Een mooie dag om te sterven

Geschreven bij Een Mooie Dag Om Te Sterven

J.R. Ellory stelt zelden teleur en ook dit is weer een meesterwerk. Zijn personages zijn dusdanig realistisch dat ze ieder moment uit het boek lijken te kunnen stappen, de spanningsboog wordt ingenieus opgebouwd, het verhaal blijft boeien en de plotwendingen zijn typisch Ellory. Het is wel een verhaal waarbij je echt moet nadenken en gedwongen wordt om goed op te letten, maar wat kan deze man schrijven!

Geschreven bij Een Mooie Dag Om Te Sterven

Het was mijn eerste Ellory-ervaring en die smaakt zeer naar meer. Een alleszins verrassende ontdekking. Deze man schrijft indrukwekkend, indringend, met krachtige en geloofwaardige beelden en in mooie taal. De personen krijgen een zeer overtuigende psychologische diepgang die zowel via hun denken als via hun handelen vorm krijgt. De gebeurtenissen binnen het toch wel zeer precaire thema seriemoorden, zijn aangrijpend en realistisch. De ervaringen van John Costello als bijna-slachtoffer zijn ontroerend menselijk en voorstelbaar naar hun effect verwoord. Het openingshoofdstuk wordt bijna magisch dankzij kruisende tijdlijnen en het bijzondere schrijversperspectief wat je in het hoofd en hart van Costello brengt en door diens ogen laat waarnemen.
Met dit boek toont Ellory aan dat de Europese literaire traditie een betere voedingsgrond blijkt voor een verrassend originele thrillerkwaliteit dan de tot massaproductie leidende Amerikaanse thrillercultuur waarin de meeste auteurs aan identieke schrijversworkshops lijken te hebben deel genomen.
Het enige minpunt is in mijn opinie het slot omdat ik niet dol ben op een 'deus ex-machina' als narratieve techniek. Desondanks: lezen dit boek! Ik ga dat in elk geval doen met zijn andere werken.

Geschreven bij Een Mooie Dag Om Te Sterven

De vijf sterren van de thrillergids zijn volledig terecht! Dit boek klampt je vast en laat je niet meer los. Het laatste boek waar ik dit mee had zijn de boeken van Stieg Larsson.
De schrijver laat je meepuzzelen in de zoektocht naar een seriemoordenaar die zowel verrassend als schokkend is.

Een absolute aanrader, maar pas op: wanneer je begint kun je niet meer stoppen met lezen!

