Teresa Battaglia 2 - De slapende nimf

Geschreven bij Teresa Battaglia 2 - De slapende nimf

Het vervolg op Kind 39. Dit boek kan naar mijn idee wel afzonderlijk worden gelezen van Kind 39 alleen ontbreken er dan wel wat gebeurtenissen uit het eerste deel.

In dit boek hoeft er geen recente moord worden opgelost, maar een moord die 70 jaar geleden is begaan, ook dit keer weer door het team van Commissaris Teresa Battaglia, haar rechterhand Inspecteur Massimo Marini en de agenten De Carli en Parisi.

Commissaris Teresa Battaglia is een vrouw van gemiddelde leeftijd die al wat kwakkelt met de gezondheid, ze is diabeet en begint wat symptomen te krijgen van Alzheimer. Ze is een erg goede profiler.
In dit boek wordt haar team uitgebreid met Blance Zaga en haar hond Smoky.

Deze keer worden ze ingezet als er een schilderij opduikt van de artiest Alessio Andrian waaruit blijkt dat dit schilderij is geschilderd met bloed.

Aan Teresa Battaglia en haar team de opdracht om uit te zoeken wie die moord 70 jaar geleden heeft begaan.

Ook dit boek heeft weer een origineel en verrassend plot.

Ik ben blij dat de uitgever dit deel heeft vertaald en uitgegeven en hier mee doorgaat met eventueel volgende delen.

Geschreven bij Teresa Battaglia 2 - De slapende nimf

Kind 39 van Ilaria Tuti vond ik een bijzonder geschreven thriller met een origineel duo. Commissaris Teresa Battaglia en inspecteur Massimo Marini zijn een uitgesproken stel die elk hun rugzal meezeulen. Teresa, een vrouw van begin zestig heeft diabetes en beginnende Alzheimer. Ze is onafscheidelijk van haar notitieboekje. Massimo worstelt met zijn verleden en in de slapende nimf wordt duidelijk met welke problemen hij heeft te kampen.
Na deze verpletterende kennismaking was ik heel benieuwd naar de slapende nimf. Er duikt in een dorp in de bergen een mysterieus schilderij op waar met echt bloed is geschilderd. De schilder Alessio Andrian, een partizaan heeft sinds het einde van de tweede wereldoorlog geen woord meer gesproken. Hij staat in nauw contact met de jonge vrouw op het schilderij. Heeft hij haar vermoord? Wat heeft zich idaar in de bergen in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog afgespeeld?

Tijdens het onderzoek naar een zeventig jaar oud schilderij wordt er iemand uit het dorp vermoord. Wat is de connectie met het schilderij, met de verdwijning van een jonge vrouw destijds?
Naast het oplossen van deze vreemde zaak wordt er veel aandacht besteed aan de karakters van Teresa en Massimo. Ten opzichte van het eerste deel krijg je meer informatie over hun persoonlijke levens en Ilaria Tuti weet op geloofwaardige wijze door te dringen tot hun gedachten en innerlijke strijd. Een mooi staaltje psychologisch denken.

De schrijfstijl is bijzonder bloemrijk en de auteur weet je te treffen met mooie quotes. Toch is deze mooie, beeldende lijn ook een valkuil. De beschrijvingen van de omgeving, de uitgebreide verteltrant halen de vaart uit het verhaal.
De bovennatuurlijke zaken die ook een rol spelen maken het voor de lezer minder toegankelijk.
Ilari Tuti maakt het zichzelf niet gemakkelijk om zoveel zaken in één thriller te stoppen.
Al met al is het zeker de moeite waard om dit boek te lezen, als deel drie komt ga ik deze zeker lezen. ***1/2

Dat schrijfster Ilaria Tuti zich bezighoudt met het maken van schilderijen zie je terug in deze tweede thriller. Gelijk een kunstig schilderij kent De slapende nimf een mooi en zorgvuldig opgebouwde compositie met veel details en een ingewikkeld maar interessant plot. Het fraaie en poëtische taalgebruik, de symboliek en terugkerende motieven en thema’s zijn om van te smullen. Het verhaal eindigt harmonieus en heeft een ontroerend en verstillend effect.

Iedereen die van trage psychologische thrillers houdt en niet vies is van symboliek, mystiek en dichterlijke taal raad ik aan onmiddellijk naar de winkel te rennen en dit boek te kopen. Voor deze lezers is dit boek een juweeltje.

Wat een meeslepend boek is dit. Ilaria Tutti schrijft erg prozaïsch. Een bijzondere schrijfstijl. Een interessant verhaal met een link naar de geschiedenis van het land. Aparte personages die niet voorspelbaar zijn. Een aanrader!
Kind 39 vond ik ook een goed boek maar daar moest ik even inkomen omdat het eerste hoofdstuk me niet zo aansprak. Maar gewoon doorlezen!

