De tranen van Kuif den Dolder

Geschreven bij De Tranen Van Kuif Den Dolder

Het begin is wat stroef, ook omdat je aan de opzet moet wennen. Daarna lees je het boek in één adem uit. De interviews kietelen je fantasie en je ziet de personen levendig voor je. De scene met de Italianen en de ham is wat mij betreft het hilarische hoogtepunt van dit prachtige boek. Niet twijfelen, kopen!

Geschreven bij De Tranen Van Kuif Den Dolder

Nico Dijkshoorn heeft mij weer weten te raken. Dit maal als schrijver met het boek ‘De tranen van Kuif den Dolder’. Dit is zijn eerste roman wat geheel gaat over oud- voetballer Kuif den Dolder. Dijkshoorn gaat op zoek naar de Drentse legende die net geen legende werd.
Nou heb ik zelf eerlijk gezegd helemaal niks met voetbal. Toen ik in deze roman begon vroeg ik me af of dat het me zou boeien tot de laatste pagina. Een volmondig Ja, ook voor iemand die niks met voetbal heeft kan dit lezen. Ik heb zelfs onder het lezen van deze roman even moeten googelen met de vraag of Kuif zeker heeft bestaan. Want het verhaal over deze voetballer was af en toe te absurd voor woorden. Maar nadat enkele websites me overtuigde ben ik verder in het verhaal gegaan. Al moest ik wel wennen aan de stroeve opbouw van het boek. Je leest namelijk allemaal korte fragmenten van personen die iets te maken hebben gehad met Kuif den Dolder. Door de intensieve gesprekken die Dijkshoorn heeft gehad met mensen als Kuitje Ruwiel, Zweep Dukkels, Boet den Dolder (broer van) en de mysterieuze Anneke Veldkamp probeert hij antwoorden te vinden op diverse vragen die tot dan toe nog niet beantwoord waren. Het staat vast dat Kuif den Dolder een zeer bijzonder iemand was. Van uit het niks werd hij een groot voetbalheld. Die een rustig en zwijgzaam leven leed. Dat laatste is vaak het onderwerp in pesterijen bij medevoetballers en tegen spelers. Kuif genoot op zijn eigen mannier van het voetbal en van zijn hobby knaagdieren.

Zeer vermakelijk boek over een onvoorstelbaar voetbaltalent. Aan de hand van interviews met betrokkenen leren we Kuif den Dolder kennen, een fenomeen. Hij wil zelf niet meer over zijn tijd als voetballer praten, maar anderen geven een mooi beeld. Smuller van de Dijkshoornstijl.

Raar geschreven verder wel leuk. Doei.

Geschreven bij De tranen van Kuif den Dolder

Dijkshoorns eerste roman over de voetbalcarrière van de fictieve Kuif den Dolder, een onwaarschijnlijk getalenteerde speler die zomaar ineens komt aanwaaien bij het plaatselijke VV Uffelte, het hele dorp op zijn kop zet en vervolgens ook zo weer vertrokken is. Het wordt beschreven aan de hand van herinneringen van betrokkenen; van Kuifs moeder tot zijn teamgenoten en de plaatselijke hoteleigenaar aan toe, in de schrijvers bekende absurde stijl.

Ik heb een aantal keren werkelijk hardop moeten lachen bij het lezen van dit boek, dat overkomt mij niet vaak bij Nederlandse schrijvers. Alleen de namen van de mensen wiens verhaal wordt opgetekend zijn al hilarisch. Het is een bepaald soort humor, misschien dat voetbal-humor de lading niet geheel dekt maar dat is het wel. Een minpuntje vond ik wel het abrupte einde, Dijkshoorn maakt zich er wel een beetje makkelijk vanaf op deze manier. Maar desalniettemin een heel erg grappig boek.

Heel leuk boek, anders dan anders

Geschreven bij De tranen van Kuif den Dolder

Lekker weg te lezen

Geschreven bij De tranen van Kuif den Dolder

Ik heb weinig toe te voegen aan de andere drie reviews maar wil graag bevestigen dat dit een van de meest grappige boeken is die ik ooit gelezen heb. Ik kon me tijdens het lezen niet bedwingen enige citaten hardop te herhalen voor mijn vriendin. Die vond het ook erg grappig. Het is dus zeker geen boek alleen maar voor mannen, ook al speelt voetbal hierin een bijrol. Het is namelijk veel meer dan dat. Ik heb ook vaak hardop moeten lachen.