De Zwijgster

Vandaag kreeg ik dit boek in de bus, in een korte twee uur heb ik het uitgelezen. Je moet weten ik ben geen lezer, ik heb dyslexie.
In een plaatselijk krantje zag ik een kleine omschrijving staan van dit boek en het trok me meteen aan en ik heb hem besteld.

Nadat ik het had uitgelezen dacht ik:'wat een mooi boek!'

Gelijk verbeterde ik mijzelf. Het is geen boek, het is iemands leven die kort wordt beschreven. Het is weer een rede om wie dan ook te danken op mijn knieen dat ik hier in Nederland woon. Dat we vrij mogen zijn, lief mogen hebben, en keuzes mogen maken.

Een indrukkend kort verhaaltje over de onzichtbare onderdrukking binnen het Iraanse volk. En niet alleen ondrukking door mannen, maar vrouwen kunnen er ook aan bijdragen. De opbouw is aardig lang gezien het kleine formaat van het boek. Waardoor ik in het begin dacht: zo indrukwekkend kan dit verhaal toch niet zijn. Duizend Schitterende Zonnen is toch al indrukwekkend genoeg. Maar toch wist het verhaal me te grijpen, zodra het drama zich begon te voltrekken. Waarom zit ze in de gevangenis? Ontzettend jammer dat het daar zo gaat en dat deze vrouwen niet over hun eigen leven kunnen beslissen en dat anders met de dood moeten bekopen.

Door een toevoeging van het verhaal in dagboekvorm en dat deze viavia in de handen van een journalist komt lijkt het een waargebeurd verhaal. Het blijkt dat het verhaal gebaseerd is op waargebeurde verhalen, maar dat niet alles echt gebeurd is. Dit maakt het verhaal nog sterker dan het al is en aangezien de schrijfster als vluchteling uit Iran komt zal ze wel verstand van zaken hebben. Zeker een aanrader.

Dun boekje wat je snel uit hebt, ik miste de diepgang in het verhaal.

Geschreven bij De Zwijgster

Prachtig, indrukwekkend boek.
Zo krijg je nog meer hekel aan Iran.