Dochter Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. We missen je. Je leeft en we gaan je vinden...

Geschreven bij Dochter

Ik was al maanden met smart aan het wachten op een nieuwe thriller/roman van Rosamund Lupton, want ik vond ‘Zusje’ en ‘Later’ echt heel goed. Dus haar nieuwste, ‘Dochter’, meteen gereserveerd en zo snel mogelijk gelezen.

Het verhaal begint veelbelovend, in de typische stijl van Lupton. Mooie beelden, gevoelens die op zo’n indringende manier beschreven worden dat het soms bijna pijn doet, een groot inlevingsvermogen in de personages. Het verhaal schakelt tussen moeder Yasmin, haar dove dochter Ruby en flashbacks die de lezer vertellen hoe Yasmin en haar man Matt elkaar leerden kennen. In het begin is het even wennen en moet je snel mee kunnen schakelen om te weten wie nu aan het woord is of vanuit welk standpunt het verhaal verteld wordt.

Het verhaal begint dus veelbelovend, met de mededeling dat Matt overleden is bij een ramp in Alaska. Yasmin voelt met heel haar wezen aan dat haar man nog leeft, en beslist dat ze hem zelf gaat zoeken. Omdat ze Ruby niet bij vreemden wil achterlaten, neemt ze haar dochtertje mee op een barre tocht door het onherbergzame, bijna vijandige Alaska. Ze krijgen daarbij de hulp van mijnheer Azizi, een trucker van Afghaanse afkomst. Tot zover was ik mee en vond ik het boek weer erg spannend en ‘luptoniaans’. Tot Yasmin en Ruby op een gegeven moment alleen komen te staan in hun zoektocht. Vanaf dan verloor het verhaal voor mij aan geloofwaardigheid. Ik dacht meer en meer: Dit kan toch niet? Is dit wel mogelijk? En dat verpestte mijn leesplezier.

Tegen het einde van het boek verandert de verteltrant weer, en kom je te weten wat er echt is gebeurd. Vanaf dan wordt ‘Dochter’ ook een beetje een aanklacht tegen de oliewinning door middel van fraccen in Alaska. Een soort van ‘ecothriller’, zeg maar. Een wending waar ik eigenlijk niet op zat te wachten, om eerlijk te zijn. Het gaf me een ongemakkelijk gevoel, bijna een schuldgevoel, en niet de ontspanning die ik zoek als ik een boek lees. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Wat Lupton wel weer heel mooi doet, is de evolutie beschrijven die Yasmin doormaakt. Tijdens de tocht leert ze haar dochter beter kennen en begint ze te beseffen dat ze, in haar ijver om Ruby met een spreekstem te leren praten, haar kind eigenlijk ook de mond snoert. Want Ruby wil niet leren praten omdat ze zichzelf niet kan horen. Ruby vindt dat ze al een stem heeft doordat ze gebarentaal spreekt en op de computer schrijft. Yasmin wil zo graag dat Ruby gehoord zou worden in de samenleving, dat ze haar eigenlijk helemaal stom maakt. Dat proces is mooi om te lezen! Ook in Luptons vorige boeken maakten haar hoofdpersonages een dergelijke bewustwording mee, en daar is de schrijfster ook erg goed in.

Lang verhaal kort: ik kan ‘Dochter’ eigenlijk niet meer dan 3,5 ster geven omdat ik het verhaal halverwege niet meer echt geloofde en de ontknoping me niet helemaal beviel. Nadat ik het boek dichtgeklapt had, bleef ik met een onbevredigd gevoel achter. Jammer.

Geschreven bij Dochter

een boek die je het liefst in 1x uit wilt lezen

Geschreven bij Dochter

Dit boek is het beste en meest sprekende verhaal dat ik ooit heb gelezen. De hoeveelheid research die Rosamund Lupton moet hebben gedaan om het verhaal geloofwaardig te houden is zeer indrukwekkend.
Van begin tot eind spannend en geloofwaardig. Chapeau!

Geschreven bij Dochter

De beschrijving van Alaska en de Dalton Highway en de beleving van doofheid vond ik boeiend en indrukwekkend. De oorspronkelijke titel vind ik dan ook beter passen: The Quality of Silence. Het boek boeit tot het eind, de research compenseert de onwaarschijnlijkheid voor mij. Het einde zelf vond ik echter niet overtuigend en overbodig melodrama bevatten. Dat is jammer, maar het verhaal over de stem van Ruby (de dochter) is wel mooi uitgerwerkt en afgerond.

Geschreven bij Dochter

Inerdaad is het begin veelbelovend. Maar de tocht door Alaska duurt en duurt, heel saai want dit is inderdaad zo ongeloofwaardig. Jmmer, ik had me zeer op dit niuwe boek verheugd.

Geschreven bij Dochter

Met hoge verwachtingen vanwege de schrijfsters vorige boeken begonnen aan Dochter, ben nu op de helft en ga afhaken. De tocht duurt me te lang en er gebeurt eigenlijk niets.

Geschreven bij Dochter

Aanvankelijk lijkt het een heel spannend verhaal en blijf je lezen. Totdat...........en dan is het voor mij zo ongeloofwaardig dat ik niet meer verder heb gelezen.

Geschreven bij Dochter

Het verhaal is zo ongeloofwaardig dat het op een gegeven moment echt irritant wordt. En aan het einde als je allang ziet hoe het gaat eindigen duurt de ontknoping nog ontzettend lang.

Geschreven bij Dochter

Spannend tot de laatste pagina!

Interessant om wat te weten te komen over overleven in zeer barre omstandigheden en over Alaska. Ook interessant om wat over de dovenwereld te kennen. Een bepaalde episode van het boek is heel spannend. Het is een bijzonder boek. Geschreven vanuit een bezorgdheid voor het milieu. Het einde is onwaarschijnlijk.