De zin van het leven is: geloof in jezelf

Ik wil het boek onder de mensen brengen. In de hoop op feedback. Met behulp van een verleden. Zal ik antwoord geven. Ik schrijf om te laten zien. Wat geloof hoop en liefde doet. Hoe het mij hielp. Door een moeilijke periode. Hopelijk kan ik stimuleren. De psychiatrie was nodig. En is nog steeds nodig. Het is dan na hun toe ook geen aanval. Ik moest de harmonie vinden. Tussen mezelf en de psychiatrie. Het liet me niet in de steek. Allemaal hebben wij gewerkt. Aan een beter leven. Maar het uitkristalliseren van mijn geloof deed ik alleen. Er was iets wat almachtig was. De liefde zelf, wat voor vele verborgen blijft. Maar mij heeft aangezet. Tot gedragsverandering. En respect voor de psychiatrie. Niet te vergeten de verslavingszorg. Eerst was er valse hoop. En waren er vele hindernissen. Ook de politie verdient zelfs mijn dank. Eerst was het allemaal niet duidelijk. Ik heb mijn leven verwerkt daar hoorde een brief bij die heb ik in dit boek bijgevoegd. Een brief naar mijn moeder waarin ik haar oproep tot hereniging. Ik vond de harmonie. Door de mix van alles. En door de onvrede een plek te geven. Maar mijn excuus is nog steeds op zijn plaats