Eden

Vanaf de eerste tot de laatste bladzijde wordt je meegezogen in het verhaal van “Eden” en het is vrijwel onmogelijk om ook maar voor een paar minuten te stoppen met lezen. Dat er bovennatuurlijke, fantasy-achtige elementen in deze thriller zitten, zorgt ervoor dat dit niet zomaar een thriller is. Bij vlagen deed het mij qua sfeer denken aan “De beproeving” van Stephen King (een van mijn favoriete boeken van Stephen King). King is dan ook een van Sharpes favoriete schrijvers. Het is dan ook niet vreemd dat de Stephen King-fanclub vorige boeken van J. Sharpe ook met veel enthousiasme onthaald heeft. Dat zal ook voor “Eden” gelden. Het verhaal wordt verteld door een ik-persoon, maar wie die “ik” is, wisselt steeds. Zo krijg je de gebeurtenissen te zien vanuit het perspectief van Anna, maar ook vanuit het perspectief van de engelen, wat het boek een extra dimensie geeft. De vlotte schrijfstijl en de knappe constructie van het verhaal zorgen er echter voor dat J. Sharpe geen kopie van Stephen King wordt. Hij heeft geen vergelijkingen met de grote schrijvers nodig. J. Sharpe kan zeer goed op eigen benen staan en “Eden” is dan ook een ijzersterke bovennatuurlijke, post-apocalyptische thriller met veel vaart die het lezen meer dan waard is.

Ik heb dit boek in 1 dag uitgelezen, het zit vol spanning.
Zodra je denkt te weten hoe het verhaal verder gaat neemt het een andere wending.
Het is onvoorspelbaar, fantasierijk en toch zou je je kunnen voorstellen dat zoiets echt kan gebeuren.
Kortom een echte aanrader voor de thriller liefhebber

Ik keek al een tijdje uit naar dit boek. Het topic is zeer origineel en helemaal mijn ding.
Toen ik eenmaal begon met lezen kon ik bijna niet meer stoppen!
Het boek gaat over Anna Meisner. Als ze haar ogen opendoet zit ze in een donkere kamer, naakt en vastgebonden. Er is nog iemand in de kamer en deze vrouw pleegt zelfmoord voor haar ogen.
Anna zelf wordt een tijd later pas gevonden, ze is zo goed als dood. In het ziekenhuis komt ze erachter dat niets is wat het lijkt. Ze verdenken haar van een ernstige misdaad, terwijl zij toch juist het slachtoffer is? Ze snapt er niets meer van. Ze is een deel van haar geheugen en haar leven kwijt.
Wat is er met haar aan de hand? De ontknoping is echt spannend. Het zit echt super goed in elkaar! Smullen geblazen als je dol bent op horror met Dystopische (en Apocalyptische) taferelen. Het einde van de mensheid is nabij. Niemand is meer veilig. Er is geen genade. Is het een plaag? Of is het iets anders? Dus je moet verder lezen, je kunt niet anders…………..

Ik vind het karakter van Anna echt goed. Ze geeft niet op. Ook al lijkt de hele wereld verloren te gaan. Ze blijft vechten tegen de duistere machten en slaat op de vlucht. Ze wil haar familie weer terug vinden. Ze is enorm eenzaam en dat vreet aan haar. De wereld is ook zo stil. Het deed me een beetje denken aan The Walking Dead ook. Daar is het ook zo stil. Je hoort geen auto’s meer….Geen dieren…. Bedenk eens wat dat met je doet, als je alleen bent! Als je dit boek leest, kom je daar achter!
Ik kon het boek echt niet meer wegleggen. Ik moest doorlezen. Een echte pageturner!

De cover is mooi. De tekening is een Engel en Eden is wat Anna zoekt. Een veilige plaats om verder te kunnen leven. Je gaat wel iets anders naar engelen kijken door dit boek. Zeer origineel bedacht!

Ik snap de vergelijking met Stephen King helemaal. De boeken die King vroeger schreef waren ook van het begin tot het eind spannend. Als echte King fan kan ik je dan ook dit boek aanraden! Ik denk dat we de Nederlandse Master of Horror hebben gevonden! Bepaalde scènes deden me echt denken aan de horror van King. En dat is knap, want niet veel mensen kunnen dat evenaren. Het boek gaf me van tijd tot tijd echt de kriebels. Dus ja, dit is echt een van mijn favoriete boeken van 2016!
Voorbeeld: De scene met de creepy kinderen en de messen…Ik kreeg de kippenvel die ik ook kreeg van Children of the corn. Dat lukt niet veel auteurs. Children of the corn vind ik echt griezelig.
Het is niet echt in een hokje te stoppen. Ik zet het bij de Dystopische fantasy neer.

