Dorsvloer vol confetti

Het boek speelt in de jaren tachtig. Hoofdpersoon is Katelijne, de twaalfjarige dochter van een boer die daarnaast nog 6 zonen heeft, waarvan 3 ouder en 3 jonger dan Katelijne. Het boek verhaalt over de wederwaardigheden op het Zeeuwse platteland, en met name de manier waarop de jonge hoofdpersoon daar tegenaan kijkt. Merkwaardigerwijs vermeldt het colofon dat het boek een fictiewerk is; het lijkt tevens onontkoombaar dat het autobiografisch is, maar dat sluit elkaar zo goed als uit. Het boek wordt niet in de ikvorm verteld, en benoemt andere hoofdfiguren als “de vader”, “de oma”, enzovoorts. Dit schept een afstand tussen de verteller en de lezer omdat het zo inderdaad suggereert dat het niet autobiografisch zou zijn. Het boek kent geen duidelijke verhaallijn. Het lijkt nog het meest op een feuilleton met schetsen van het leven op en om een boerderij, waar de kerk een allesoverheersende invloed op de mensen uitoefent. Er gebeuren geen “grote zaken” in de trant van liefde, vriendschap en verlies in het boek. In die zin is het een tamelijk matte aaneenschakeling van nogal alledaagse gebeurtenissen, zij het geprojecteerd op een niet alledaagse achtergrond. Wel wordt er geschurkt tegen het thema zonde, wat niet zo vreemd is in de orthodoxe setting van het boek. Zo ontdekt Katelijne dat een verzonnen verhaal (in feite dus een leugen) vaak beter werkt dan een reconstructie van de waarheid. Ook zorgt haar broer voor een ‘moetje’. Leugens na een bezoek aan de kermis. De grenzeloze verveling van het bestaan uit zich het best in het hoofdstuk “Tweede Pinksterdag”. Alles onder het motto “gewoon is meer dan gek genoeg”, veel liever zou ze lezen. Uiteindelijk is Katelijne veel te slim voor de omgeving waarin ze is geboren en passen haar interesses niet bij die dingen die haar in die omgeving zouden kunnen verankeren. Er gloort hoop in de laatste regel van het boek: “iemand heeft aan het eind (van de gang) de deur opengezet”. Door die deur waait de confetti (symbool voor letters op papier: “een vitrage aan uitgesneden klinkers en medeklinkers …. tot een taal waarin slechts het mogelijke besloten lag, en niets voor altijd en immer was vastgelegd”) naar buiten. De ontsnapping van de schrijfster? Maar nee, het was immers niet autobiografisch.

Het boek boeit niet omdat er geen grote thema’s in worden uitgewerkt. Wel leest het gemakkelijk en zijn de verhalen op zich interessant genoeg, zij het nogal eendimensionaal en met weinig rake humor. Het predikaat “streekroman” lijkt nog het meest van toepassing, al gebeurt er eigenlijk te weinig samenhangends in om het een roman te kunnen noemen. Het geconstrueerde einde van het boek (zie hiervoor) wijkt qua symboliek sterk af van de rest van het boek en doet daardoor geforceerd aan.
Geen boek om te onthouden.

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van een 12 jarig meisje, opgroeiend in een orthodox boerengezin in Zeeland.
Het boek heeft een lichte, humoristische toon, maar geeft goed de gevoelens van dit meisje weer in een gezin met 6 broers, in een wereld, waarin de posite van de vrouw een andere is dan die van de man en je maar af moet wachten hoe het uitpakt bij het laatste oordeel, waarin God op de dorsvloer het kaf van het koren scheidt. De beklemming en soms eenzaamheid zijn goed voelbaar. Het geeft verder een goed beeld van het boerenleven, waarin ik veel herkende.

Leuk geschreven! Grappige vergelijkingen. Aandoenlijk ook hoe Katelijne zich staande houdt in het zeer streng gereformeerde gezin. Ik heb een beeld gekregen van een streng gelovig gezin in deze moderne tijd in Nederland.

Dit boek geeft een goed beeld van het leven in een orthodox christelijk gezin. Het beklemmende geloof wordt liefdevol beschreven. De sfeer wordt op een positieve manier vastgelegd. Anders dan bij sommige schrijvers die hun opvoeding/jeugd proberen te verwerken.

In dit boek gebeurt maar weinig. De climax zit helemaal aan het einde. Voor de rest kabbelt het een beetje door.

Nu ik het boek uit heb, heb ik toch goede herinneringen aan het lezen ervan.

