Dieren en wij hun welzijn, onze ethiek

Monique stelt een aantal vraagstukken aan de kaak, die mij persoonlijk in ieder geval al jaren bezig houden en waarin ik een goede balans voor mezelf probeer te vinden.
Ze laat in haar boek zowel tegenstanders als voorstanders van standpunten aan het woord, vele kanten van de problematiek worden belicht. Maar ook vertellen mensen hun visie vanuit hun straatje op een manier die hier en daar zelfs begrip opwekken. Want ethiek en welzijn zijn niet de makkelijkste zaken om even een goed of fout te concluderen.
Haar boek gaat over “wat doen wij met onze dieren”, en dan niet alleen onze huisdieren, nee, gewoon alle dieren op deze aarde. Zowel de dieren die we gebruiken als ons voedsel, als de dieren die we misbruiken voor ons vermaak of de wetenschap. Monique wijst ons ook heel dicht bij huis op alles wat zich rond dieren afspeelt.
Hoe gaan we bijvoorbeeld om met het gezegde “het is de natuur”? Voor dieren die lijden maakt het geen bal uit of het lijdt in de natuur, of in een kooi, het dier lijdt punt. Waarom zijn we dan wel bereid om ons huisdier uit zijn lijden te halen, en een dier in de natuur zonder ingrijpen dood te laten gaan? Is het doordat een huisdier onder onze verantwoordelijkheid valt, en een hert in het bos niet? Of gaan we anders om met dieren die ver van ons af staan?
Verder heeft Monique het over het ingrijpen bij vogels die in een olievlek terecht komen. Grijpen we überhaupt in, en zo ja, met het risico dat de dieren stijf staan van de stress en misschien wel onder onze handen overlijden, of laten we ze humaan inslapen. De meningen zijn er over verdeeld, ieder land heeft weer een andere wetgeving.
Monique gaat verder over de dieren in een circus en in dierentuinen. In het circus zitten dieren opgesloten in veel te kleine kooien en wagens vanwege het reizende transport steeds. In dierentuinen staan bijvoorbeeld struisvogels die in het wild kilometers rennen, op een paar strekkende meter. Ikzelf ben van mening dat dieren die in beslag worden genomen, prima af zijn in een dierentuin als opvang, om hun oude dag te slijten, omdat terug gaan naar de natuur meestal geen optie meer is. Maar een mannetje dagen op transport sturen om in een andere dierentuin een vrouwtje te dekken? Met alle stress en leed van dien? Bij ieder kaartje dat men koopt, werkt men mee aan het in stand houden van zulk leedvermaak. Wat maakt het nadenken hierover bij ons los?
De dieren die gebruikt worden als proefdieren, soms is het inderdaad kiezen tussen twee kwaden.
En dan komt uiteraard ook het verhaal –dierlijk product gebruiken- om de hoek kijken. Wat doen we onze dieren aan door ze te consumeren? We stoppen ze in veel te kleine hokken, kippen kunnen niet eens hun natuurlijk gedrag meer kwijt. Kalven worden direct na de geboorte gescheiden van hun moeder, om haar melkproductie op gang te houden, melk waar het kalf zelf niet eens wat van krijgt.. En dan hebben we het nog niet eens over de vleesproductie, het fokken daarvoor, het slachten onder verdoving. De uitzondering die we dan weer maken in onze wet voor ritueel slachten, alleen maar vanwege een geloof.
Als je alle verhalen en meningen in dit boek leest, kan ik eigenlijk maar tot één conclusie komen, de manier hoe wij omgaan met onze dieren staat nog ver af van hun welzijn. Producten kopen die op dieren getest worden, is gewoon uit den boze, er zijn andere oplossingen. Zelfs aan wol zitten haken en ogen, en bont dragen is helemaal not-done.
Vegetariër zullen we allemaal wel niet worden, laat staan veganist. Maar we zouden al kunnen beginnen om bewust te kiezen voor, en na te denken over onze dier- producten door bijvoorbeeld biologisch vlees te kopen.
Ik bedank Monique voor het schrijven van dit boek, voor haar denkwijze, het optekenen van de meningen van derden, voor haar eye-openers, voor de naakte waarheden. Ik hoop dat zij heel veel mensen hiermee bereikt, en ook wakker schudt. Want onze dieren verdienen dat er rekening gehouden wordt met ze.