Perpetua 54 - Doctor Faustus het leven van de Duitse toondichter Adrian Leverkühn, verteld door een vriend

Geschreven bij Doctor Faustus

In de loop van zijn langdurige schrijversbestaan heeft Thomas Mann een oeuvre opgebouwd dat uniek is in de Europese literatuurgeschiedenis. Van zijn met de Nobelprijs bekroonde familieroman De Buddenbrooks (1901), zijn meest toegankelijke en derhalve meest gelezen werk De Dood In Venetië (1912), tot en met zijn monumentale magnum opus De Toverberg (1924). Het zijn boeken waarover men het unaniem eens kan zijn dat ze tot de canon van de moderne literatuur behoren. Of dat ook geldt voor Manns latere werk Doctor Faustus (1947) - een autobiografie vermomd als Nietzsche-geschiedenis, een beschrijving van een kunstenaarsleven en een verslag van de tijd waarin de auteur leefde - valt echter te bezien. Niet omdat het minder goed zou zijn dan zijn eerdere geschriften. Nee, vooral omdat Mann hierin de lat dermate hoog legt, dat het zelfs voor de geoefende lezer nog een hele opgave is om zich door de roman heen te worstelen. Regelmatig wordt de verhaallijn onderbroken om een theologisch of filosofisch vraagstuk tot in de kleinste details uit te werken. Hoewel ze het geheel ondersteunen, is dit voor de lezer niet altijd meteen duidelijk. Een veel grotere hindernis zijn echter de talrijke, vele pagina’s beslaande, muziektheoretische beschouwingen die het boek niet alleen zijn unieke sfeer, maar in al hun mysterieuze gecompliceerdheid ook een duivelse diepgang verlenen. Dit alles maakt het lezen van Doctor Faustus tot een krachtmeting waarbij een gedegen muzikale kennis niet alleen bijdraagt aan het begrip van dit markante meesterwerk, maar misschien wel een eerste vereiste is om tot in de diepere lagen ervan door te dringen.

Geschreven bij Doctor Faustus

Must voor liefhebben van Thomas Mann

Geschreven bij Doctor Faustus

Pluspunt van dit artikel: goede kwaliteit

Geschreven bij Doctor Faustus

Een doordrocht meesterwerk

Geschreven bij Doctor Faustus

In het boek “Doctor Faustus” toont Thomas Mann zijn genialiteit opnieuw. Het boek lijkt op een grootte pan waar Thomas Mann het volgend in heeft gegooid : Een hoofdrol speler welke een combinatie is tussen “Nietzsche en Wagner”, een goede discussie tussen theologen en filosofen over de verlichting, de boeken van Dante “De goddelijke komedie” en “Faust” van Goethe , laat het verhaal afspelen voor de eerste wereld oorlog. Meng nu deze ingrediënten door elkaar zodat hier de Duitse cultuur uit ontstaat en plant deze in de tijd dat het boek geschreven is oftewel tijdens de tweede wereld oorlog en probeer met deze ingrediënten de huidige situatie te verklaren. Verdek volgens sommige verbanden zodat het boek uitgegeven kan worden in het land van oorsprong (Duitsland).
Ook al is het één van Thomas Mann zijn klassiekers ik heb hem maar 4 sterren gegeven omdat sommige discussies over muziek en verlichting te lang duren. Door deze lange discussies dreig je soms de verhaallijn te verliezen. Dit probleem heb je b.v. in zijn meesterwerk de Buddenbrooks niet. Al bij al is dit een uitstekend boek en een aanrader als je van de werken van Thomas Mann houd.