De verloren dochter 1939. De Berlijnse Amanda vlucht met haar twee dochters naar Frankrijk, maar dan slaat het noodlot toe…

Goed boek

Geschreven bij De verloren dochter

Boeiend van het begin tot het einde

Geschreven bij De verloren dochter

Aanvankelijk boeit het boek, maar de schrijfstijl is teleurstellend (zelfs abominabel te noemen). Ik heb het boek enkel uitgelezen om de afloop te kennen, maar was opgelucht toen ik het eindelijk uit had. Qua niveau kan het niet tippen aan andere boeken over dit thema.

Het is 1939. De Berlijnse Amanda voelt de invloed van de naderende oorlog zwaar doorwegen op haar dagelijkse leven. Nadat haar man wordt opgepakt staat haar besluit vast: ze moet het land uit om haar 2 dochters in veiligheid te brengen. Voor zijn verdwijning had haar man al het een ander voorbereid om zijn dochters in veiligheid te brengen. Maar eens het zover is, gaat alles toch nog anders dan gepland…

Armando Lucas Correa is een Cubaanse schrijver en journalist die momenteel in New York woont. Zijn eerdere boek, Het Duitse meisje, werd meteen een grote bestseller die vertaald werd in 14(!) talen. Met de verloren dochter schreef hij een prachtige historische roman.

Het verhaal begint bij een van dochters, Eline, wanneer ze gelukkig oud is geworden in Amerika. Ze heeft zelf al kinderen en haar rustig leventje wordt opeens door elkaar geschud als er iemand langs komt met verhalen uit haar verleden. Zo worden we met haar mee terug geslingerd in het verhaal en zien we hoe haar moeder het begin van de oorlog ervaarde.

Het begin van het boek volgen we dus het verhaal van Amanda, de moeder van de 2 meisjes. We volgen haar verhaal en haar angsten als ze als alleenstaande moeder met de 2 meisjes moet vluchten. Ze staat voor verschillende keuzes, sommige moet ze maken met haar verstand en sommige maakt ze met haar hart.

Wanneer door omstandigheden de wegen van moeder en dochter scheiden, volgen we verder mee met het verhaal van Eline en ervaren we de oorlog door de leefwereld van een kind.

Ik vind boeken omtrent dit onderwerp altijd heel interessant en emotioneel tegelijk. Soms vergeet je dat wat je leest niet helemaal fictie is. Het verhaal natuurlijk wel, maar de omstandigheden zijn uit het echte leven gegrepen wat ik me soms echt niet kan/wil voorstellen. De emoties van de personages weet de schrijver goed over te brengen en de omgeving wordt goed geschetst.

Het was ook zeker een meerwaarde dat we het verhaal volgen van zowel de POV van een volwassene als van een kind. Soms vond ik dat de inzichten van Eline vrij volwassen waren voor een kind van haar leeftijd. (volgens mij is ze 8 in het boek) Maar dan bedacht ik mij dat door alles wat ze al heeft meegemaakt, ze misschien al vrij jong gedwongen wordt om volwassen te worden.

Het is een boeiende en emotionele roman over de oorlog en hoe een kind die heeft beleefd. Ik heb er zeker van genoten.

Het thema sprak mij aan en het is ook wel een aangrijpend boek dat prettig wegleest. Hoewel het verhaal (losjes) op waargebeurde geschiedenissen is gebaseerd, komt het toch niet altijd even geloofwaardig over. Dat heeft te maken met soms wat abrupte overgangen (in de trant van "ik stuur beide dochters mee op de boot naar Cuba, o nee, toch maar niet") en met het feit dat de observaties (en voorspellingen!) van Lina/Elise wel erg volwassen over komen voor een kind van (pas aan het einde van de oorlog) twaalf jaar oud. Ik heb het idee dat de auteur te veel verschillende (waar gebeurde) geschiedenissen allemaal een plekje wilde geven in het boek. Terwijl het wellicht sterker was geweest om zich daarin wat te beperken en dan de ruimte te benutten om bepaalde verhaallijnen wat meer uit te diepen. Ondanks dat punt van kritiek vond ik het zeker wel een aardig boek om te lezen.

spannend meeslepend goede verhaallijn

Een mooi boek

Heel mooi boek.

De verloren dochter is het tweede boek van Armando Lucas Correa. Correa vertelt het aangrijpende verhaal van een, door de oorlog verscheurd, joods gezin uit Berlijn.

New York, 2015: De tachtigjarige Elise Duval heeft altijd gezwegen over haar verleden. Wanneer de kleindochter van haar zus (met een stapel brieven van Elises moeder) voor haar deur staat, komen oude herinneringen weer naar boven.

Berlijn, 1933- 1939: De familie Sternberg woont in Berlijn. Amanda is eigenaar van een boekhandel en haar man Julius een succesvol hartspecialist. Wanneer de spanningen aanwakkeren maakt Julius plannen het land te verlaten. Nog voordat Julius zijn plannen rond heeft, wordt hij door de Gestapo opgepakt. Vanuit het kamp regelt hij voor zijn beide dochters een plaats op de Saint Louis naar Cuba. Amanda kan het niet over haar hart verkrijgen beide dochters te verlaten en besluit alleen haar oudste dochter Vienna naar haar broer in Cuba te laten vertrekken.