Geschreven bij Een mooie dag om te sterven

Amerika, niet lang geleden. De Zodiac Killer claimde 37 moorden op verliefde paartjes en meldde deze via cryptogrambrieven. De Hillside Stranglers, twee neven, verkrachtten en vermoordden prostituees. Carol Bundy en Douglas Clark, de zogenoemde Sunset Slayers, pleegden wrede, vaak seksueel getinte moorden; hun grote voorbeeld was Ted Bundy. John Wayne Gacy verkleedde zich als clown en vermoordde 33 jongens. Shawcross, Monster of the rivers, claimde 53 moorden. En dan was er ook nog Harv the Hammer, die op vooral jonge meisjes insloeg. Al deze serial killers zijn geëxecuteerd of zitten een levenslange gevangenisstraf uit. Alleen Zodiac is nooit gepakt, u bent dus gewaarschuwd! Tot hier de werkelijkheid…
Nu de fictie! Stelt u zich eens voor dat iemand, we noemen hem de Imitator, deze killers tot in perfectie kopieert en dezelfde modus operandi hanteert met als doel de moorden in aantallen te overtreffen, want ook een moordenaar wil graag de beste zijn. Een bloedstollend uitgangspunt voor een thriller. R.J. Ellory zag, schreef en overwon met Een mooie dag om te sterven en confronteert ons niet uitvoerig met wreedheden, té triviale zaken voor een begiftigd talent als hij, maar pakt ons vooral met zijn beklemmende, vernuftige schrijfstijl.
John Costello ontmoet de duivel als hij zestien is. Satan openbaart zich in de persoon van de ‘Hamer van God’, die ‘in a split second’ zijn vriendinnetje Nadia vermoordt. Als door een wonder overleeft Costello de harde klappen van de hamerslagen, maar ze hebben zijn verstandelijke vermogens aangetast. Hij verandert in een gestructureerde neuroot die tot in detail álle grote misdrijven, daders, slachtoffers, veroordelingen, etc. kent. Twintig jaar na de ‘Hamer van God’ wordt New York opgeschrikt door bizarre moorden. Costello – nu onderzoeker bij de New York City Herald – herkent direct de ‘handtekening’ van enkele serial killers voordat rechercheur Irving dit doet. Het moorden gaat door en de uitzichtloze situatie ontaardt in een niet te keren verziekte werkelijkheid. Irving krijgt nauwelijks hulp van zijn meerderen en is afhankelijk van Costello. Hij raakt geobsedeerd door de Imitator, nachtmerries en frustraties breken hem op, en beseft dat hij dit kat-en-muisspel nooit zonder Costello kan winnen. Maar kan hij een getraumatiseerd slachtoffer vertrouwen, een intellectueel, die hem bovendien steeds een stap vóór is en hem op een beangstigende manier doorgrondt? Daarbij worstelt Irving zich na de dood van zijn vriendin door een rouwproces heen. Voorzichtig laat hij een opkomende maar complexe verliefdheid in zijn leven toe.
Ellory verdient alle lof voor zijn voortreffelijk opgebouwde, lange proloog, waarin hij kundig switcht tussen spanning, heftige emoties, indringende politieverhoren en berichten rond de aanslag op Costello, een jongen die je direct diep in je ziel raakt. Maar ook Irving imponeert. Stilaan groeien we mee in zijn diepste wezen en we voelen zijn wanhoop en passie. Ellory schrijft met prettig rustige precisie en verdient daarbij complimenten voor zijn inlevingsvermogen in karakters en situaties. Onafgebroken weet hij ons te boeien. De ijzersterke dialogen liegen er niet om, want Costello en Irving zijn beiden goed van de tongriem gesneden. Door Ellory’s grondige research smelten non-fictie en fictie mooi samen. Ik kan nog verder grossieren in loftuitingen, maar zal me beperken tot het feit dat we worden geprikkeld na te denken over de tegengestelde belangen van journalistiek versus politieonderzoek. Er zijn momenten in het verhaal dat je zou willen dat journalistieke vrijheden niet boven het publiekelijk belang uitstijgen, ook al is persvrijheid een groot goed.
Ellory’s tweeëntwintig eerdere romans werden door diverse uitgevers geweigerd. Het zou commercieel niet verantwoord zijn dat een Brits auteur romans publiceert die zich in Amerika afspelen. De uitgevers zullen zich na Ellory’s succesvolle thrillers en nu deze triomfantelijke klapper nog wel eens achter de oren krabben.

Geschreven bij Een Mooie Dag Om Te Sterven

Na het lezen van Een Stil Geloof in Engelen en Een Volmaakte Vendetta keek ik reikhalzend uit naar Ellory's volgende boek. En ik werd wederom niet teleurgesteld. De jacht op de seriemoordenaar is niet alleen bijzonder spannend, het is ook weer zodanig verwoord dat het lezen van de regels genieten op zich is. Pas tegen het einde van het boek wordt duidelijk wie de dader is. Maar voor het zover is zijn er al verschillende personages gepasseerd waarvan je denkt dat zij de moordenaar moeten of kunnen zijn.

Ook de personages zijn weer zo beschreven dat je als lezer al snel weer het gevoel hebt van doen te hebben met mensen van vlees en bloed.

Voor de lezer van het spannende en betere boek is Een mooie dag om te sterven een absolute aanrader. Bijzonder spannend en literair zeer verantwoord.

Inmiddels heet Ellory acht boeken geschreven waarvan er drie in het Nederlands vertaalt zijn. Waar blijft de rest?

