De vlindertuin roman; een duizelingwekkend verhaal tegen de mystieke achtergrond van de Keltische traditie in Schotland

Geschreven bij De vlindertuin

Het boek ´De Vlindertuin´ heb ik in één adem uitgelezen. Of misschien beter gezegd: in één adem in, omdat het verhaal zo raakt. Om in de sfeer van het boek te blijven: op zielsniveau. Het relaas van de ziekte en dood van het jongetje grijpt naar de keel, door het onomwonden verslag van de ervaringen van de vader hierbij. Te aangrijpend soms om verder te kunnen lezen, maar te intrigerend om weg te kunnen leggen. Toch weet de schrijver op een bijzondere manier aan te reiken dat het verdriet niet op zichzelf staat, zodra je inziet wat daaruit voort kan komen. Het maakt dat de hoofdpersonen door het verlies inzien dat ze alleen maar vooruit kunnen, als ze in staat zijn om voorbij dat verdriet voort te leven. Naast het gegeven dat het verhaal vast voor ieder wel iets aan herkenning oproept, omdat iedereen nu eenmaal in het leven vroeg of laat met de dood wordt geconfronteerd, is het geschreven aan de hand van prachtige metaforen. De gedachten over het leven na dit leven zijn intrigerend beschreven. Maar ook voorbij de subtitel ´Troostboek´ biedt het boeiende inzichten. Een verhaal met diepgang. Een boek waar je zondermeer wijzer van wordt.

Geschreven bij De vlindertuin

Wanhoop en radeloosheid treffen Peter en Suzanne als zij hun vijfjarig zoontje Sem na een korte, heftige ziekte aan de dood moeten afstaan. Een rauwe, gapende wond slaat een gat in het geluk van hun jonge gezin. Diepe rouw dreigt hen uit elkaar te drijven omdat beiden verstrikt zitten in hun eigen verdriet en niet in staat zijn dit met elkaar te delen.

Peter, van beroep leraar Nederlands maar in zijn hart schrijver zoekt naar een uitweg. “Het is niet de tijd die geneest, maar wat ik doe met deze tijd” schrijft hij. Daarom besluit hij een week naar Domburg te gaan, de plek die als een rode draad door zijn leven loopt. Hij verwacht een helende werking van het strand, de zee.

In de eeuwig rollende golven richting strand en terug in een groter geheel, ervaart hij de natuur als een baken van troost. In Domburg ontmoet hij een Schot die hem inwijdt in de Keltische cultuur. Volgens de Kelten maken zielen van overleden mensen deel uit van het dagelijkse leven, zijn ze overal om ons heen. De meeste mensen zijn echter zo afgestompt dat ze deze wereld niet voelen.

Op aanraden van de Schot brengt Peter, samen met Suzanne een bezoek aan Ana, een oude oermoeder in de Keltische wijsheden. Ana maakt hen deelgenoot van haar inzichten, waarin de vlinder met zijn teerheid en korte levensduur de kortstondigheid van het leven symboliseert. Op eenzelfde manier is een mensenleven te bezien vanuit de eeuwige zielenwereld. Ana’s verhalen en de magnifieke vlindertuin hebben een helende werking op Peter en Suzanne. Ze vinden er troost, hoop voor de toekomst en hun liefde voor elkaar terug.

‘De Vlindertuin’ is een troostboek, hoofdzakelijk geschreven vanuit het ik perspectief van Peter. Hij doet dat ontroerend mooi. De loutering die hij ondervindt in de vlindertuin verwoordt hij in wijsheden, die je niet snel loslaten en tot nadenken stemmen. Peter vindt in de vlindertuin ook de liefde weer terug. De liefde, die de adem van de ziel is. Een prachtig, ontroerend boek.

Geschreven bij De vlindertuin

De vlindertuin is een prachtig boek, van buiten (de kaft) en van binnen (het verhaal). Ik vond het aan de ene kant een echte "pageturner", als je eenmaal begonnen bent met lezen wil je het eigenlijk in een keer uitlezen. Toch moest ik het boek af en toe wegleggen. Het is soms best heftig en soms wil je het verhaal even laten bezinken.
Het leest erg prettig, korte hoofdstukken.
De ondertitel is "troostboek" maar ik vind het boek voor iedereen geschikt. Er zijn wijze lessen uit te halen voor iedereen! Daarnaast maakt de vorm waarin het boek geschreven is, als roman, het heel toegankelijk voor iedereen.
Een echte aanrader! Een prachtig boek om te geven, te krijgen of gewoon jezelf cadeau te doen!

Geschreven bij De vlindertuin

Emotioneel boek met een duidelijke boodschap, net als andere boeken van Hans Peter Roel een schitterend boek. Honger naar andere boeken van Hans Peter Roel.

Dat goed en mooi beschreven wordt hoe het leven van 'n ouder op z'n kop gezet wordt wanneer hun kind sterft.

De Vlindertuin beschrijft een ontroerend verhaal, waar ik op momenten ook echt door was gegrepen. Ik vond met name het begin erg langdradig- het verhaal had aan kracht gewonnen als er meer 'geschrapt' was (de kritische vader die steeds toekijkt via de foto, had ik niet gemist als hij was weg gelaten). De sterf-scene was heel mooi beschreven, krachtig doordat het to-the-point was. Dit boek heeft een mooie, hoopvolle boodschap, maar had van mij iets scherper geschreven mogen worden.

Een geweldig boek.

Geschreven bij De vlindertuin

ik vond het super

heel mooi boek , een aanrader om dit eens te lezen

De schrijver heeft de gave om met zijn verhaal mijn ziel te beroeren.