De vette jaren De Beruchte Roman Die Niemand In China Durfde Te Publiceren...

Het moderne Beijing en China staan centraal in deze imposante roman. De schrijver Chan Koonchung introduceert Lao Chen aan de lezers, een Taiwanees schrijver, die in Beijing is komen wonen. Chen heeft een goed leven, in het China anno 2013. Net als zijn tijdgenoten is hij van mening dat China’s vette jaren aangebroken zijn. De economische wereldcrisis uit 2011 is aan China voorbij gegaan. Iedereen lijkt gelukkig en tevreden en iedereen leeft in luxe en overvloed. De crises uit het Chinese verleden, zoals de opstand op het Plein van de Hemelse Vrede in 1989 en de Chinese hongersnood uit de jaren zestig, zijn uit de geheugens verdwenen. Een kennis van Chen, Fan Caodi, maakt hem erop attent dat de periode van 28 dagen tussen de wereldcrisis en het begin van China’s gouden jaren, bij iedereen uit het geheugen verdwenen is en dat de digitale media uit die tijd ook aangepast zijn. Voor Chen begint dan een turbulente tijd van bewustwording aan. Een ontmoeting met zijn geliefde van vroeger, Xiao Xi, bevestigt de ‘verdwenen maand’. Chen beseft nu dat hij, tegen elke prijs, achter de waarheid moet gaan zien te komen…
Schrijver Koonchung heeft een meesterwerkje neergezet. Ondanks herkenbare verhaallijnen uit Huxley’s Brave New World en Orwell’s 1984, is de kracht van het verhaal dat het start in het huidige China waarin de realiteit van nu zo subtiel aanpast is, dat het verhaal eerder leest als een geloofwaardig actueel essay over de Chinese politiek dan een sciencefiction roman. Door een vermenging van de moderne actualiteit met realistische fictie is het een geloofwaardig roman. De Chinese autoriteiten denken hier blijkbaar ook zo over: het boek mag in China niet verkocht worden. Hoewel ik tegen elke vorm van censuur ben, kan ik me wel voorstellen dat de Chinese autoriteiten hun bedenkingen tegen deze roman hebben. Als u het boek gelezen heeft, wordt u duidelijk waarom.

De vette jaren gaat over China in 2013, de wereldwijde economische crisis breekt uit op dezelfde dag als het begin van de gouden jaren van de volksrepubliek China. De 21ste eeuw is de eeuw van China en de mensen in China zijn gelukkig en voorspoedig. Deze voorspoed gaat samen met een maand van terreur en algehele dictatuur door De Partij. Achteraf gezien blijken maar weinigen zich deze maand te herinneren, zelfs de hoofdpersoon de in Beijing wonende Taiwanese schrijver Lao Chen weet hier niets vanaf. Een oude bekende van Lao Chen, Fang Caodi, herinnert zich deze maand wel en verzamelt zo veel mogelijk bewijs over deze maand en gaat op zoek naar medestanders. Lao Chen komt nog een oude bekende tegen, de vrouw op wie hij jaren geleden verliefd werd, maar aan wie hij nooit zijn liefde durfde te tonen, Xiao Xi. Fang Caodi en Xiao Xi zijn niet zo gelukkig als de meeste Chinezen en voelen zich misplaatst in de huidige maatschappij zonder precies te weten waarom. We kijken mee in het China van 2013, in een liefdesgeschiedenis en in het grootste politieke geheim van China: de gouden jaren. Dit wordt gedaan door deze zaken vanuit de verschillende personages (deze drie en meer) te belichten. Op deze manier geeft Chan Koonchung een kijkje in hoe China zich in de nabije toekomst mogelijk heeft ontwikkeld. Het is een boek over macht, liefde en met politiek-filosofische inzichten.
Vanaf de eerste bladzijde heeft dit boek mij gefascineerd. Soms moest ik mijzelf eraan herinneren dat dit in principe een roman en dus fictie is, zo echt komt het over. Toch leer je bij over China en de Chinese cultuur vanuit het perspectief van een buitenstaander (de in Taiwan geboren hoofdpersoon). In de inleiding door de vertaler lijkt het alsof je overspoeld wordt door karakters, maar dat viel mij heel erg mee, de karakters zijn goed uit elkaar te houden en worden rustig geïntroduceerd. De schrijfstijl is prettig en pakkend en aan het eind wil je eigenlijk alleen maar meer weten, vandaar dat ik op internet op zoek ging en onder andere dit interview met Chan Koonchung vond, zeer de moeite waard, zowel het interview als het boek.

Voor een interessant interview met de auteur:
http://www.danwei.org/books/2013_the_fat_years_--_intervie.php

Chan Koonchung, De vette jaren

Lao Chen is een Taiwanese schrijver die in Beijing woont. Hij heeft zijn leven goed voor elkaar en wordt vaak overmand door geluk. Dan ontmoet hij bijna tegelijkertijd een geliefde van vroeger, Xiao Xi en een bijzondere man, Fang Coadi. Beide voelen zich eenzaam en verloren in een te gelukkige wereld, terwijl zij die gevoelens niet hebben. Door Lao Chen leren ze elkaar kennen en dat heeft vergaande gevolgen. Ze herkennen zichzelf en hun idealen in elkaar en dat leidt tot een ontvoering van een lid van de CCP de Chinese Communistische Party. Lao Chen wordt hier tegen zijn wil in bij betrokken. Het lid, He Dongsheng, heeft een verhaal te vertellen over economische hervormingen van een autoritaire, corrupte partij die het volk onderdrukt onder het motto van "het beste voor het volk".