Omdat het zo'n hype was heb ik het boek nu gelezen, maar door alle lovende woorden waren mijn verwachtingen te hooggespannen.
Het was naar mijn smaak geen 'indringende beschrijving van een zeeuws reformatorisch gezin', daarvoor bleven de beschrijvingen teveel aan de oppervlakte.
Het zijn observaties van een twaalfjarig meisje dat gewoon beschrijft wat er gebeurt en weinig vraagtekens plaatst bij het dagelijks leven en haar rol daarin. Tegen het einde van het boek dacht ik dat de schrijfster misschien haar dagboeken uit haar jeugd had teruggevonden en die stukjes aan elkaar had geschreven tot een roman, omdat nergens dieper in wordt gegaan op de beschreven gebeurtenissen.
Op zich knap dat ze in staat is geweest om terwijl ze het boek schreef geen oordeel achteraf te geven over het leven in dat gezin, of de zaken iets verder uit te diepen door een vader- of moederperspectief toe te voegen. Ze is gebleven bij het perspectief van de twaalfjarige die nog geen uitgesproken eigen mening heeft.

Een leuke beschrijving van het zeeuwse boerenleven met herkenbare elementen uit die jaren en dat leefmilieu.

Zelden lees ik een boek zo snel uit. En als je me dan vraagt: wat gebeurt er allemaal voor spannends, moet ik antwoorden : niets, eigenlijk. Maar de manier waarop het geschreven is, is zo heerlijk. Leest zo lekker weg. Een streekroman, maar dan zo mooi geschreven, met heel veel zeeuwse uitdrukkingen die het verhaal zoveel kleur geven.
Een sfeerbeeld hoe de jeugd van de hoofdpersoon( autobiografisch ?) verliep in een streng gelovig Zeeuw dorp. Waarbij iedereen in zijn waarde wordt gelaten, maar de sfeer wel duidelijk wordt. Heel veel mensen die het echt goed bedoelen, maar sinds hun jeugd bang zijn gemaakt voor God. En dan krijg je de dingen die zij beschrijft. Ik hoop dat er snel een volgend boek komt. Absoluut goed debuut. Humor, soms ontroerend, vaak lief.

Geweldig boek,de sfeer is heel goed weergegeven,soms triest maar ook wel geestig.
Heb het met veel plezier gelezen,dus toch een aanrader!!!

Heb het boek toch wel met plezier gelezen. Ik stond er in het begin wat sceptisch tegenover. Had gedacht dat je alleen maar met bijbelverhalen geconfronteerd zou worden. Al worden er vele stukken uit de bijbel bijgehaald het is toch wel een vermakelijk boek. Mensen die niet geloven zullen het een stuk ongeloofwaardiger vinden dan mensen die geloven. Persoonlijk heeft het mij veel herkenning gegeven, ik heb die tijd niet meegemaakt maar veel verhalen aangehoord van mijn oma, ooms en tante's. Zelf opgegroeid met het boerenleven en ben wel blij dat de tijden nu wel veranderd zijn.

Geschreven bij Dorsvloer vol confetti

Dit boek geeft een kijkje in een strengelovig orthodoxe boerenfamilie. Het was geen boek dat ik heb verslonden, maar de verteltrant was luchtig en het las lekker weg. Daardoor was het naast interessant ook erg leuk om te lezen, mede omdat het wordt verteld gezien vanuit de ogen van een meisje van 12 die welliswaar in die cultuur is opgegroeid, maar toch ook zo haar vragen heeft wanneer ze de haar omringende wereld een stukje verder ontdekt.
Een echte aanrader, ondanks het onverwachte plotselinge einde!

Geschreven bij Dorsvloer vol confetti

In feite gebeurt er niet veel in dit boek, maar op een of andere manier pakte het me en las ik het achter elkaar uit. De hoofdpersoon groeit dus op in een streng gelovig gezin en zit met vragen hierover waarop ze geen antwoord krijgt. Ze schrijft over haar familieleden als DE vader, DE moeder, De broer etc, wat een soort van afstand tussen haar en de lezer schept. Op sommige stukken is de verveling van de hoofdpersoon (die erg slim is maar daar heeft niemand oog voor, ze leest bijvoorbeeld erg graag maar dat mag niet altijd) gewoon voelbaar en haast beklemmend. Ik vond het laatste hoofdstuk eigenlijk ietwat geforceerd aandoen, maar voor de rest vond ik het wel een prettig boek. Ik weet alleen niet of ik het zo los zou kopen, het zat vorig jaar in de boekenbundel bij mijn E-Reader...