Duincafé 3 - Thuis in het Duincafé Als Zoë het Duincafé binnestapt, weet ze nog niet dat dat haar leven voorgoed zal veranderen

Heerlijk boek

Ook in 'Thuis in het Duincafé' weet Johnson weer dat warme, ‘comfy’ gevoel over te brengen. Iedereen lijkt welkom te zijn in Budbury en iedereen mag zichzelf zijn. Het is bijzonder hoe Johnson de gemeenschap neer weet te zetten, zo origineel, warm en overweldigend.

Johnson weet feelgood en roman perfect te combineren. De lach en de traan, de worstelingen tussen verdriet en geluk en natuurlijk de liefde van al die mensen in Budbury. Ik hou ervan, het voelt als thuiskomen. Dat Johnson dit een keer weet neer te zetten is al knap, maar dat ze dit in meerdere boeken op zo’n hoog niveau weet vol te houden bewijst wel het talent dat deze auteur heeft.

Leuk vervolg op de 2 voorgaande boeken

Het is een erg mooi boek met een duidelijke en ontroerende verhaallijn. Ik kende de schrijfster niet, maar wil na deze serie zeker meer van haar lezen. Ze heeft een erg prettige schrijfstijl.

Leuk boek uit een serie.

HUIS IN HET DUINCAFÉ
Thuis in het Duincafé begint met een triest proloog: Zoë herleest een brief van de inmiddels overleden Kate, de moeder van Martha en beste vriendin van Zoë.
Inmiddels is het zes maanden geleden dat Kate overleden is en Zoë de voogdij over Martha heeft gekregen.
Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Zoë in de ik vorm geschreven.

ZOË
Beide levens staan in één klap op hun kop, en zowel Martha als Zoë gaan op hun eigen manier met hun verdriet om. Zoë is bij Martha in huis getrokken. Martha is zestien jaar oud en gruwelijk aan het puberen. Je kan wel stellen dat ze enigzinsin in een negatieve spiraal terecht is gekomen.
Wanneer er een brief van de oude school van Martha komt, waarin duidelijk wordt gemaakt dat alle vakken die Martha wilde volgen volgeboekt waren, is de maat voor Zoë vol. Er volgt een drastische beslissing: Zoë besluit om zowel haar leven als dat van Martha drastisch te gaan veranderen. Ze zegt haar baan op en besluit om voor zes maanden naar Dorset te gaan, naar Budbury, om in the Rockery van Cherrie Moon te gaan wonen.

Martha doet alsof de omgeving haar niets interessert, maar ik merk dat ze alles registreert en in zich opneemt. Of ze het liefst zou overgeven of jubelen valt niet te zeggen. Haar gezicht is volkomen uitdrukkingsloos en verraadt geen enkele emote.
Ik probeer er niet bij stil te staan, en niet bang te zijn dat ik haar kapot heb gemaakt. Dat ik haar weerstand zo heb gebroken dat er niets van over is. Dat ik precies heb gedaan wat Kate niet wilde en haar in een keurslijf heb gedwongen waar ze niet in past.

BUDBURY, HET DUINCAFÉ
De aankomst in Budbury is hilarisch. Zoë en Martha worden door de dorpelingen hartelijk ontvangen. Natuurlijk komen de oude bekenden, uit de vorige twee boeken, voorbij en ben ik weer thuis, thuis in het Duincafé.

Het ziet er allemaal gezellig, verzorgd en verwelkomend uit. En dat verwelkomend zou wel eens kunnen komen door het enorme spandoek aan de muur waarop in handgeschreven regenboogkleurige glitterletters WELKOM IN BUDBURY MARTHA EN ZOË! staat.



Het is moeilijk om het woord normaal te gebruiken als je oog in oog staat met Dracula, Frankenstein en de Mummy, die een hoepelwedstrijd aan het houden zijn

Wanneer Zoë, tijdens haar eerste bezoek aan het Duincafé, achterin het café de boekenplaken ontdekt, begint het bij haar te kriebelen om de boeken te ordenen.

Onder de spelletjes begint de magie, althans voor mij. Er staan rijen en rijen pockets -Danielle Steel, Jilly Cooper, Thomas Hardy, …
Voor een saaie oude boekenwurm als ik is het een paradijs.

En dan staat plots Martha’s mysterieuze en lang afwezige vader op de stoep …..

CONCLUSIE
Ik heb gelachen en gehuild, voor mij waren de emoties vaak heel herkenbaar. In deze tijd zullen er weinig mensen rondlopen die niet in hun naaste kring, het leed dat borstkanker heet hebben meegemaakt. Ik vind het knap dat je in een feelgood roman dit onderwerp, en de daarmee verbonden rouwverwerking, verwerkt. De mensen weet te raken en toch een geweldige emotionele feelgood roman neerzet.

Echt een prachtig boek dat me raakte. De hoofdpersoon heeft iets tragisch meegemaakt. Door de schrijfstijl wordt het verhaal niet zwaar omdat er heel feel humor in wordt gebruikt. Echt een absolute aanrader! Met een lach en een traan.

Met smart gewacht op dit boek. Deel 1 &2 waren erg mooi. Ook dit deel is weer geslaagd! Mooi boek die je zeker moet lezen!

Leuk boek, zeker de moeite waard om te lezen!

Heerlijk boek, in 1 dag uitgelezen. Kan niet wachten op de andere vertalingen.