Een doodgewone dag in Amerika Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. 24 uur. 8 staten. 10 kapotgeschoten jonge levens

Realistisch geschreven. Schietpartijen in de VS die in een dag hebben plaatsgevonden, maar het grote nieuws niet hebben gehaald. Het komt soms erg dichtbij vanwege de leeftijd van de slachtoffers. Je krijgt een inkijk in het leven van gewone mensen die ineens getroffen worden door de dood. Ook de dader word belicht. Geen leuke verhalen, maar interessant om te lezen.

Schrijnend boek voor iedereen die weinig snapt van de gun-craze van de Amerikanen. Na het lezen snap je het helemaal niet meer. Een "must read"!

Geschreven bij Een doodgewone dag in Amerika

van de dader. Maar die zocht dan ook de confrontatie met de politie. Nadat hij een kind van zijn ex van 9 jaar doodschoot en zijn andere ex verwondde. Je vraagt je met Gary zelf af, waarom er zo weinig aan wapenbezit en preventie gedaan wordt. Het is een aanklacht, vaardig geschreven, met soms rake of grappige vergelijkingen, zoals die van de man in China, die 23 mensen belaagde. Allen overleefden dat, de man had alleen een mes..... Soms werkt de keuze minder goed, bv in het tweede geval, wanneer de nabestaanden niet willen praten. Maar de 10 gestorven mensen blijven je aandacht vasthouden, dat heeft Younge bereikt.

Geschreven bij Een doodgewone dag in Amerika

Gary Younge is geboren in 1969. Hij is een Britse journalist en auteur. Hij schrijft maandelijks een column voor The Nation. Zijn eerste boek No Place Like Home werd in 1999 gepubliceerd en stond op de shortlist voor de Guardian First Book Award.
Het boek gaat over zomaar een dag. Eén willekeurige 23 november. De dag waarop tien jongeren - zwart, blank en latino, tussen de negen en negentien jaar oud - worden neergeschoten. Op een slaapfeestje, op een straathoek, in de deuropening van zijn eigen huis. En dit is geen uitzondering in Amerika: gemiddeld worden er elke dag zeven kinderen doodgeschoten. Gary Younge ging gedurende achttien maanden tot in de uithoeken van de Verenigde Staten op zoek naar de verhalen achter deze jonge doden, die soms het plaatselijke nieuws niet eens haalden.
Ik had veel van het boek verwacht, omdat het erg actueel is, maar het kwam niet diep bij mij binnen. Wat ik echt jammer vindt, want ik vind het heel interessant om over dit onderwerp te lezen. Wat ook tegenwerkte waren de voetnoten. Als je meer wilde weten kon je steeds heen en weer bladeren naar de achterkant van het boek. Dit heb ik een paar keer gedaan en daarna ben ik ermee gestopt. Het irriteerde mij en het voegde niks toe. Ik geef het 2 sterren!