Heute-Vienne (Frankrijk) 1939-1947: Amanda en Lina duiken onder bij een goede kennis in Frankrijk. Samen met Claire en haar dochter Danielle vormen ze jarenlang een hechte familie. Helaas worden Amanda en Lina verraden en komen ook zij in een kamp terecht. Opnieuw komt Amanda voor een moeilijke keuze te staan. Amanda laat nu ook haar jongste kind vertrekken. Ze vertrouwt haar toe aan Claire. Vanaf nu heet Lina Elise Duval en is Daniëlle haar zus.

De cover: Uitgeverij de Boekerij is een beetje aan het knippen en plakken geslagen met de cover. Op de Amerikaanse cover vind je namelijk dezelfde twee meisjes terug als op de Nederlandse versie. Alleen lopen de zusjes Elise en Daniëlle op de Amerikaanse versie door een Frans akkerland en op de Nederlandse door een verlaten stadje. Na het bombardement vluchten de twee zusjes weg uit het stadje en lopen door het akkerland naar de abdij, waar ze een veilig onderkomen hopen te krijgen. Na de dood van hun (pleeg)moeder staan de Daniëlle en Elise er alleen voor. Een van de meisjes lijkt nog eenmaal om te kijken naar het leven wat achter hen ligt. Op veel covers van oorlogsboeken vind je een koffertje terug. Ook Danielle en Elise slepen een koffertje met zich mee. Een koffertje staat symbool voor vluchten. In de koffer zitten de meest dierbare spullen van een vluchteling, maar ook spullen die noodzakelijk zijn. Het koffertje is alles wat ze nog van hun oude leven over hebben. Ook op Correa’s eerste roman Het Duitse meisje vind je een koffertje terug. De titel van het boek vind ik erg mooi gekozen. Aan het begin van het boek vond ik Viera de verloren dochter. Viera vertrok moederziel alleen op de Saint Louis van Hamburg naar Cuba. Moeder Amanda verloor haar oudste dochter Viera en was ontroostbaar. Halverwege het boek was Lina (Elise) de verloren dochter. Moeder Amanda hielp haar dochter ontsnappen uit het kamp maar zou nooit te weten komen of Lina en Claire de vlucht zouden overleven. Pas in 2015 wanneer Elise op sterven ligt en haar leven overdenkt, blijkt haar pleegzusje Daniëlle de echte verloren dochter te zijn geweest. Zowel Viera als Elise groeide op bij hun oom en tante, maar wat er na de dood van Claire van Daniëlle terecht is gekomen weten we niet. Lezen we dit misschien in Correa’s volgende boek?

Lees verder: https://www.hebban.nl/spot/boeken-met-een-ster/nieuws/de-verloren-dochter-armando-lucas-correa

Correa beschrijft het leven van Amanda en haar dochter die naar Frankrijk
gevlucht zijn, hopend op een beter leven en in de veronderstelling dat de Nazi’s
niet naar het Zuiden van Frankrijk zouden gaan maar zich alleen rond Parijs
zouden vestigen. Maar niets is minder waar en dus beleven ze weer dezelfde
horror als in Berlijn. Ondertussen blijft Amanda brieven schrijven naar haar
andere dochter in de hoop dat ze het goed heeft en dat ze op een dag een brief
terug zal krijgen. Ze blijft met schuldgevoelens worstelen en moet opnieuw een
plan bedenken om uit de klauwen van de Nazi’s te ontsnappen.

De auteur schetst een verhaal over een moeder die tot het uiterste gaat voor haar kinderen. Elke moeder die dit boek leest zal zich hier wel in herkennen. De liefde voor je kind(eren) is immers immens. Ook voor hen is het leven in Frankrijk gevaarlijk; ze worden beschouwd als de vreemde eenden in de bijt en in tijden van oorlog haal je niet het beste uit de mens naar boven. Angst doet rare dingen met een individu. Ook het godsdienstige aspect speelt in dit verhaal een grote rol. Maar waar is een God als je hem nodig hebt? Door het uitroeien van een bevolking verliest menig persoon zijn geloof en dat wordt door de auteur goed in de verf gezet. Hoe lang kan iemand alle ellende blijven volhouden?
Het mooie aan dit verhaal zijn de onschuldige kinderen die veel wijsheid in pacht
hebben en die zo flexibel zijn in hun doen en laten. Het is met momenten of er
volwassenen aan het woord zijn en hoe ze zich bewapenen en leren omgaan met
het verlies van hun dierbaren.

Correa heeft een moedig verhaal geschreven over moeders en kinderen in WOII.
Het is aangrijpend en het is boeiend om te lezen. Het is een hartverscheurend
verhaal van mensen die willen overleven en die meer dan een keer keuzes
maken. Het relaas gaat over liefde, vriendschap, verlies en moed en dat heeft de
auteur mooi omschreven. 4 sterren!