De vergeten prins roman

Boeiend en deels gefantaseerd verhaal over het leven van een vergeten prins. Je krijgt een aardig inkijkje in het elitaire leven van het hof, maar ook raak je verwonderd hoe men toen nog vastzat in een keurslijf van protocollen. Voor mij echt een vergeten prins en ik vind dat de auteur uitstekend is geslaagd in het vastknopen van non-fictie aan fictie. Complimenten!

Een mooi geschreven en vooral helder kijkje in het leven van een vergeten prins: Wiwil, de oudste broer van Wilhelmina. Een passende titel: ik wist alleen dat Wilhelmina drie broers had die allemaal jong zijn overleden. Wie ze echt waren wist ik eigenlijk niet. Ik vond het dan ook erg leuk om kennis te maken met deze onbekende hoogheid. Zandberg schrijft op zijn best als hij ons laat meeluisteren naar de dialogen tussen Wiwil en zijn vriend en lakei Johannes. Daardoor is steeds duidelijker te zien hoe verschillend deze twee mannen in het leven staan. Als lezer leef je mee met Wiwil en zijn wanhopige pogingen om te ontsnappen aan de gouden kooi van een troonopvolger. Tegelijkertijd zie je hem door de ogen van Johannes en krijg je de neiging om Wiwil eens flink door elkaar te rammelen. De kloof tussen hun werelden is knap beschreven. Een plezierige historische roman, vlot en toegankelijk geschreven. Absoluut een aanrader! Zowel voor liefhebbers van het Koninklijk Huis als voor republikeinen.

Deze historische roman beschrijft op een levendige manier het leven van de halfbroer van Koningin Wilhelmina. Vanaf het begin zit je meteen in het verhaal.

Goed verhaal, leest lekker weg, en ook nog eens historisch verantwoord. Interessant om te lezen over het gefictionaliseerde leven van de halfbroer van Wilhemina, want ik wist niet dat deze bestond. Toch wordt het verhaal nergens een geschiedenislesje, en sommige scènes zijn zelfs erg grappig. Het verhaal komt echt tot leven.

Lucas Zandberg is een schrijver om in de gaten te houden. In deze roman, De vergeten prins, laat hij zien hoe enorm hij gegroeid is in zijn schrijverschap. Enkele maanden geleden had al hij revanche genomen op zijn wat rommelige debuut uit 2007 over keizerin Sisi met een compleet herziene, strak geregisseerde roman over hetzelfde onderwerp getiteld Mijn leven is van mij.
De vergeten prins is een levendig, interessant en amusant boek dat een nieuw licht werpt op een onbekend stukje geschiedenis van ons koningshuis. De karakters – vooral de prins zelf en zijn persoonlijke bediende – komen goed uit de verf. Het leuke van deze roman is dat je als lezer vanwege het onbekende onderwerp geen idee hebt wat werkelijkheid en wat fictie is. In feite doet dat er ook niet toe: dat is het kenmerk van een geslaagde historische roman. Een onderhoudend boek, ook voor wie niet speciaal geïnteresseerd is in verhalen over royalty.

Ik had er - op basis van de recensies van anderen - veel meer van verwacht. Het taalgebruik is wat simpel en eenvoudig. Het verhaal fladdert van links naar rechts. Het wekt de indruk historisch te zijn, waar veel lezers het over hebben, terwijl de schrijver zelf duidelijk aan geeft dat het een gefantaseerd verhaal is, en dat hij gebeurtenissen en tijdstippen naar believen aangepast heeft aan het gewenste verhaal. Pluspuntje is dat je wat meer over die vrij onderbelichte periode van ons land leest...