De vette jaren is een boek over China in opkomst. Het geeft een beeld van de toekomst van China. Het is een goed beeld, maar sterk overdreven. China overwint de wereldwijde economische crisis, dankzij een regime dat inwoners met kritische stemmen het zwijgen oplegt. Het boek wordt beschreven als "de beruchte roman die niemand in China durfde te publiceren". Ik vond de romantiek ver te zoeken, maar de beschrijving van China in opkomst is erg boeiend en super interessant!

Als kind krijg ik van mijn ouders het boekje De kleine reiziger in (of naar) China, over een ver land waar krioelt van de mensen met een gele huidskleur. Zij dragen armoedige kieltjes en rafelige strohoeden als bescherming tegen de zon en ze eten rijst. Over geloof en politiek wordt in het boekje met geen woord gerept.
Uit 2011 herinner ik me de ophef die ontstaat over de aanwezigheid van Nederland als gastland en de aanwezigheid van 22 bekende Nederlandse auteurs op de 18de Beijingse Internationale Boekenbeurs in het nieuwe China en als ik niet lang daarna hoor over de publicatie van ‘De Vette Jaren’ van Chan Koonchung besluit ik dat ik dit boek over Beijing in de nabije toekomst met alle geweld wil lezen.

Terwijl de hele wereld lijdt onder een zware economische crisis, staat China aan het begin van De Vette Jaren. De bevolking lijkt gelukkiger dan ooit en het interesseert nagenoeg niemand dat er een maand uit het bestaan geschrapt is, een hele maand die nergens in officiële documenten is terug te vinden.
Slechts een kleine groep is vastbesloten te achterhalen hoe dit collectieve geheugenverlies heeft kunnen ontstaan en wat er ten grondslag ligt aan de opgelegde vrolijkheid en tevredenheid waar China mee behept is.

Lao Chen, een niet onverdienstelijke schrijver/journalist, woont in Geluksdorp Nummer Twee. Hij vormt de verbindende schakel tussen het nieuwe rijke China van de blije tevreden mensen en het oude China waar zijn kritische vrienden de overgebleven intellectuele elite vormen. Zij staan als anarchisten te boek en worden waar mogelijk geschaduwd.
Lao Chen twijfelt aanvankelijk aan het gezonde verstand en het inzicht van zijn vrienden Fang Caodi en Xiao Xi, maar zijn liefde voor Xiao Xi draagt ertoe bij dat hij zijn eigen staat van welbevinden in twijfel trekt en hij vraagt zich af wat de betekenis is van maar 90% vrijheid. Nadat ook zijn professionele nieuwsgierigheid gewekt is gaat hij mee in het onderzoek, op zoek naar de waarheid.
Langzaam krijgen Lao Chen en zijn vrienden de schokkende werkelijkheid over het steeds machtiger wordend China en de zwaar manipulatieve Chinese communistische partijpolitiek boven tafel.

Chan Koonchung biedt de lezer een fascinerend (toekomst)beeld van de Chinese samenleving. Een onderdrukte samenleving die voor 90% door partijpolitiek bepaald wordt en waar de mensen vreemd genoeg niet ongelukkig zijn. Waar meer boeken verkrijgbaar zijn dan iemand in zijn leven zou kunnen lezen, zelfs vertaalde Nederlandse literatuur, maar waar desondanks de waarheid verborgen wordt gehouden en mensen leven met de illusie dat ze vrij zijn in hun keuze en alles kunnen lezen wat ze willen.
Dat is wat het verhaal zo schokkend en tegelijkertijd ongelooflijk boeiend maakt: de illusie van geluk door ‘toediening’ van een slimme strategie.

Hoewel het boek een roman is, is het bijna een politiek pamflet te noemen. Een ‘wake up call’ aan de wereld, een waarschuwing aan de Westerse wereld om China serieus te nemen in het besef dat men hier te maken heeft met een niet te onderschatten wereldmacht.
Chan Koonchung heeft met dit bijzondere boek vragen bij mij los gemaakt, heeft ervoor gezorgd dat ik het boek meteen heb doorgegeven met de boodschap: “Dit móet je lezen! Dit wil je ook weten over China” en los van het politieke aspect krijgt de lezer een indrukwekkend verhaal over een schrijver die zijn grote liefde najaagt. Ook dat is China.
Het boek is nergens saai, verontwaardiging en begrip liggen naast elkaar op de loer en de vlotte vertaling door Yves Menheere heeft het boek de in juiste vorm gegoten.

Chan Koonchung is een bekendheid in China. Hij schreef vele boeken, was hoofdredacteur van een tijdschrift én produceerde tal van films.
Het boek Vette jaren mocht van de overheid in China niet worden uitgegeven, maar doet het goed op de zwarte markt!

Vette jaren speelt zich af in de nabije toekomst. Er blijkt een maand verdwenen te zijn uit alle officiële documenten. De maand die zit tussen het uitbreken van de economische crisis in de wereld en het begin van de Gouden jaren van China. Behalve een klein groepje vrienden lijkt het niemand iets te kunnen schelen. Iedereen is opvallend gelukkig en tevreden met zijn/ haar leven.
De vrienden gaan op zoek naar wat er achter deze verdwenen maand en het gelukzalige gevoel zit en komen tot een verrassende ontdekking.

Hoewel het boek geen thriller is en ik soms moeite had om door te lezen was het zeer beslist de moeite waard om te lezen. Het verhaal is origineel, gedurfd en zit goed in elkaar. Verder kreeg ik door de ontmoetingen die de hoofdpersonen hadden een goed beeld van het huidige China.
In 2010 stond China nog op nummer 1 in de lijst met de meest gelukkige inwoners van de wereld. Of al die Chinezen er na het lezen van dit boek nog zo over denken valt te betwijfelen. Het is een boek wat China en de rest van de wereld echt aan het denken kan zetten!