Dikke 5*****

Heb net het boek Eden uit, ben er stil van, moet het even laten bezinken.
Het is een geweldig spannend en uniek boek, een juweeltje waarvan er jammer genoeg niet zo heel veel zijn.
Gebroken geheugen was al mijn favoriet maar Eden overtreft alles. J. Sharpe, je bent mijn favoriete schrijver!

Geschreven bij Eden

Eigenaardige beeldspraak, hoofdpijn alsof er olifanten in je hoofd stampen. De schrijver heeft denk ik weinig natuurfilms gezien met olifanten er in. Sowieso vreemd taalgebruik, typisch Nederlands met de ambitie om in de VS verkocht te worden, daar speelt het verhaal zich ook af om het internationaal makkelijker te laten aanspreken. Eigenaardig hoe de hoofdpersoon zich uitdrukt over de borsten van haar zus, mannenpraat in een vrouwenhoofd. Best een vermakelijk verhaal maar ik zal dus niet snel weer iets lezen van Sharpe.

Ik verwachtte er veel van en kon niet wachten om aan dit boek te beginnen. Gisteren begonnen en bij hoofdstuk 14, ik wacht nog steeds tot het boek me echt grijpt. De echte spanning ontbreekt en het is geschreven alsof het al een film is ipv een boek. Een bevalling die van niets aan de hand naar gebroken vliezen gaat en natuurlijk komt het kind meteen ter wereld. En dat in 2 minuten. De hoofdrolspeelster was 18 toen ze verdween maar wel al een medische opleiding gehad. Vreemd dat er vermeld moet worden dat het jongere zusje "grotere tieten" heeft dan zij.

Het leest vlot maar niet omdat je niet kan stoppen, het is simpel geschreven en je hoopt op wat vooruitgang in het verhaal.

Ik hoop dat het nog wat gaat worden maar ik ben er niet zeker van dat ik het ga uitlezen. Misschien moet je een Stephen King fan zijn om dit boek goed te vinden...

Ten eerste wil ik J. Sharpe een compliment geven voor het mooie voorwoord, dit bevat een waarschuwing voor lezers. Volgens het voorwoord bevat het verhaal enkele scènes die met name door gelovigen als niet zo prettig kunnen worden beschouwd. De schrijver is van mening dat je een boek voor je plezier leest en dat het verhaal niet is geschreven met de intentie om tegen schenen te schoppen.

De sfeer in het verhaal is vanaf het allereerste moment uitstekend neergezet: het flikkerende licht van de tl-buis, het feit dat Anna vastgebonden is, haar verwardheid en de paniek vanwege haar evenbeeld tegenover zich. J. Sharpe beschrijft de situatie en de gevoelens van Anna dermate tot in detail, dat het verhaal je bij je strot grijpt. De gedachten van Anna worden weergegeven door middel van een schuingedrukt lettertype. Deze manier van vertellen is boeiend en intrigerend en de schrijver weet je aandacht continu vast te houden.
Het verhaal zelf is meeslepend en intens. De ene bizarre gebeurtenis is maar net voorbij of de volgende dient zich alweer aan. Je voelt Anna's verwardheid en groeiende wantrouwen tegenover iedereen die ze ontmoet tijdens haar zoektocht naar antwoorden en veiligheid. Ze voelt zich paranoïde, de schrijver weet dit gevoel goed weer te geven door de gesprekken die Anna met zichzelf voert.
Na de verschrikkelijke dag met bovennatuurlijke gebeurtenissen, die Anna D-Day noemt, wordt het verhaal beschreven door middel van een wisselend tijdsperspectief. Boven de hoofdstukken staat duidelijk vermeld wanneer deze belevenissen van Anna plaatsvinden. Via flashbacks krijg je als lezer meer te weten over het leven dat Anna hiervoor had, je leert tevens haar familie kennen. Het is een mooie manier van de schrijver om de personages, en dan met name Anna, te verdiepen.
Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Anna, in de ik-persoon. Halverwege het verhaal wordt er een nieuw ik-personage geïntroduceerd. Vanaf dat moment staat er bij de hoofdstukken vermeld welk personage vanaf dat moment aan het woord is. Dit geeft je duidelijkheid en leest aangenaam.

Dit boek kun je met recht een apocalyptisch boek noemen. Aan de ene kant beschrijft het de aard en grootte van de vernietiging van de wereld zoals wij die kennen, maar het is ook letterlijk de Apocalyps: de Dag des Oordeels.
Naast spanning is er ook af en toe ook ruimte voor een wat meer luchtige toon, zodat je als lezer een rustmoment hebt tussen al de spannende en bizarre gebeurtenissen.

