Een hart vol verhalen voorleesboek voor ouderen

Ik had een verhalenmiddag in een woonzorgcentrum voor ouderen, dus nam ik Een hart vol verhalen mee. Drie had ik voorbereid om voor te lezen, allemaal over de herfst want dat was de tijd van het jaar. Toegegeven, de verhalen slaan aan bij (al dan niet dementerende) ouderen. Er kwamen veel reacties, juist omdat de thema’s zo herkenbaar zijn. Maar was het voor mij nou zo leuk om deze verhalen voor te lezen?
De pluspunten zitten vooral in de genoemde herkenbaarheid en het gemak waarmee ouderen daardoor hun opmerkingen kunnen maken. Toen ik voorlas over de strandjutter ging het al snel over de dagjes naar zee die de mensen vroeger zelf maakten. Ook begrepen ze dat de hoofdpersoon uit dit verhaal een beetje zonderlinge eenling was. Zo iemand kenden ze ook nog wel van vroeger, in het dorp.
Met het tweede verhaal dat ik voorlas ging het al net zo. De belevenissen van de brave huismoeder Geertje die meent dat haar man de trouwdag heeft vergeten boden opnieuw veel aanknopingspunten. Vooral de wijze waarop Geertje het huishouden bestierde riep bij enkele dames van ons voorleesgroepje weer de nodige herkenning op. Waardoor het gesprek met de groep op gang kwam en iedereen na afloop het zo’n gezellige middag vond. De mensen waren echt enthousiast.
En ik toch net iets minder. Ik had, zoals gezegd, drie verhalen voorbereid maar vond het na twee echt welletjes. Het derde verhaal koos ik uit een ander boek. Waarom? Ook al biedt Een har vol verhalen nog zo veel herkenning, ik vind de vertellingen op een gegeven moment wel erg braaf en burgerlijk. Het zijn verhalen zonder “bite”. Beetje zoutloos. Het verhaal van de standjutter is vooral een sfeer- en karaktertekening, verder gebeurt er weinig .
Met het verhaal over Geertje en haar trouwdag begon het mij te irriteren. Vooral toen ik las over hoe zij de middag doorbracht. Na de hele tijd al met het eten bereiden en het huishouden doorgebracht te hebben, besteedde zij de rest van de middag aan naai- en verstelwerk. Het gaf een beeld van een wel zo idyllische en perfecte maar ook superbrave huisvrouw, dat ik er ter plekke op afknapte.
Ik besloot het al even brave verhaal over de tandarts die kastanjes raapt voor volgend jaar te bewaren. En ging door met een verhaal uit een ander boek dat iets meer leven in de brouwerij gaf.
Houd me ten goede, ik ben enthousiast over dit boek, Een hart vol verhalen. Maar de volgende keer zal ik het bij ééntje per middag houden. Want hoe zeer de mensen van de voorleesgroep ook genoten hebben, de verhalen over Oom Tompa vonden ze zeker zo leuk. En die zitten vol ondeugd en soms zelfs pikante scènes, wat Leidt tot een hoop hilariteit. In de verhalen die ik uit een hart vol verhalen voorbereidde heb ik dat toch een beetje gemist.

Ik heb dit boek aangeschaft voor mijn werk
in een verpleegtehuis, het is prachtig mooi
boek met kleine verhalen, die zo herkenbaar
zijn voor de altzheimer patiënte.

Dit boek heb ik aangeschaft voor de bewoners van de verpleegunit in het Woon-zorg-centrum waar ik werk. De verhalen zijn heel herkenbaar voor hen en duren niet te lang zodat ze de aandacht er bij kunnen houden. Elk verhaal geeft aanleiding tot een gesprekje. Ook de eenvoudige, duidelijke tekeningen spreken erg aan.

Boek met mooie verhalen. Groot lettertype zodat ouderen het zelf ook kunnen lezen. Nadeel is wel de 'Hollandse' woorden en spreekwoorden die ze in Belgie niet altijd begrijpen.

Een prachtig voorleesboek voor ouderen (met dementie).

Mijn moeder geniet ervan als iemand het aan haar voor leest

Echt een leuk boek om uit voor te lezen op mijn werk in het verpleeghuis.

Heel leuk voor ouderen en een mooie start voor een gesprek

Mooi boek grote letters uitstekend geschikt voor mensen met dementie , herkenbaar door de “ ouderwetse “ stijl van de verhalen

Ik gebruik dit boek op mijn werk om uit voor te lezen aan dementerende ouderen, zij genieten hier echt van, dus zeker een aanrader!