Déjà vu Winnaar NS Publieksprijs 2011

Wat mij betreft is Esther Verhoef een betere schrijfster dan de andere usual uspects als Saskia Noort, Simone van der Vlugt en Suzanne Vermeer. Vooral van die laatste zou ik nog geen beschrijving van een pak melk willen lezen.

Alas. Haar vorige boeken waren juweeltjes. Vooral Rendez-vous en Close-up waren goed geschreven, spannend, herkenbaar en hoewel standaard "who dunnit", dat is ook precies waarom ik deze boeken wil lezen.

Nu dan Deja Vu. Het viel een beetje tegen...

Op zich vind ik het sterk dat ze een ander soort insteek heeft gekozen voor dit boek. Deja Vu is geen typisch "er is een moord gepleegd, en nu dan?" verhaal.
Deja Vu gaat meer over keuzes in het leven, die verkeerd uit kunnen pakken voor naasten, over volwassen worden en je eigen weg vinden, over loskomen van je opvoeding en achtergrond.
Dit gegeven, in het Engels zo mooi coming of age genoemd, kan werkelijk mooi zijn. Iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken.

Alleen, de setting waarin Verhoef dit heeft verpakt is uitermate clichématig beschreven, met de standaard persoonlijkheden en, om eerlijk te zijn, veel langdradige en onaantrekkelijke stukken tekst over natuur en gentechnologie.
Milieuproblematiek gaat wel vaker slecht samen met thrillers, zie bijvoorbeeld Helen Niele's Bitterzoet.

Dat Esther Verhoef kan schrijven, dat staat als een paal boven water; ze weet een verhaal te vertellen. De volgende keer graag weer een echt spannend verhaal.

Geschreven bij Déjà vu

Boek met weinig diepgang en zoveel toevalligheden dat het eerder ergerlijk dan spannend is. Slappe versie van Lars Kepler of Stieg Larsson.

Geschreven bij Deja Vu 3Voor2 Actie 2011

Ik vroeg het me serieus af, nadat ik het boek (met moeite) had uitgelezen. Geen vergelijk met de vorige boeken, ik herken de schrijfster er nauwelijks in. Waar de vorige boeken van Esther gekenmerkt worden door vaart, spanning en vaak verrassende wendingen, kabbelt dit boek van het begin af aan maar voort. Heel veel oninteressante details (paginavulling), flash-backs, waarschijnlijk bedoeld om aan te geven hoe Eva zich vergist had in het karakter van Dianne, maar erg saai en bijna niet relevant, nauwelijks dialogen en ook de plot is niet echt interessant. Daar waar Esther's vorige boeken zich kenmerkten door een heel verrassend eind, komt de lezer er in dit boek bekaaid vanaf. Het is allemaal heel voorspelbaar. Ook de psychologische beschrijving van de karakters is oppervlakkiger dan in de vorige boeken. Of komt dat misschien omdat de hoofdpersonen uit de diverse boeken nogal wat overeenkomsten vertonen en de lezer daardoor vertrouwd raakt met de schrijfsters zielsontledingen?
Verder wordt het franse platteland wel erg zwart afgeschilderd en de franse woorden en zinnetjes, die te pas en te onpas in het hele boek voorkomen worden op den duur erg irritant als men de franse taal niet machtig is. Is dat misschien de reden dat dit boek het stempel "literaire thriller" heeft meegekregen?
Ook de titel is vergezocht, in de psychologie wordt onder een déjà vu iets heel anders verstaan, dan simpelweg iemand herkennen aan zijn manier van lopen. Dichterlijke vrijheid?
En onder water geduwd worden door een grote, sterke vent, met je hoofd in de modderige bodem, twee handen om je hals en een knie in je rug, bezig te verdrinken.. en dan toch nog kans zien een pepperspray uit je jeans te halen en in het gezicht van je belager te sprayen...fijn voor Eva, maar wel heel erg ongeloofwaardig.
Misschien moet de schrijfster een jaartje vrijaf nemen om de inspiratie-tank weer op te laden? Laten we hopen dat het volgende boek weer een ouderwetse Esther Verhoef is, dan wachten we er maar wat langer op.

Net boek uitgelezen. Wat een afknapper! De vorige boeken van Esther Verhoef waren zo goed, het lijkt wel of dit boek door iemand anders is geschreven. Het verhaal is saai, komt ongeloofwaardig over, en als ik iets over milieu-activisten wil lezen, koop ik wel een krantje van Greenpeace.
Jammer, had me er zo op verheugd.....................
Geen aanrader, dus!

Geschreven bij Déjà vu

Dit is het eerste boek dat ik lees van Esther Verhoef en ik heb ervan genoten. Misschien is het een voordeel dat dit mijn eerste boek van haar is, want de reviews verschillen nogal en het aantal sterren wat gegeven wordt verschilt van 2* tot 4*. Haar andere boeken kunnen dus alleen maar beter worden.
Het is geen hoogstandje of een gruwelijke, bloedstollende thriller, maar het onderwerp is origineel en boeit van begin tot eind. Het leest heerlijk! Voor mij een pageturner, ik kon moeilijk stoppen met lezen. Dat komt ook door de korte hoofdstukken – ‘ok, nog eentje dan’….
De omgeving, het franse platteland in de herfst, beetje troosteloos, wordt realistisch omschreven en past goed bij het verhaal. De personen worden ook realistisch beschreven. Sommige vinden Eva niet realistisch door haar domme aktie’s, maar ik noem het eerder naïef.
Ik denk dat dit een zg. vrouwenthriller is. De ‘stevige’ thrillerlezer moet dit zien als een tussendoortje. Als ik 2 of 3 heftige thrillers heb gelezen moet ik altijd even afkicken met een ontspannende thriller of goede roman. De mensen die niet genieten van een gruwelijke thriller zullen dit een fijn boek vinden.

