Donkere herinneringen

Een verhalenbundel vind ik vaak prettig lezen doordat het allemaal afzonderlijke verhalen zijn en je daardoor een grote afwisseling hebt in gebeurtenissen, vaak ook in het bijbehorende genre en type verhaal. Want ook juist in deze bundel betreft het niet maar één soort verhaal maar is er een grote diversiteit.
‘Donkere herinneringen’ is een bundel die bestaat uit oudere en nieuwere verhalen van J. Sharpe. Met oudere bedoel ik eerder gepubliceerde werken. Hierdoor staan er ook verhalen in die ik dus al eerder gelezen heb. Dit vond ik persoonlijk wel jammer want ik had liefst allemaal, voor mij, nieuwe verhalen gelezen. Toch is het wel een mooi overzicht van wat de schrijver allemaal in zijn portfolio heeft en het etaleert zijn schrijftalent van alle kanten.
Sharpe is een meester in het onderhuidse kippenvel gevoel creëren, een gevoel wat ik vroeger als kind zijnde altijd al opzocht in boeken en toen dan ook volop genoot van de boekenseries ‘Kippenvel’ en ‘Fearstreet’. Die laatst genoemde series zijn dan ook waarmee ik J. Sharpe zijn schrijfstijl vergelijk. De schrijfstijl die bestaat uit vloeiende, gemakkelijk leesbare bewoording en soepel gevormde zinnen en je tegelijkertijd laat griezelen. Dit is wat ‘Donkere Herinneringen’ voor mij zeer aangenaam “leesvoer” maakt.
“Mijn spieren voelden aan alsof ze vastgeroest zaten onder mijn huid; zwaar en massief.”
Het bijzondere aan deze bundel vind ik dat elk verhaal ingeleid wordt met een kort voorafje, zoals de schrijver het zelf noemt. Uit die voorafjes blijkt dat niet alles zo fictief is als ik van te voren dacht en zo leer je toch weer een andere kant van de schrijver kennen.
“De kamer was versierd met slingers en ballonnen en overal stonden stoelen.”
‘Wisseling’ is achteraf gezien denk ik mijn favoriete verhaal uit het boek. Waarom? Gewoon omdat ik mij heel goed voor kan stellen dat vluchtgedrag het enige is wat je soms op de been houdt. Daarnaast vind ik ‘Mijn laatste dag’ tof omdat het een onderwerp en uitkomst betreft die ik zelf vaak in gedachte heb bij het horen van bepaalde Amerikaanse praktijken. Dat zeg ik op die manier om het verhaal niet verklappen. En zal ‘Donkere herinneringen’ mij ook nog lang bijblijven in gedachte. Zo heeft ieder verhaal afzonderlijke een welverdiende plek in de bundel.
“Maar soms is het leven zoals het is, en dat geldt niet anders voor de dood.”
Het is een fijne bundel om lekker te griezelen en te genieten van angstaanjagende ideeën tijdens de donkere wintermaanden.

J.Sharpe- Donkere herinneringen

In deze bundel kun je heel veel verhalen vinden van J. SHARPE. Ze maken je nieuwsgierig, emotioneel en behoorlijk zenuwachtig soms. Het ene verhaal raakt je, het andere raak je niet meer kwijt. Ik heb er van genoten. Ik heb duidelijk een paar favorieten, maar zal ze allemaal even kort, maar krachtig bespreken,zoals men van mij gewend is! Zonder de titels te noemen, natuurlijk.

*stel dat je de kans krijgt om je overleden geliefde toch nog ouder te mogen zien worden? Dit verhaal is echt prachtig.

*durf jij te wensen dat je iemand anders was? Na dit verhaal niet meer…

*een helse vlucht met een vliegtuig die landt op de wolken. Dit is een van mijn favorieten. Het heeft een beetje de sfeer van Stephen Kings Langoliers, maar heel anders tegelijkertijd. Het is zo origineel, dat ik er echt van heb kunnen smullen.

*een engel neemt de zaken waar, voor God. Dit gaat helemaal mis, omdat híj de hemel moet ontlasten van nog meer zielen.