Geschreven bij Een mooie dag om te sterven

Goed geschreven, sterk plot, Innemende, inzichzelfgekeerde hoofdfiguur die je een hart onder de riem zou willen steken. Dit was het eerste boek dat ik van deze auteur heb gelezen. Ik ga nu meteen een volgend bestellen!!

Geschreven bij Een Mooie Dag Om Te Sterven

Een zinderend verhaal over een Imitator van beruchte (serie)moordenaars.

Het verhaal over de Imitator van beruchte moordenaars leest als een trein. Het begin vertelt de gescheidenis van John Costello, een man die de sporen van een vroege aanslag op zijn leven met zich meesleurt in het heden.
Het einde van het verhaal is steengoed, de psychologie speelt in dit verhaal, net als de andere verhalen van Ellory, een groot en belangrijk deel.
Het verhaal is een race tegen de klok, want de man kan elk moment toeslaan, en op elke plaats in de stad New York.

De personages zijn sterk uitgewerkt. Zo heeft John neurotische trekjes in zijn dagelijkse leven, die terug te leiden zijn naar de aanslag op zijn leven. Dit is prachtig om te volgen, maar toch krijg je geen grip op de persoon John Costello, het blijft wel een beetje vaag daar. Hij wijdt zijn leven aan het opsporen van feiten over seriemoorden, en kan daarmee van dienst zijn bij de politie, die op zoek is naar de seriemoordenaar.

Dan is er nog Ray Irving, een alleenstaande man waarvan het verleden niet geheel duidelijk wordt. Hij is alleen, een rechercheur. Iemand die ergens ook warmte wil van een vrouw, maar teveel wordt opgeslokt door het werk. Dit blijft wel enigszins cliché in boeken als deze. Hij bouwt enigszins een werkrelatie op met John, maar weet niet goed wat daarvan te vinden. De argwaan blijft.

En journaliste Karen Langley, die een pittige tante is, maar zacht van binnen.

De overeenkomst van deze drie levens is de schaduwwereld waarin ze zich bevinden. De moorden, de verminkte lijken, het leed wat dat met zich meebrengt, maar ook de argwaan beheersen deze drie levens. Wie is wie, en waarom?
RJ Ellory heeft hiermee een grimmig verhaal verteld, dat sterk is neergezet met een goed, cru plot. Het verhaal houdt je in greep, op zoek naar de moordenaar in deze duistere geschapen wereld, wat toch wel bij werkelijkheid in de buurt kan komen.

Geschreven bij Een Mooie Dag Om Te Sterven

Amerika, nog niet zo lang geleden: de Zodiac Killer claimde 37 moorden op verliefde paartjes en meldde deze via cryptogrambrieven. De Hillside Stranglers, twee neven, verkrachtten en vermoordden bij bosjes prostituees. Carol Bundy en Douglas Clark, de zogenoemde Sunset Slayers, pleegden wrede, vaak seksueel getinte moorden; hun grote voorbeeld was Ted Bundy. John Wayne Gacy verkleedde zich als clown en vermoordde 33 jongens. Shawcross, the monster of the rivers, claimde 53 moorden. En dan was er ook nog Harv the Hammer, die met zijn hamer op vooral jonge meisjes insloeg. Al deze serial killers zijn geëxecuteerd of zitten een levenslange gevangenisstraf uit. Alleen Zodiac is nooit gepakt, u bent dus gewaarschuwd! Tot hier de werkelijkheid…………

Nu de fictie! Stelt u zich eens voor dat iemand deze seriemoordenaars tot in perfectie kopieert en dezelfde modus operandi hanteert met als doel de moorden in aantallen te overtreffen, want ook een moordenaar wil graag de beste zijn. Een bloedstollend uitgangspunt voor een thriller. R.J. Ellory zag, schreef en overwon met Een mooie dag om te sterven. Hij confronteert ons niet uitvoerig met wreedheden, té triviale zaken voor een begiftigd talent als hij. Ellory pakt ons vooral met zijn uiterst beklemmende, vernuftige schrijfstijl.

