De verloren familie Hij overleefde de Tweede Wereldoorlog, maar de herinneringen aan zijn verloren familie laten zich niet verdringen...

Na het lezen van 'Het familieportret' van Jenna Blum verwachtte ik dat haar nieuwe boek zich wederom zou afspelen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Niets was minder waar, 'De verloren familie' is een prachtige roman, waarin de hoofdpersoon 'Peter' een overlever is van het concentratiekamp Theresienstadt. Zijn vrouw en twee dochtertjes overleefden de oorlog niet. Dit boek omschrijft prachtig dat het overleven van de gruwelijkheden van de oorlog en het verliezen van zijn familie zelfs jaren later nog grote impact heeft op het leven van Peter, maar ook van zijn nieuwe vrouw June en hun gezamenlijke dochter Elsbeth.
De roman is verdeeld in drie delen. Elk deel wordt verteld vanuit het perspectief van één van de drie gezinsleden. Ik vond dit emotionele verhaal prachtig om te lezen en het heeft me een heel nieuw beeld gegeven van de naoorlogse jaren in Amerika. Ook erg leuk zijn de menukaarten van Masha's, het restaurant van Peter, dat vernoemd is naar zijn eerste vrouw. Ik ben blij dat de cover van dit boek prachtig past bij mijn editie van 'Het familieportret', een absolute aanrader voor in elke boekenkast.

In De verloren familie van Jenna Blum wordt het verhaal verteld van Peter, die de Tweede Wereldoorlog overleeft en vervolgens in Amerika een nieuw leven opbouwt. Het boek leest vlot en het onderwerp is interessant, maar wordt helaas onvoldoende uitgewerkt.

Het boek bestaat uit drie delen die elk vanuit het perspectief van een andere persoon worden verteld. Op zich is dit een opzet die zich ervoor leent om de problemen en de gevolgen, die de verschrikkingen van de oorlog en de verdrongen herinneringen van Peter met zich meebrengen, van alle kanten te belichten, maar helaas ontbreekt de diepgang. De karakters worden onvoldoende uitgewerkt en ze ontwikkelen zich te weinig. De schrijfster valt zowel wat betreft personen als wat betreft verhaal en situaties terug op clichés, die over het algemeen weinig met de realiteit te maken hebben. De indruk ontstaat dat de schrijfster niet put uit eigen ervaringen bijvoorbeeld met betrekking tot trauma’s en therapie. Ze lijkt zelf weinig te hebben meegemaakt en onvoldoende echt vooronderzoek gedaan te hebben voor haar boek.

Wat ronduit irritant is, zijn de beschrijvingen van de kinderen in het verhaal en de manier waarop volwassenen met hen omgaan. Ook hier lijkt het erop dat de schrijfster zo goed als geen ervaring heeft met opgroeiende kinderen en opvoeding. Hoewel van begin af aan duidelijk is hoe oud de kinderen zijn, omdat de leeftijd genoemd is, wordt je elke keer weer op het verkeerde been bij de beschrijvingen van situaties en gedragingen. De vijfjarige wordt bijvoorbeeld de ene keer beschreven alsof het een peuter betreft (die nog 2x per dag een slaapje nodig heeft!) en een andere keer als een 9 of 10 jarige, die over wel zeer goede zwemvaardigheden beschikt voor een 5-jarige.

Aan het einde van elk deel in het boek, blijf je zitten met een aantal vragen, waarvan je verwacht dat ze aan het einde van het boek zullen worden beantwoord. Dit is helaas niet het geval. Zo’n open einde kan natuurlijk een functie hebben, maar hier lijkt het er eerder op, dat de schrijfster gewoon stopt met een deel vanwege gebrek aan inspiratie. Het boek eindigt helaas ook, geheel in stijl met de rest van het boek, met een cliché.

De Verloren familie van Jenna Blum is geen vervelend boek om te lezen als je een niemendalletje tussendoor wilt, maar voor échte diepgang en realiteit kun je beter een ander boek kiezen.