*rijk vs arm

*gruwelijke geboorte

*eenzaamheid op een verjaardag

*enge stalker

*wat als je lichaam gestolen/overgenomen wordt door een psychopaat?

* wat is sterven en hoe voelt dat?

*horror boomhut

*afscheid nemen

* koud en warm vinden elkaar. Dat klinkt tegenstrijdig, maar het is een heel mooi verhaal.

*een autist komt in zijn nachtmerrie terecht

*een dystopische wereld, waar voedsel schaars is. Deze vond ik echt goed creepy en behoorlijk heftig.

* je krijgt een kijkje door de ogen van een ter dood veroordeelde die geëxecuteerd gaat worden. Deze was ook levensecht, emotioneel en aangrijpend.

* een gruwelijk kijkje in het leven na de dood

* heb jij vroeger een denkbeeldig vriendje gehad? Emotioneel, duister. Deze greep me echt.

Elk verhaal heeft eerst een voorproefje. Daar geeft de auteur informatie over hetntot stand komen van het verhaal en waarvoor of waardoor hij het heeft geschreven. Dit is echt heel erg leuk, om een kijkje achter de schermen van een verhaal te kunnen kijken.

De thema’s zijn best duister, soms erg herkenbaar, maar ook helemaal nieuw voor de lezer. Maar iedereen zal er iets in herkennen, uithalen of ingezogen worden. Dat is zeker waar. De schrijfstijl is goed en pakkend, wat erg knap is voor korte verhalen. Want dan moet een verhaal toch sneller op gang komen, dan in een volledig boek. Dat is echt goed verwerkt.

Bij een aantal verhalen heeft de auteur autobiografische aspecten gebruikt. Je vraagt je dan wel af, wat precies. Want van bepaalde dingen wil ik ook echt niet dat ze waargebeurd zijn. Dus denk je: ik hoop dat het horror gedeelte niet echt is!

Een aantal verhalen vond ik echt supergoed. Ik zit op de 4 tot 5 sterren per verhaal. Er is er geen 1, die voor mij minder goed was. Dus ik geef 4,5 sterren.

De bundel bevat 18 uiteenlopende verhalen. Alle verhalen zijn voorzien van een korte inleiding van de auteur waardoor je het verhaal denk toch anders insteekt of beleeft als je deze info niet zou hebben. Vooral als hij laat doorschemeren dat sommige verhalen de basis in een eigen ervaring of herinneringen hebben.

Wie bekend is met het werk van J. Sharpe zal met veel plezier weer storten in deze bundel. Voor wie dit niet is kan ik de bundel van harte aanbevelen voor een ieder die van horror en aparte verhalen houden. Een leuke kennismaking met een top schrijver!

Een aantal verhalen zijn eerder verschenen en een aantal zijn nieuw. Voor mij was het geen straf sommige verhalen nogmaals te herlezen. Een aantal verhalen sprongen er voor mij uit: wisseling, wolkendek, de ongenode gast en donkere herinneringen. Ik ga niet elk verhaal apart bespreken want dan wordt het een heel lang blog. Elk verhaal heeft wel zijn charme en het is de auteur gelukt een duidelijk begin, kern en afloop te maken. Wat zeker de kunst is voor het schrijven van een goed kort verhaal. Je moet immers in weinig woorden een compleet werkje afleveren en dat is zeker gelukt. De leuke twisten en af en toe zo goed verwoord zodat je twijfelt of het echt allemaal fantasie en fictie is.. zou er dan toch niet meer zijn tussen hemel en aarde?

Laat je verrassen door deze originele verhalen en duik eens lekker weg in de bijzondere wereld van J. Sharpe..

Het is een verhalenbundel met 18 korte verhalen die achter op het boek omschreven worden als ijzingwekkende, spannende, emotionele, fantasierijke en magisch realistische verhalen.
Een beschrijving waar ik me na het lezen van het boek prima in kan vinden maar waar ik nog nog wel wat aanvullingen op heb zoals creepy, ontroerend, persoonlijk, horror, apart, eng, vermakelijk, mooi, intens, triest.