John Costello ontmoet de duivel als hij zestien is. Satan openbaart zich in de persoon van de ‘Hamer van God’, die ‘in a split second’ zijn vriendinnetje Nadia vermoordt. Als door een wonder overleeft Costello de harde klappen van de hamerslagen, maar ze hebben zijn verstandelijke vermogens aangetast. Hij verandert in een gestructureerde neuroot, een wandelende encyclopedie met serial killers als specialisme. Costello kent tot in detail alle grote misdrijven, daders, slachtoffers, data, veroordelingen, etc. Twintig jaar na de ‘Hamer van God’ wordt New York opgeschrikt door bizarre moorden. Costello – nu onderzoeker bij de New York City Herald – herkent direct de ‘handtekening’ van enkele serial killers voordat rechercheur Irving dit doet. Het moorden gaat door en de uitzichtloze situatie ontaardt in een niet te keren verziekte werkelijkheid. Irving krijgt amper hulp en erkenning en is afhankelijk van Costello. Hij raakt geobsedeerd door de Imitator, zijn nachtmerries en frustraties breken hem op en hij beseft dat hij dit kat-en-muisspel nooit zonder Costello kan winnen. Maar kan hij een getraumatiseerd slachtoffer vertrouwen, een intellectueel, die hem bovendien steeds een stap vóór is en hem op een beangstigende manier doorgrondt? Daarbij worstelt Irving zich na de dood van zijn vriendin door een rouwproces heen. Voorzichtig laat hij een opkomende maar complexe verliefdheid in zijn leven toe.

Ellory verdient alle lof voor zijn voortreffelijk opgebouwde, lange proloog, waarin hij kundig switcht tussen spanning, heftige emoties, indringende politieverhoren en berichten rond de aanslag op Costello, een jongen die je direct al diep in je ziel raakt. Maar ook Irving imponeert. Stilaan groeien we mee in zijn diepste wezen en voelen zijn wanhoop en passie. De auteur schrijft met prettig rustige precisie en verdient daarbij extra complimenten voor zijn inlevingsvermogen in karakters en situaties. Onafgebroken weet hij ons te boeien. De ijzersterke dialogen liegen er niet om, want Costello en Irving zijn beiden goed van de tongriem gesneden. Wat me in Duisternis van Gillian Flynn al verbaasde, is de typisch Amerikaanse obsessie rond grote misdrijven, waarvan ook Ellory de sfeer prachtig weet neer te zetten. Door zijn grondige research smelten non-fictie en fictie mooi samen. Ik kan nog verder grossieren in loftuitingen, maar zal me beperken tot het feit dat we worden geprikkeld na te denken over de tegengestelde belangen van journalistiek versus politieonderzoek. Er zijn momenten in het verhaal dat je zou willen dat journalistieke vrijheden niet boven het publiekelijk belang uitstijgen, ook al is persvrijheid een groot goed.

Zoals bij een stil geloof in engelen, lopen de rauwheid en de poëtische zinnen door elkaar. Een opwindende mix van troost en ontwrichting. Ellory zet je aan het denken over het leven en tevens geeft het hoop op een mooi leven. Zeer vakkundig. Zijn: "Een stil geloof in engelen" vind ik één van de allerbeste en mooiste, ontroerendste boeken die ik in mijn leesrijke leven gelezen heb; op één niveau met Ayn Rand: de eeuwige bron en Witte Oleander (Fitch) Absolute topper.

"R.J. Ellory - Een mooie dag om te sterven"

Moest ik kunnen, ik geef dit boek 10*. Een heel dik boek, leest enorm aangenaam en grijpt aan. Elke vrije minuut las ik verder, wat ook makkelijk was aangezien het telkens korte hoofdstukken zijn. Ik heb gevloekt, was verbaasd, heb me laten verrassen, heb nagedacht en uiteindelijk heeft het einde me achterover geblazen.
Op de cover staat: een boek dat iedere thrillerfan in zijn boekenkast moet hebben staan. En dat kan ik alleen maar beamen!