De vrouw in het Medaillon novelle

Bij het zien van de cover van De vrouw in het medaillon van Jan Herman Brinks wil je weten wie de vrouw is en of het haar graf is of de graf van iemand die zij heeft gekend en misschien lief heeft gehad. De titel maakt nieuwsgierig. Je wilt weten of het over de vrouw op de cover gaat of over iemand anders.

Meteen vanaf de eerste zin word je in het verhaal gezogen en kan je niet meer stoppen met lezen. Je blijft doorlezen, of je nu wilt of niet en wilt weten hoe het verder gaat, hoe het uiteindelijk zal eindigen. Net als hij dat wil weten, wil jij ook weten wie die vrouw is die in het graf ligt, wat haar verhaal is, waarom zij schijnbaar zo jong is gestorven. En wat is dat andere dat Steijn zag? Is het wel allemaal echt wat hij zag? Heeft hij zich niets verbeeld? Zou er meer zijn tussen hemel en aarde? Wat is het verhaal van zijn grootvader? Zou de vrouw in het graf de dochter van de Russische vrouw zijn of toch niet?

Soms moet je lachen om Steijn zoals over hoe hij over het huwelijk en kinderen denkt. Maar voornamelijk is hij cynisch, heeft hij vele duistere gedachten, ziet hij het leven niet zo positief in. Desondanks probeert hij er toch wat van te maken.

De vrouw in het medaillon van Jan Herman Brinks is op een levendige, beeldende, soms haast poëtische manier geschreven. Het is een verhaal met verrassende, soms schokkende, wendingen. Steeds als je een vermoeden hebt welke kant het opgaat, blijkt het een totaal andere kant op te gaan, blijkt het totaal anders te zijn dan je dacht. Tegen het eind ben je even van je stuk omdat je even niet meer weet of je nu in het heden bent of in het verleden terwijl je onbewust wel weet waar je bent. Het verleden lijkt even te kruisen met het heden. Het plot is een echte knaller, je ziet die niet aankomen.

Kortom; De vrouw in het medaillon van Jan Herman Brinks is een ijzersterk verhaal over een man die het leven niet zo positief ziet, maar er toch op zijn manier wat van probeert te maken. Die uiteindelijk op zoek gaat naar het verhaal van een vrouw in een graf en een schokkende ontdekking doet.

Wanneer Steijn voor de zoveelste keer een redactievergadering met een smoes ontvlucht, gaat hij naar een nabijgelegen begraafplaats om zijn rust te kunnen vinden.
Bij de krant laat men hem begaan omdat hij de beste kunstcriticus van de krant is en altijd de verloren tijd ruimschoots inhaalt.
Op het kerkhof valt hem ineens een grafsteen op met de afbeelding van een vrouw. Steijn heeft deze grafsteen nog niet eerder gezien; hij is onder de indruk van de uitdrukking op haar gezicht. Het laat hem niet meer los.

'Over haar afbeelding golfde een nauwelijks zichtbaar glimlachje, een aristocratische ironie die heel even in haar ogen moest hebben geblonken, daar razendsnel moest zijn gedoofd om op mysterieuze wijze weer in haar mondhoeken op te duiken.'

Hij vertelt zijn Duitse echtgenote Elke niet wat hij gezien heeft omdat naar haar mening haar echtgenoot de toverwereld van zijn fantasie nooit verlaten heeft. Na een eerdere ervaring was duidelijk dat ze niet op een lijn zitten wat dat betreft. Daarom houdt hij nu zijn mond.

Steijn is een kunstcriticus en mag voor de krant naar Rusland. Daar was hij vaker geweest; met name de Hermitage in Sint-Petersburg stond bij hem in hoog aanzien. Tom de Beets, zijn hoofdredacteur blijkt hem achteraf met een dubbele agenda naar Rusland gestuurd te hebben.
Hij bezoekt in Sint-Petersburg de Tichvin-begraafplaats, dat is de favoriet van begraafplaatsen in het buitenland voor Steijn. Bij zijn bezoek aan het graf van Dostojewski ontmoet hij een priester die toevallig Nederlands spreekt en lang geleden een Nederlandse man heeft bijgestaan, kort voor diens executie.

Nadat Tom hem opgedragen heeft een stuk te schrijven met politieke inhoud, belt hij de taxicentrale. Tot zijn grote verrassing is zijn chauffeur een vrouw die filosofie en Nederlands gestudeerd heeft. Hij vertelt haar over zijn opdracht, waarop ze hem meeneemt naar de zuster van haar oma. Ze zal als tolk fungeren. Ekaterina vertelt Steijn een verhaal over gebeurtenissen in de oorlog en laat hem een foto zien van haar dochter Oksana. Ze werd in de Tweede Wereldoorlog afgevoerd om in Duitsland te werken en was nooit meer teruggekeerd. Haar moeder wist niet wat er van haar geworden was. Was dit de vrouw in het medaillon vraagt Steijn zich af? Zou dat echt mogelijk zijn?