De verhalen zijn gevarieerd in onderwerp en in sfeer maar hebben alleen gemeen dat ze een vlotte en pakkende schrijfstijl hebben en dat ze je als lezer nieuwsgierig maken naar waar het verhaal naar toe gaat. Als je de tekst op de achterflap leest merk je al dat je nieuwsgierigheid geprikkeld wordt. Als lezer kreeg ik bij een aantal van deze korte omschrijvingen een idee / gevoel van wat soort verhaal het zou kunnen zijn. Soms zat ik in de goede richting maar een andere keer ging het verhaal een totaal andere kant op dan ik had verwacht en wist J. Sharpe me behoorlijk te verassen. Zo klinkt het verhaal over een vrouw die wakker wordt naast een onbekende man en haar dode dochter ziet binnen lopen behoorlijk horror-achtig. Maar het blijkt een prachtig verhaal te zijn over verwerken van verlies en de mogelijkheid van parallelle levens. En zo zijn er meer verhalen die over menselijke emoties gaan, wel natuurlijk met een aparte twist van de auteur
Voor de liefhebbers van horror en spanning heeft het boek ook genoeg te bieden. Er gebeuren vreemde, nare en enge dingen in een aantal van de verhalen. Niet al deze verhalen passen bij wat ik graag lees maar dat heeft meer met mijn voorkeur te maken dan met de vertelkunst van de auteur.
Het is knap hoe J. Sharpe je als lezer heel snel een verhaal in kan trekken en zijn personages in korte tijd tot leven weet te brengen. Steeds weer was ik nieuwsgierig waarheen dit verhaal me nu weer heen zou brengen, zeker omdat de sfeer van de verhalen heel gevarieerd is.
De verhalen spelen zich zowel in onze wereld waarin we leven af als in alternatieve fantasy werelden. Maar ook wanneer een verhaal zich in de ons bekende wereld afspeelt geeft de auteur er regelmatig een eigen twist aan.
Wat ik bij een klein aantal van de verhalen iets minder vond was de afronding van het verhaal. Zo nu en dan had ik gevoel dat er nog iets miste of vond ik het in verhouding tot de start van het verhaal minder goed. En een enkele keer kon een verhaal me niet boeien en was ik niet onder de indruk.
Maar dat zijn de uitzonderingen en daartegen over staan een aantal verhalen die er uitsprongen en die ik geweldig vind.

Mijn favoriete verhaal is Donkere herinneringen (net als de titel van de bundel). Dit verhaal is mooi, verdrietig en beklemmend tegelijk. Het vertelt een prachtig verhaal over loslaten en vergeven. De stijl heeft naast dit herkenbare thema ook iets magisch en iets dat niet helemaal te vatten en te benoemen is. Van start tot einde hield is dit een meeslepend verhaal en ook de afronding is perfect .

"Kan je hunkeren naar een waanbeeld? Is er een manier om te forceren dat je er weer in terechtkomt?" ~ p22.

Dat ik geen fan van verhalenbundels ben is inmiddels wel bekend. Voor dit album maakte ik echter graag een uitzondering, want van J. Sharpe wil ik gewoon alles lezen!

"De man op de foto had nog geen weet van de pijn die hem te wachten stond. God, wat zou hij wel niet willen doen om naar dat moment terug te kunnen keren." ~ p143.

Donkere herinneringen is een verhalenbundel met 18 verschillen verhalen, varierend van kort tot lang en over het algemeen allemaal met een spannende toon. J. Sharpe bewees zich eerder te kunnen met met o.a. Dean Koontz, en ook dit album is daar geen uitzondering op. Aan fantasy geen te kort, en zoals altijd: hoe gekker hoe beter! Toch wist niet elk verhaal mijn hart te veroveren. Sommige voelde te kort, net niet af, of lieten geen bevredigend gevoel achter. Dat is altijd het risico van bundels: weet je met alle 18 verhalen de lezer te boeien? De echte klappers voor mij waren 'Wolkendenk', 'Echo van een monster', 'Perspectief' en 'Astraal lichaam', waarbij ik bij elk verhaal toch weer dat gevoel had: jammer dat dit geen heel boek is! Toch zijn de korte verhalen heerlijk om tussen de bedrijven door te lezen, of ideaal voor de momenten dat je concentratie slecht is. Een ding is zeker, deze bundel zal je zeker verrassen.

