De Zahir / roman

Geschreven bij De Zahir

In de winter van 2017/2018 lazen wij dit boek met 56 van onze leden. Dat wij nu pas met onze review voor de dag komen, kent haar oorsprong in het feit dat enkele filosofen en historici onder ons steeds meer (en uiteindelijk te veel om hier te kunnen vermelden) redenen bleven aandragen om deze review tot een vernietigende analyse te laten worden. Het is niet onze taak om Paulo Coelho van plagiaat te beschuldigen, maar de auteur blijkt wel héél vrijelijk uit filosofische, religieuze, mythologische en geschiedkundige standaardwerken te hebben geput. Uit zwaar uitgekauwde clichés ook; het spreekt voor zich dat dit de uniciteit van dit werk allesbehalve ten goede komt.

De vrouw van de ik-persoon in dit boek verdwijnt. Spoorloos. En ook nog eens met een andere man. Het verhaal begint mede daarom redelijk sterk, weet in elk geval de nieuwsgierigheid te prikkelen. Maar al gauw maakt de schrijver zich schuldig aan tijdval: in sommige gesloten alinea’s springt de tijd soms jaren verder, of terug. Erg storend. Net als de almaar toenemende mate van ‘geleende’ input. Juist in een als ‘zoektocht naar de lezer zelf’ bedoeld predikerswerk had elke vorm van irritatie moeten worden vermeden.

Op pagina 76 duikt plotseling het personage Michaïl op, de man met wie de vrouw van de hoofdpersoon uit diens leven is gestapt. Een gigantische essentie in het verhaal, maar het wordt, in een verder nauwelijks relevant blok tekst, bijna verstópt gehouden...

Andere langdradige blokken tekst, soms uit het perspectief van nauwelijks functionele derden, dragen totaal niet bij aan de ontwikkeling van het verhaal en lijken slechts ingevoegd om het boek de benodigde omvang te kunnen verlenen. Het geheiligde adagium ‘Schrijven is schrappen’ blijkt tot Coelho duidelijk niet doorgedrongen.

Met het vorderen van deze ook nog eens karakterloze (uit ‘liefde’ alles vergoeilijkende standpunten) en, volgens te veel van ons, te zweverige vertelling blijkt dat het scenario als bindmiddel verre van toereikend is om al dat duidelijk snel bij elkaar geraapte ook bij elkaar te kunnen hóuden. Mulisch-achtig megalomane mooischrijverij, open deuren, David Bowie achtige toe-eigeningen en soms ronduit lompe lappen leesvoer. Steeds meer valt het als los zand uit elkaar.

Van een van de laatste pagina’s afkomstig eigen (d.w.z. voor de verandering van de hand van Coelho zelf) citaat: ‘Michaïl had het verhaal niet begrepen, en uitleggen dat het alleen maar als metafoor was bedoeld, was te veel moeite.’ Zó typerend voor dit boek...

Slechts weinigen van ons slaagden erin zich naar het ook duidelijk afgeraffelde einde van De Zahir te worstelen. Een einde dat zich óók nog eens als een ab-so-lúte anticlimax presenteerde.

1 + 1 = 2 sterren. Omdat goed gejat nog altijd beter is dan slecht geschreven. Paulo Coelho blijkt in dit boek een betere lezer dan schrijver. Een harde conclusie, maar we nemen er niets van terug.

Geschreven bij De Zahir

Een tijd geleden alweer dat ik "De Zahir" op Schiphol kocht, maar mijn verontwaardiging erover is vers gebleven. Zeer gedurfde (en ook opvallend fraai verwoorde) review van LetterenTribunaal hier, daar zal uitgeverij De Arbeiderspers niet al te blij mee zijn. Maar die leesclub heeft wel gelijk, "De Zahir" is een karakterloos en inconsistent product. Ik heb er een ster minder voor over, maar verder sluit ik mij volledig bij hun analyse aan.

Paulo Coelho is een echte verhalenverteller. In 'De Zahir' weet hij op slimme wijze verschillende personages aan het woord te laten, waardoor er bijzonder aardige raamvertellingen aan de hoofdlijn worden toegevoegd.

De vrouw van een schrijver verdwijnt op een dag en hij wordt door de politie ondervraagd wat hij met de verdwijning van haar te maken heeft. Maar hij heeft een alibi en wordt vrijgelaten. Hij blijft zich afvragen wat er met haar gebeurd kan zijn, maar voelt tegelijkertijd dat zij hem heeft verlaten. Ook al kan hij dat niet zeker weten, in twee jaar tijd heeft hij niks van haar vernomen. Ook op de dag van haar verdwijning lag er geen boodschap voor hem.

Met zijn schrijversschap gaat het goed en op een dag ontmoet hij iemand die hem laat weten dat het goed met haar gaat. Als hij wil weten wat er gebeurde vanaf het moment dat ze verdween zal hij geduldig moeten zijn

Geschreven bij De Zahir

Is helemaal aan jezelf om dat te ervaren ieder ervaart het anders. Maar zeer zeker de moeite waard om te lezen. Aanbevolen.

Geschreven bij De Zahir

Paulo Coelho is een van mijn favoriete schrijvers. Echter dit boek viel mij enigszins tegen... Ik ben fan van zijn filosofisch getinte verhalen, maar in dit geval heb ik moeten ploeteren om het boek door te komen. Misschien binnenkort nog eens een poging wagen. Zijn bedoeling en boodschappen zijn desalniettemin waardevol!

Geschreven bij De Zahir

Een prachtig verhaal! Gewoon lezen!

Geschreven bij De Zahir

Heel slecht, in alle opzichten.

Geschreven bij De Zahir

Als je in je ziel geraakt wilt worden, is dit boek een echte aanrader. het verhaal bracht me in contact met mezelf, heb het in korte tijd uitgelezen en het verhaal is me lang bijgebleven.

Geschreven bij De Zahir

Fantastische auteur en veel wijze woorden, goed voor zelfreflectie en gecombineerd in prachtig verhaal