Dat de Tweede Wereldoorlog voor veel mensen niet ophield wordt door schrijfster Jenna Blum goed opgetekend. De Joodse Peter Rashkin heeft als enige van zijn familie de Shoah overleeft. Hij moet verder leven met de wetenschap dat zijn vrouw Masha en hun twee dochters, de tweeling Vivi en Gigi, op gruwelijke wijze slachtoffers zijn geworden van Nazi-Duitsland.
Als overlevende probeert hij in New York het leven weer op te pakken. Hij leert de niet-Joodse June kennen in zijn eigen New Yorks restaurant Masha en trouwt opnieuw. Hun huwelijk wordt bekroond met een dochter, Elsbeth. Hoe graag Peter Rashkin het dagelijks leven ook op wil pakken, lijkt het met het verstrijken van de tijd alsmaar moeilijker te worden. Hij kan en wil de herinnering aan zijn eerste gezin niet loslaten; sterker nog: de gedachtes aan zijn eerste gezin lijken alsmaar sterker te worden waardoor hij zich lijkt te isoleren van zijn tweede gezin met alle gevolgen van dien.
De schrijfster Jenna Blum heeft veel oog voor details; hierdoor is het voor ons als lezer niet moeilijk om de New Yorkse leefwereld van Peter Rashkin en zijn tweede gezin binnen te komen. Het verhaal en de schrijfstijl van het boek bindt en boeit ons -als lezers- al snel. Het verhaal zelf bestaat uit drie delen; vanuit de hoofdpersonages gaat deel 1 over Peter (1965) hoe hij letterlijk maar ook figuurlijke diepe littekens opliep in Nazi-Duitsland. Het tweede deel 2 gaat over zijn tweede vrouw June (1975), waarbij de impact van de littekens van haar man bij haar centraal staan en ten slotte gaat het laatste deel over hun dochter Elsbeth (1985) waarbij de gevolgen van de gezinsproblemen voor haarzelf centraal staan. Hierdoor wordt psychische druk van de Shoah zichtbaar bij Peter maar ook voor zijn partner June en hun dochter. Het resultaat is een boeiende inkijk in het leven van eerste- en tweede-generatie oorlogsslachtoffers en hun 'eenzame onderlinge verbondenheid in strijd' met hun verleden en het heden. Jenna Blum heeft een erg aangrijpend verhaal opgetekend en laat de lezers kennismaken met de gevolgen van oorlogsmisdaden die tot vier generaties grote impact hebben op hun dagelijkse levens.
Als bonus voor de lezer laat Jenna Blum goed de doorontwikkeling van de mooie stad New York zien doordat de drie boekdelen de jaren 1965, 1975 en 1985 beschrijven.
Het is een goed geschreven boek en het lezen ervan was een buitengewone ervaring die ik niet snel meer zal vergeten. Een zin uit het boek over lichamelijke maar ook over emotionele littekens vond ik het meest treffend: "hoe dieper de littekens zijn, des te minder kun je ze voelen".

Het boek begint mooi en meeslepend, maar de laatste 100 bladzijden vond ik bijna niet door te komen... Het einde is afgeraffeld. Vind het boek daarom ook geen aanrader.

Jenna Blum neemt je op een vlotte en zeer fijn lezende schrijfwijze mee in het leven van Peter Rashkin, hij is een Duitse Jood en heeft ternauwernood de concentratiekampen van 2e wereldoorlog overleefd waarbij hij zijn vrouw en 2 dochtertjes van 3 jaar oud, een tweeling, heeft verloren. Zeer beschadigd en getraumatiseerd vertrekt hij na de oorlog naar Amerika waar hij wordt opgevangen door zijn oom Sol. Met behulp van zijn oom begint hij een restaurant, genaamd Masha naar zijn overleden vrouw, en leert de beeldschone June kennen. Zo goed als hij kan bouwt hij een relatie op met June en dochterje Elsbeth is hiervan het resultaat. Door middel van flashbacks leer je meer over de gitzwarte periode in het leven Peter. De wijze waarop hij zijn vrouw en dochtertjes is verloren, hoe hij in het kamp is gekomen en heeft overleefd. Hierdoor valt openstellen voor de liefde van June en zijn dochter hem heel lastig. Een logisch gevolg is dat zijn echtgenoot June en dochter Elsbeth indirect ook gevormd zijn door deze gruwelijke oorlog en keuzes maken die op zijn zachtst gezegd niet handig zijn maar wel heel begrijpelijk. Jenna Blum heeft dit bijzonder goed verwoord en neergezet in dit boek en ik krijg als lezer echt begrip voor de keuzes die de hoofdpersonages maken in dit boek. Het boek is geen tranendal, hoewel de stukjes ten tijde van de oorlog mij regelmatig bij de strot grepen. Maar op het einde van het boek had Jenna Blum mij toch te pakken… met een brok in mijn keel en tranen over mijn wangen las ik de laatste bladzijde van het boek uit…