Geschreven bij Déjà vu

Een geweldige thriller,zoals alle boeken van Esther Verhoef.Ik had niet bedacht,dat het boek op deze manier af zou lopen. Twee vriendinnen,die elkaar menen zo goed te kennen,maar in wezen ver van elkaar afstonden. Een spannend boek met een eind,dat je niet verwacht.

Het nieuwste boek van Esther Verhoef, Déjà Vu gaat over de 27-jarige Eva en haar bijzondere vriendschap met Dianne. Dianne is een tijdje geleden naar Frankrijk verhuist om daar een leven weg van de massacultuur te beginnen. Tijdens haar vakantie gaat Eva haar opzoeken, althans dat is de bedoeling. Dianne is in geen velden of wegen te bekennen. Het is het begin van een spannende speurtocht die lang niet alleen naar Dianne leidt.

Al sinds ik de thrillers heb ontdekt, ben ik fan van Esther Verhoef. Inmiddels ben ik bekend met de meningen over Nederlandse thriller-auteurs, en sluit ik mij daar grotendeels bij aan. Toch vind ik dat Verhoef net dat beetje extra diepgang aan haar personages geeft wat haar beter maakt dan Saskia Noort en Simone van der Vlugt. Toch vond ik haar laatste twee boeken, Déjà Vu en Alles te Verliezen, minder dan haar eerste twee. Dat is jammer, want je zou toch een stijgende in plaats van een dalende lijn verwachten.

Dat betekent niet dat ik niet van dit boek heb genoten. Verhoef's plots zijn als altijd heerlijk leesbaar en nemen de lezer meteen mee het verhaal in. Leuk was dat het eerste deel van het boek rustig verliep, waarna de daaropvolgende climax extra heftig was. Meestal is de climax het einde; hier vond deze al halverwege plaats. Vervolgens komen er nog enkele spannende momentjes, maar die overtreffen de eerste niet. Toch is het leuk om te weten hoe het verder met Eva afloopt.

Ook in dit boek herkende ik weer dat beetje extra psychologische diepgang dat mij de boeken van deze schrijfster zo fijn leesbaar en memorabel doet maken. Er is méér dan het plot. Deze roman gaat, boven alles, over het naleven van idealen en volwassen worden. Dat ondervindt Eva op de harde manier. Een vriendschap is niet altijd wat het lijkt.

Een nadeel vond ik dat het plot soms wat voorspelbaar en ongeloofwaardig was. Ook is het feit dat Esther Verhoef vaak dezelfde types hoofdpersonen kiest niet over het hoofd te zien. Eva is net als Simone uit Rendez-Vous en Margot uit Close-up niet zo mondig en een tikkeltje naïef en onzeker. Elk van deze personages maakt een ontwikkeling door, om uiteindelijk sterker uit het verhaal te komen. Zoiets spreekt de lezer bijna altijd aan en ,hoewel elke keer weer anders verpakt, moet Esther toch oppassen niet steeds hetzelfde trucje te blijven uithalen! Ze heeft dan wel succes, maar variatie is ook een kunst.

Al met al heb ik weer genoten van dit nieuwe boek van Esther Verhoef. Haar verhalen zijn heerlijk licht om te lezen en dragen toch wat extra diepgang met zich mee. Soms is het plot wat voorspelbaar, evenals de hoofdpersonen, maar uiteindelijk is dit niet storend genoeg om mij van deze schrijfster weg te houden! 4 sterren.

Ik las best veel kritiek op het boek, maar vind het reuze meevallen. Het boek leest lekker weg, het verhaal is prima. Het boek is in een fijne schrijfstijl geschreven. Zeker niet het beste boek van Esther Verhoef, maar ook niet de slechtste. Gewoon doen.. lekker boek voor de vakantie

Het verhaal kwam wat traag op gang. Echter de beschreven atmosfeer in het dorp/omgeving vond ik goed getroffen. Een boek om lekker in één ruk uit te lezen
tijdens je vakantie in Frankrijk ;-).

Geschreven bij Deja Vu 3Voor2 Actie 2011

Ook ik heb de andere boeken van esther verhoef gelezen, deze zijn stuk voor stuk veel beter dan Deja Vu. Het boek is erg ongeloofwaardig en voorspelbaar. Ook vind ik de hoofdpersoon weinig diepgaand beschreven en daardoor is het moeilijk om je in te leven.
Het idealisme, wat een grote rol speelt, is slecht beschreven.
Zoals al eerder opgemerkt slaat de titel ook nergens op, een deja vu is als je je het gevoel hebt iets al eerder meegemaakt te hebben, niet dat je iemand herkent aan zijn loopje.
Kortom, dit boek is niet esther verhoef waardig, hopelijk zijn de volgende boeken beter...