Steijn vertrekt naar Nederland, maar voordat hij naar de krant gaat om zijn stuk in te leveren gaat hij op zoek naar de grafzerk met het medaillon van de vrouw die zo'n indruk op hem maakte. Het laat hem niet meer los. De grafzerk is spoorloos!

Wanneer hij thuis dozen van zijn overleden moeder op zolder gaat zetten vindt hij in een doos een dagboek van zijn grootvader; de vader van zijn vader die zelfmoord pleegde toen Steijn nog maar een peuter was.
De relatie met zijn moeder was vrij kil en zij vertelde hem vroeger helemaal niets over het verleden.
Nu leest hij dat deze grootvader voor het Duitse leger in Rusland gediend heeft en verliefd werd op een Russische dwangarbeidster. Wat heeft dat te maken met de vrouw in het medaillon?

Het is duidelijk dat de auteur ook gedegen onderzoek heeft gedaan naar Rusland, met name naar Sint-Petersburg.
De karakters worden duidelijk beschreven zodat je meteen een klik hebt met de personages. Je mag de een meer dan de ander, net zoals het in het werkelijke leven het geval is.
Je leest het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdpersoon Steijn Verkerke. Deze man is iemand met een grote last op zijn schouders; zo voelt het tijdens het lezen aan.

Deze novelle van Jan Herman Brinks leest als een trein!
De vrouw in het medaillon is spannend, en heeft een bovennatuurlijk tintje. Hou dat voor ogen tijdens het lezen en je zult er zeker van genieten.
Soms blijkt iets anders te zijn dan het in eerste instantie leek, maar het past goed binnen dit verhaal over liefde, schuld en verdriet.
Dit einde van het verhaal had ik zeker niet verwacht, maar heb wel een gevoel van opluchting voor de persoon in kwestie.

DE VROUW IN HET MEDAILLON. Vandaag gelezen. Ik heb gehuild. De schrijver raakt me. Het boek leest luchtig. Maar uiteindelijk verspreidt het aarddonkere waarheden. 'De grootste leugens planten zich nu eenmaal bij voorkeur geslachtelijk voort.' 'Mensen willen hun schuld niet kwijt, want die schuld geeft hun leven zin en richting.' Met plezier heb ik dit boek gelezen. Het werkt door. En ik heb ook gelachen! Het raakt me. De thema's waarheid, echtheid, dood, leven en liefde. Onbereikbare liefde. 'Lichtval in jouw hoofd.' Ik zwijg. Ik weet. Ik weet-niet.

Steijn is een man die een grote verbeeldingskracht bezit, maar die daar niet met zijn partner Elke over kan praten. Hij is een man met een speciale gebruiksaanwijzing en heeft een vreemde relatie met zijn vriendin. Steijn Verkerke is een einzelganger met een duidelijke visie op het leven. Voor de lezer maakt hem dat een zeer aantrekkelijk persoon.

Jan Herman Brinks heeft een fijne schrijfstijl, direct pakkend. Hij gebruikt in zijn boek mooie vergelijkingen en er komen regelmatig prachtige zinnen voorbij. Ik ben nog nooit eerder een soortgelijk plot tegen gekomen als van dit boek en met de hoeveelheid boeken die ik heb gelezen is dat vrij uniek. 

Toch vind ik het jammer dat het einde wat afgeraffeld lijkt. Het begin van het verhaal heeft vergeleken met het einde een lange opbouw. Ook weet ik niet zo goed wat ik met het einde aan moet. Dat is niet echt mijn ding. Verder een zeer interessant boek en uniek in zijn soort.

Prachtig, authentiek verhaal over leven en dood, schoonheid en verlangen.
Levendig beeldend geschreven en bij tijd en wijle heerlijk cynisch humoristisch ('Van het huwelijk had hij een regelrechte afkeer. Men is samen, eet wat, heeft seks, eet opnieuw iets, kibbelt met elkaar, verwekt kinderen, kibbelt nog meer, nu vooral over de kinderen, heeft nauwelijks nog seks en kijkt tv, terwijl, naar verluidt, het echte leven ergens anders met onverbiddelijke snelheid aan je voorbijdendert').
In al zijn wonderschone gelaagdheid, boeiend tot het einde!

De vrouw in het medaillon.
Wanneer je begint te lezen, wil je het snel uitlezen.
Mooi, boeiend, gedetailleerd geschreven met een mooie ontknoping op het eind.
Een aanrader!
Ik kijk uit naar het volgende boek van Jan Herman Brinks