Dit boek bestaat uit drie delen: het eerste deel wordt uit het perspectief van Peter bekeken en heeft plaats in de jaren zestig. In het tweede deel komt June aan bod en dat in de jaren zeventig en als laatste komt Elsbeth aan bod en haar verhaal heeft plaats in de jaren tachtig. Het mooie hieraan is dat je van ieder decennium een mooi en typerend beeld krijgt; zo heb je de gewoonten die er waren, de muziek, de mode en beroemdheden en de huidige problematiek.
Ik had een totaal ander boek verwacht, als je denkt dat dit een oorlogsroman is dan kom je bedrogen uit. Door Peters verleden zou je gedacht hebben dat er meer flashbacks aan bod zouden komen maar in dit verhaal wordt dat maar met mondjesmaat verteld en dan zijn het nog dingen die steeds worden herhaald. Dit boek is meer een roman over een gezin dat zich zo goed en zo kwaad als ze kunnen zich proberen te settelen en met elkaar te leven ondanks het verleden van Peter. Doordat elk personage een deel heeft in dit boek, kom je meer te weten hoe zij zich voelen en hoe ze over hun eigen leven denken en wat ze ervan verwachten. Dit gaat gepaard met goede en slechte verwachtingen van wat ze uiteindelijk willen. Ook hoe ze tegen over elkaar staan en wat hun teleurstellingen zijn. Voor mij kwam Peter heel goed uit de verf maar met June had ik geen connectie, misschien kwam dit ook door het grote leeftijdsverschil tussen haar en Peter en haar manier van leven. ‘Huisje, tuintje en boompje’ staat niet in haar woordenboek en ze wil meer van het leven. Wat me enorm stoorde bij haar personage was ook dat ze erop los rookte en dat dit op den duur als paginaopvulling overkwam. Ook Elsbeth komt aan bod en vanuit haar perspectief kun je lezen dat ze niet begrepen wordt, ze zit volop in de pubertijd en door het gebrek aan aandacht en liefde doet ze dingen die haar niet ten goede komen.
Dit boek gaat over een gezin dat veel problemen heeft omdat Peter niet in zijn ziel laat kijken. Het schetst een beeld hoe dit gezin verscheurd is door zijn verleden en geen onderlinge connectie heeft. 3 sterren

De titel en de beschrijving van de korte inhoud wekt bij mij een verwachting die niet is ingelost. Op het einde van het boek wordt er gesuggereerd dat Peter het verhaal van zijn eerste gezin wel doet aan zijn dochter Elsbeth maar de lezer blijft op zijn 'honger'. Wat is er uiteindelijk gebeurd in Duitsland ? In welke omstandigheden is Peter daar vertrokken ? Wat is er met Masha gebeurd toen zij haar gezin wou redden ? Wat is er met die kinderen gebeurd ?
Misschien is het niet de bedoeling van de schrijfster om daarop in te gaan en ligt de focus op het beleven van een nieuwe start. Ik had in ieder geval meer flash backs verwacht naar het verleden en het impact op het leven in de VS. Voor mij ontbreekt dit een beetje.

Het verhaal is mooi en boeiend. Echter door de vele vloeken doet dit voor mij veel afbreuk aan het verhaal. In tegenstelling tot haar eerdere boek, het Familieportret, zou ik dit boek minder snel lezen en aanraden.

De Duits Joodse Peter Rashkin ontvlucht na de oorlog Europa en begint een restaurant in Amerika en maakt als kok lange dagen.
Het restaurant heeft hij Mascha ' s genoemd, naar zijn eerste vrouw die overleden is.
In Amerika leert hij June kennen, een mooie vrouw met wie hij een relatie begint en uiteindelijk trouwt.
Samen krijgen ze een dochter, die ze Elsbeth noemen.
Wat June echter niet weet, is dat Peter een oorlogsverleden heeft en traumatische dingen heeft meegemaakt. Zijn familie, waaronder zijn eerste vrouw Mascha, heeft de oorlog niet overleefd.
Peter wil daar echter niet over praten, waardoor June hem heel vaak niet begrijpt.
Dit zorgt voor de nodige verwijdering.

Het boek is opgedeeld in drie gedeelten.
Het eerste deel is geschreven vanuit Peter, het tweede deel vanuit June en het derde deel vanuit hun tienerdochter Elsbeth.
Het verhaal handelt niet zozeer over de oorlog, over gebeurtenissen die daarin hebben plaats gevonden, maar meer over de gevolgen daarvan voor het familieleven van Peter en zijn gezin.
De moeilijkheden die het verzwijgen van een oorlogsverleden oproept en hoe daar als gezin mee om te gaan.
Er zijn ongetwijfeld meer mensen zoals Peter en dit boek geeft goed de problemen weer die het gevolg zijn van zo een zwaar beladen verleden.
Jenna Blum heeft het onderwerp goed beschreven en de personages levensecht weergegeven.
Een ontroerend en veelzeggend verhaal.

Reeds van bij het begin merk je dat dit geen gewoon verhaal zal worden.
Het is het levensverhaal van Peter, een joodse man die de gruwel van de oorlog overleeft en het verleden probeert te vergeten.
In drie delen waarin eerst Peter, dan zijn echtgenote en dan zijn dochter een hoofdrol spelen, leer je ook de wereld in die tijd beter kennen.
Het boek leest vlot maar doet je ook meer nadenken dan ontspannen, een beklemmende leeservaring is het zeker.
De schrijfster heeft aandacht voor alle details, je komt echt in de leefwereld van de personages terecht.
Andere boeken van deze schrijfster komen zeker op mijn verlanglijst te staan !