Met De slapende nimf laat Tuti haar lezers opnieuw kennismaken met hoofdinspecteur Teresa Battaglia. Teresa heeft Alzheimer, maar tracht zich staande te houden in het werk dat ze met zoveel passie doet. Ze houdt zich voornamelijk bezig met cold cases.

Op enig moment wordt ze geconfronteerd met een raadselachtig schilderij. Het werk is 'De slapende nimf' en de schilder is de bejaarde Alessio Andrian die sinds de Tweede Wereldoorlog compleet geïsoleerd en in stilte zijn leven leidt. Het doek wordt onderzocht en de ‘rode verf’, blijkt bloed te zijn. Wanneer er vervolgens een lijk wordt gevonden waar het hart van uitgerukt is, bijten Teresa, haar zakenpartner Massimo Marini en agenten Parisi en De Carli zich in de zaak vast.

“De hand van de schilder was vriendelijk geweest en had een zacht, harmonieus volume aan de rondingen gegeven, en toch ging er een subtiele passie van de getekende lijnen uit, die langs het profiel stroomde en afdaalde naar de witte keel en de holte van de hals.”

Een buitengewoon boeiend hoofdpersonage deze Teresa. Geen snelle en jonge rechercheur, maar een vrouw van middelbare leeftijd die worstelt met haar conditie en die zich tegen de wind in staande tracht te houden. Niet alleen dat maakt haar bijzonder. Teresa heeft een robuust karakter en is soms vrij rechtstreeks, maar ondanks dat heeft zij haar hart op de juiste plaats. Een personage dat menig lezer in zijn of haar hart zal sluiten. Ook haar zakenpartner Massimo is geen doorsnee personage. Hij worstelt met zaken uit zijn verleden.

“Haar aandacht werd getrokken door een kleine beweging in een schemerige hoek. Marini lag op de vloer; zijn lijf hing slap tegen de muur. Ze liep naar hem toe en ging naast hem zitten.”

Ook in het debuut van Tuti acteerde Teresa als hoofdpersoon. Toch zijn de boeken prima afzonderlijk van elkaar te lezen, als is het natuurlijk altijd aan te raden te starten met een eerste deel van een reeks.

Opnieuw ziet Tuti kans een uiterst origineel verhaal neer te zetten. Niets in dit boek is zoals in een doorsnee thriller: de personages niet, het verhaal niet en de op te lossen zaak niet. Bovendien bewijst de auteur opnieuw over een aansprekende, vlotte schrijfstijl en prima taalgevoel te beschikken en op speelse wijze de spanningsboog aan te kunnen spannen.

Daarnaast weet zij ook de (Italiaanse) omgeving beeldend te schetsen. Via haar dialogen weet Tuti haar personages nog verder karakter te geven, zonder de lezer te vermoeien met informatie die niet in een dialoog thuis horen overigens.

Kortom, opnieuw een prima werk van deze Tuti.

Over de auteur
Ilaria Tuti woont in Udine, een provincie in het noorden van Italië. Ze studeerde economie en is naast schrijver ook schilder en illustrator. Met haar debuut Kind 39 behaalde Tuti een enorm internationaal succes en door Italiaanse lezers werd het boek verkozen tot debuut van het jaar 2018.

Uitvoering
Uitgeverij Xander
ISBN: 9789401611640 , 9789401611763
Paperback, 464 pagina’s

Er duikt een mysterieus schilderij op dat in plaats van met verf met bloed is geschilderd. Bloed dat ook uit het hart komt. Het meisje op het schilderij heeft echt bestaan; 70 jaar geleden. De schilder Alessio Andrian, een partizaan, heeft sinds het einde van de tweede wereldoorlog geen woord meer gesproken. Is hij de moordenaar van het meisje op het schilderij?
Ik heb gemengde gevoelens bij dit boek.
Het hoofdpersonage Teresa Battaglia vind ik fascinerend. Een oudere vrouw, streng maar eerlijk, die kampt met geheugenproblemen maar dat met allerlei trucjes weet te verbergen. Haar partner Massimo, een jonge man met bindingsangst, is eveneens een leuk personage. En hun wisselwerking is amusant en levendig.

Ik stoor me eerder aan de schrijfstijl. Hoewel prachtig, beeldend en poëtisch, is het wel erg lyrisch en langdradig.

De stukken met vele gedetailleerde beschrijvingen halen de vaart uit het verhaal. Ik had de neiging om die over te slaan omdat ik de spanning zocht.

Het verhaal zelf is wel goed gevonden. Het plot steekt knap in elkaar en het is een verrassend einde.