Eden is een zeer bijzonder spannend en intrigerend boek dat ik met veel plezier heb gelezen. Hou je van Stephen King of Dean Koontz? Dan is dit boek een must-read!

Met een glimlach lees ik het persoonlijke voorwoord van Sharpe. De meningen komen overeen dus met het leesplezier moet dit helemaal goed kunnen komen!

Hoe kun je van tevoren bevroeden hoe je na een bizar intro in zo’n wereld van hel en verdoemenis zal belanden? Met de meest uiteenlopende personages, inderdaad de maniakale engelen en de verhaallijnen in het heden en verleden die allemaal op de plek zullen vallen?

Het antwoord is: niet.

Het boek bestaat uit vier delen, geschreven in de ik-vorm, voornamelijk vanuit Anna en het lezen is een ‘go with the flow’. Ik laat me meeslepen in dit verhaal waarin de meest bizarre, erge en onwerkelijke dingen gebeuren. Het is een feestje om zelf niet te kunnen bedenken hoe dit verder zal gaan. Dappere Anna, ze steelt mijn hart. In haar gevecht voor alles wat haar lief is en tegen alles wat haar overkomt wordt het laag voor laag steeds duidelijker hoe dit in elkaar steekt en hoe dit tot zover is gekomen. Maar hoe dan verder?

Nieuwe werelden en deuren gaan open. Nieuwe contacten worden gelegd en de vraag is wie betrouwbaar is en wie niet. En dan is daar Abel, yeah! Het is onvoorstelbaar, het is spannend en ondertussen word ik geraakt door haar persoonlijke verliezen en vechtersmentaliteit. De schrijfstijl is puur en zeer toegankelijk en af en toe doorspekt met een tik humor, waarbij gruwel niet uit de weg wordt gegaan.

Richting einde weet Sharpe me iets minder te overtuigen. Deze insteek vanuit Hem himself is me te eenvoudig en vind ik minder sterk. Doet verder niks af aan dit boek. Sharpe heeft verschillende genres weer als een meester weten te combineren en met meer dan voldoening sloeg ik Eden dicht!

Eden is echt een super goed boek.
Je word echt helemaal in die wereld gezogen en je wil echt weten hoe dit nu gaat aflopen.

"Het was vreselijk om te zien wat er allemaal gaande was, maar kennis was beter dan onwetendheid." ~ p89.

Wat een rollercoaster! Vanaf de eerste pagina word je het verhaal ingezogen, laat het je gewoon niet meer los en aan het einde blaast het je uit je sokken. Ik wil meer!!!

"Wat voor nu had het allemaal nog, nu ik niemand meer had en de wereld gevuld was met maniakale gekken?" ~ p110.

Eden verteld het verhaal ik de ik-vorm van Anna Meisner, een vrouw die naakt ontwaakt in een donkere ruimte waar zij aan een stoel zit vast gebonden. Wanneer ze dagen later ontwaakt in het ziekenhuis wordt ze door de politie ondervraagd en behandeld als een dader in plaats van een slachtoffer. Vanaf dat moment neemt het verhaal je mee van de ene bizarre gebeurtenis naar de andere. Niets is te gek en er worden zeker geen doekjes om gewonden. Het bloed spettert soms van de pagina af, en met ingehouden adem blijf je lezen. Je MOET gewoon weten wat er aan de had is. Is dit het einde, de dag des oordeels?
Ik heb echt elke letter verslonden, en zelfs als ik niet las liet het verhaal me niet los. In het voorwoord geeft de auteur een waarschuwing dat het verhaal misschien niet uitermate geschikt is voor mensen die geloven. Maar dat was juist het gene in het verhaal wat mij zo prikkelde en zorgde dat het me na het lezen ook bezig hield. Ik denk dat er een hele mooie boodschap in het verhaal zit, je moet dan misschien even door alle gruwelijkheden heen lezen, maar hij is zeker aanwezig en maakte het voor mij juist een extra sterk verhaal. Wat die boodschap is mag je uiteraard zelf ontdekken...

"Het gaat er niet om hoelang je leeft, maar hoe je leeft." ~ p285.

Ik vrees dat ik nu echt de sjaak ben... en dat mijn portomonnee dit ook echt gaat voelen. Dit boek van J. Sharpe maakt dat ik meer wil lezen van deze auteur! Het geeft een soort onverzadigbare leeshonger. Ik geniet echt van boeken die je vanaf de eerste pagina weten vast te grijpen en je met een noodvaart door het verhaal heen sleuren, de ene enge bocht na de andere nemend, om uiteindelijk met slippende banden over de finish lijn te eindigen, waarna je hysterisch begint te klappen en alleen maar "Nog een keer!!!" wilt roepen! Dikke, vette 5 sterren.