De vlucht roman

Het is alweer zeker twee maanden geleden dat ik De Vlucht las. Het was zomer. De zon warm. Ik lag op mijn buik op het strand van Blijburg en keek het boek eens goed aan. De witte geit. De nevel waarin hij opgaat. Terwijl ik me op mijn rug draaide, keerde ik het boek om en keek in de reebruine ogen van Jesús. Een debutant geboren in 1972 in Extremadura, een van de dunstbevolkte en droogste provincies van Spanje. Ik probeerde alle loftuitingen en het feit dat De vlucht al in dertien landen zal worden uitgegeven terzijde te schuiven en blanco het verhaal binnen te stappen.

Dat ging moeiteloos.

Twee uur lang leefde ik samen met een kleine jongen op de door god verlaten, uitgedroogde Spaanse gronden. In zijn lemen schuilplaats, met een afdak van dikke takken met snoeiafval. De stofdeeltjes die oplichtten in de zon. De geur van de allesverzengende hitte steeg op van de bladzijden. Het goede en kwade dansten met elkaar tussen het wit van de regels. Ik las het in een keer uit. En legde het toen met een zucht terzijde. Opgelucht en verward door de wervelwind van emoties die dit verhaal in korte tijd teweeg had gebracht. De vlucht raakt iets primitiefs aan. Daalt af naar die diepere laag die op kantoor, thuis en op straat wordt gemaskeerd door het dagelijks bestaan, maar in iedereen aanwezig

Voor meer aanbevelingen, tips & inspiratie, zie www.bol.com/boekenredactie

Geschreven bij De vlucht

Heb het boek al weer een poosje geleden gelezen. Zag dat er slechts 1 review over geschreven is. Dus toch ook mijn mening maar geven. De beschrijvingen van dit boek kloppen, niks overdreven, niks te veel opgehemeld. Het boek is wat het is, spreekt voor zich. Een jongen is uit lijfsbehoud gedwongen te vluchten en lijkt niet te kunnen ontsnappen aan het noodlot, maar ontmoet een oude geitenhoeder, die hem leert te overleven. Het heeft de sfeer van een 'western'. Ruig ruw, onverbiddelijk. De hitte en het landschap dat geen genade kent, lijkt geen mogelijkheid te bieden om te ontsnappen? Snoeihard en erg spannend, geen boek voor al te tere zieltjes, maar een boek voor echte 'kerels en vrouwen'. Once upon a time in Spain. Een juweeltje.

Het verhaal begint erg goed met het jongetje dat zich verstopt in een boomgaard. Het wekt je nieuwsgierigheid wie er naar hem op zoek zijn en met wat voor reden. Als het jongetje eenmaal de vlakte opgaat en de geitenhoeder ontmoet, gaat het eerst wat langzaam. Er gebeurt niet heel veel, behalve dan dat de geitenhoeder en het jongetje vriendschap sluiten, wat later het belangrijkste van het verhaal blijkt te zijn. Halverwege het boek gebeuren er wat meer dingen, zoals de achtervolgers van het jongetje die de geitenhoeder vinden en daarmee ook bijna het jongetje. Langzaamaan begint het verhaal wat meer te gaan over de achtervolging van het jongetje, maar juist daarom ook niet. Terwijl je in het begin verwacht dat je het hele verhaal achter de vlucht van het jongetje te horen krijgt, is dat op het moment dat je daar wat meer informatie over krijgt niet meer het belangrijkst, maar is de vlucht zelf ineens veel belangrijker. Het gaat uiteindelijk om de vriendschap tussen de jongen en de geitenhoeder die elkaar helpen en van elkaar leren. Voordat je het boek uit hebt, hoop je nog op meer, maar als je eenmaal de laatste pagina gelezen hebt, kun je er ook in berusten dat je niet alles te weten bent gekomen. Ondanks de ietwat trage vertelstijl is het een erg mooi verhaal!

Geschreven bij De vlucht

Een spannende beschrijving van de vlucht van een jongen, naar later blijkt om zeer begrijpelijke redenen. Een bijzondere band onstaat met een oude herder en uiteindelijk blijken de belangen van hen beide parallel te lopen.
Het taalgebruik is beeldend en kernachtig. De schrijver weet een sfeer te creëren die je vastpakt en sleept je mee in de vlucht van de vertwijfelde jongen, die als gevolg van de harde realiteit snel volwassener wordt.
Een opmerkelijke kwaliteit voor een debuutroman. Hiermee heeft Jesús Carrasco hoge verwachtingen gewekt voor de toekomst.

Zo'n boek dat mij hoop geeft dat er nog steeds verrassend mooie literatuur verschijnt. Door alle alle gehypte bulk raak ik weleens moedeloos, niet door Jesus carrasco. Hij bezit de kracht om intens beeldend te schrijven met weinig woorden. Geeft het verhaal hoop? Weinig. Het blijft schraal, karig en wreed " en bleef daar staan kijken hoe God voor even de duimschroeven wat losser draaide", maar beschaving blijft altijd een keuze.

Wat een prachtig, indringend en beeldend geschreven boek! Ik heb het in twee dagen uitgelezen en het zal me nog heel lang bijblijven. Een enorme aanrader dus.

Geschreven bij De vlucht

goed geschreven, compact verhaal dat indruk maakt

De Vlucht van Jesus Carrasco is een prachtig debuurt.

Een jongen op de vlucht voor het geweld wat hem is aangedaan. Verstopt zich in een olijfboomgaard om te ontkomen aan zijn achtervolgers. Pas dan vlucht hij verder, wil zo ver mogelijk weg. Steekt een zinderende dorre vlakte over, na uren lopen komt hij uit bij een kampvuur van een rondtrekkende geitenhoeder. Hij is uitgeput van honger en dorst, is op zijn hoede, bang en wantrouwend maar de slaap haalt hem in. De geitenhoeder begrijpt de jongen, laat hem, en geeft hem eten. Ze trekken samen verder, overdag rusten, 's nachts lopen. Ze praten nauwelijks dat is ook niet nodig. Vertrouwen wordt danig op de proef gesteld. Maar ze hebben elkaar nodig.

Het boek is zo mooi, beeldend, en soms poëtisch beschreven. Je voelt de zinderende hitte. De donkere nachten met hun geluiden. Alles beleef je en voel je mee. Een echte aanrader.

Wat een ontzettend mooie boek! Helaas had ik het al na twee dagen uit, het was niet erg geweest om nog wat verder te lezen.

De ontberingen in het boek zijn zo prachtig en soms zelfs poëtisch beschreven, ik leefde met elk pijntje mee.

'Het geitenboek' is dus een absolute aanrader. Geen onnodige poespas, puur het verhaal en de rauwe wetten van de droge vlakte.

Voor wie een boek wil lezen om vrolijk te worden is de vlucht niet geschikt. Een jongetje van niet geheel duidelijke leeftijd vlucht in een apocalyptisch landschap weg uit zijn dorp achterna gezeten door een plaatselijke potentaat. Aanvankelijk is er veel onduidelijk: waarom vlucht hij? Wat is er met het totaal verdroogde landschap gebeurd? Waarom kan hij niet terug naar zijn ouders? In welke tijd speelt het verhaal zich eigenlijk af? Wie is die geitenhoeder? Wat is diens verleden? heel langzaam ontrafelt zich het mysterie en dat is zo gruwelijk als maar kan.