"En als er is gelogen over wat er met de lichamen van de overledenen gebeurt, wat is er dan nog meer een leugen?" ~ P232.

Ik denk dat alles bij elkaar genomen mijn gevoel blijft hangen op 3 sterren. Heerlijk boek, met een paar geweldige verhalen, en absoluut de moeite, zeker om eens kennis te maken met het genre, maar geen "spring een gat in de lucht"-gevoel, zoals ik dat met zijn boeken wel heb. Ik kijk dus rijkhalzend uit naar zijn volgende verhaal van minimaal 80.000 woorden ;)

Een spannende bundel vol verhalen (18) die je meeslepen. Zowel emotioneel als gewoon in spanning!

De mysterieuze thrillers van J.Sharpe - pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986) – ademen de sfeer en suspense van de boeken van Stephen King en Peter Straub. Zijn werk wordt vertaald naar het Engels, Spaans, Portugees en Italiaans en is meerdere keren genomineerd voor verschillende prijzen. Sharpe staat er om bekend verschillende genres met elkaar te mixen. Zijn thrillers bevatten vaak horror- als scifi- en fantasy-elementen. ‘Donkere herinneringen’ is een verhalenbundel met 18 ijzingwekkende, spannende, emotionele, fantasierijke en magisch realistische verhalen.

‘Donkere herinneringen’ is een verhalenbundel met 18 korte, originele en intrigerende verhalen. Een aantal van deze verhalen zijn louter fantasie. Andere, zoals het titelverhaal en ‘Afscheid’, hebben zoveel autobiografische trekjes dat het voor Sharpe bijna therapeutisch was om ze te schrijven. In zijn voorwoord zegt Sharpe dat het schrijven van korte verhalen een kunstvorm is die lastiger is dan menigeen denkt. Velen denken dat ze makkelijker te schrijven zijn dan een boek. Hij vertelt ons dat dit zeker niet altijd het geval is. Je moet snel tot de kern komen en een verhaal neerpennen met een begin, midden en einde, zonder dat je de spanning uit het oog verliest. Het schrijven van een kort verhaal neemt bij hem soms bijna net zoveel tijd in beslag als het schrijven van een boek.

Voor elk verhaal schrijft Sharpe een kort voorafje over hoe en wanneer het verhaal tot stand is gekomen en wat het voor hem betekent. Leuk om dit extraatje vooraf aan elk verhaal te lezen, het geeft toch meer waarde aan het geheel. De verhalen zijn kort en bondig geschreven, we vliegen van het ene verhaal naar het andere zonder dat de aandacht verslapt. Het ene is spannend en ijzingwekkend, het andere heel magisch en mysterieus. Maar ook emotionele verhalen komen aan de orde. Sommige verhalen zijn goed afgerond en helemaal af, andere daarentegen niet. Het is dan ook net alsof er nog iets mist.
Het verhaal dat mij enorm intrigeerde is ‘Het meisje dat vlam kon vatten’. Het verhaal gaat over een verlangen naar iets wat onmogelijk van jou kan zijn, over dat het gras aan de overkant altijd groener lijkt te zijn. Het is het eerste van zijn oudere verhalen en het deed mee aan de Paul Harland-prijs van 2013. In dit verhaal woont Ella op een plek in Antarctica waar alles en iedereen uit ijs bestaat. Haar lichaam kan spontaan in vlammen uitbarsten, hierdoor wordt ze samen met haar vader verbannen. Wanneer ze Schots, een uit ijs bestaande jongen die het altijd koud heeft ontmoet, gaan ze samen op reis. Maar hun reis is niet zonder gevaren.
Het laatste verhaal uit de bundel is ‘Donkere herinneringen’, en dit is tevens de titel van deze bundel. Het is een verhaal waarin heel veel autobiografische elementen zitten. Dat maakt het tot een van de dierbaarste, maar ook beangstigendste verhalen die hij heeft geschreven. Het opmerkelijke aan dit verhaal is dat hij het zelf niet graag terugleest.

Sharpe weet je met zijn originele verhalen te raken. Sommige heel erg, andere wat minder, maar ‘Donkere Herinneringen’ is desondanks een prachtig werk wat je zeker met veel plezier zult lezen.