De vrouw die een jaar in bed ging liggen

Geschreven bij De vrouw die een jaar in bed ging liggen

De titel vond ik prachtig. Het eerste hoofdstuk van het inkijkexemplaar ook. Dus kocht ik het boek.
En toen stopte het plezier. Vanaf hoofdstuk twee kreeg ik argwaan. De personages komen over als ergerlijk, met de hoofdpersoon kan ik me totaal niet identificeren. De stijl heeft niets inspirerend, maar is saai, en de plot gaat steeds achteruit en wordt volgens mij slechter en slechter naarmate het boek vordert. Het laatste hoofdstuk is al helemaal niet te doen.
Iedereen is met zichzelf bezig in dit boek, en dat is in het echt ook vaak zo. Maar de manier waarop dit verteld wordt (quasi absurd) komt op mij over als dom, en mist de absurd komische tint die bedoeld wordt. waardoor ook het doel van wat psychologische analyse niet bereikt wordt. Idem met de maatschapijkritiek voor vrouwen die het huishouden moeten doen tegen hun zin. De humor zit ernaast, de bal wordt misgeslagen, en ik lachte groen want het was niet leuk.
Zeer saai en erg ontgoochelend, dat is mijn mening over dit boek.

Het enige wat mijn volle respect krijgt, is de vertaling, die ik zeer goed vind. Ik vermoed dat het boek toch nog leesbaarder is in het Nederlands dan in het Engels, en dat dit te danken is aan de vertaalster.

Geschreven bij De vrouw die een jaar in bed ging liggen

Ik vond het een leuk gegeven, een vrouw die besluit een jaar in bed te gaan liggen. Waarom zou iemand dat doen? En hoe bevalt het? En daar begint het dus al. De hoofdpersoon geeft niet echt een reden waarom ze in bed gaat liggen. En dat is het probleem met alle personages. Townsend verklaart nergens waarom ze de gekke dingen doen die ze doen, waardoor je absoluut niet met ze mee kunt leven. Het zijn zulke grote karikaturen dat ze ongeloofwaardig zijn. Irritante karakters zijn zo irritant dat normale mensen ze direct de deur zouden wijzen. De man van de hoofdpersoon is zo arrogant en vol van zichzelf dat geen normale vrouw bij hem was gebleven. Dat werk. Townsend heeft duidelijk een grappig boek willen schrijven, maar heeft zich daar te gemakkelijk vanaf gemaakt. Ook in grappige, luchtige boeken moet wel duidelijk zijn welke beweegredenen personages hebben voor hun acties.

Dit boek lezen was één grote irritatie. Daarom heb ik het tegen mijn principes in nog voor ik op de helft was weggelegd.

Geschreven bij De vrouw die een jaar in bed ging liggen

een grappig geschreven boek wat wellicht iets meer diepgang zou mogen hebben. Maar als je het als luchtig strandvertier gebruikt; een prima keuze!

Eindelijk weer een boek van Sue Townsend, dacht ik en bestelde zonder omwegen het exemplaar. Tenslotte zijn haar andere boeken geestig en vlot geschreven.

Dit niet. Het is alsof de schrijfster geen zin meer had in haar laatste boek. Het werd haar misschien teveel.
Het verhaal begint nog leuk, maar gaandeweg hoofdstuk twee begint de ergernis toe te nemen.
Er is geen positiviteit, je kunt er niet mee lachen, zellfs niet glimlachen. Of je moet wel héél oppervlakkig willen lezen.

Jammer, het overkomt me zelden, dat ik een boek koop dat niet bevalt. Dit verhaal had misschien door een Chicklet-schrijfster van mindere naam en faam geschreven kunnen zijn, maar niet door Sue Townsend.

Geschreven bij De vrouw die een jaar in bed ging liggen

Binnen twee dagen uitgelezen!
Een echte aanrader omdat het herkenbaar, bizar maar toch ook grappig is.
Zeker aanschaffen!

Gemakkelijk te lezen, heerlijk relaxboek, erg absurde situaties.
Wel heel grappig geschreven.

Geschreven bij De vrouw die een jaar in bed ging liggen

Het allerleukste van dit boek was de achterflap. Ik heb het boek helemaal uitgelezen en vond dat achteraf zo zonde van mijn tijd.

Ik vond het boek in het begin erg leuk. Ongeveer op de helft, begon ik me te ergeren aan het boek omdat het te absurd is voor woorden. Erg jammer dat niet duidelijk wordt waarom de hoofdpersoon in bed gaat liggen en zichzelf verwaarloosd. Het einde sloeg werkelijk nergens op.
Jammer! Begon veelbelovend en mede omdat het geselecteerd was door Linda.Boeken had ik bepaalde verwachtingen.

Geschreven bij De vrouw die een jaar in bed ging liggen

Beetje flauw, puberaal boek. Niet uitgelezen. Te overdreven, teveel opsommingen (hele bladzijdes kunnen overslaan).

Een wonderlijk verhaal dat de wereld op z'n kop zet en toch ook juist in alle starheid laat zien.
Reuze van genoten!