Een sky full of gedoofde lichtjes

Nooit eerder een boek in een dag uitgelezen! Briljante zinconstructies en heerlijke metaforen.

Vrijwel in één adem uitgelezen. Remco de Ridder weet in dit boek vanaf de eerste bladzijde een sfeer te creëren waarin je volledig deelgenoot wordt van zijn pijn, angst en wanhoop. Dit boek gaat veel verder dan zijn ervaringen als nabestaande van MH17 slachtoffers, maar laat je voelen hoe het is om te leven met ogenschijnlijk onverklaarbare angsten. Zijn zoektocht naar zichzelf en zijn plaats in het geheel is herkenbaar voor eenieder, zijn manier van schrijven slechts weggelegd voor weinigen...

Mooi, beeldend geschreven.

Mooi en vlot geschreven, het leest zo weg. Heftige beschrijvingen over angst en het tragische verlies van dierbaren. Tegelijk ruw en vaak met treffende en humorvolle metaforen beschreven.

Vlot en eigentijds geschreven roman met een verfrissende stijl over een zwaar onderwerp.

Leest zo weg en dat is altijd goed.

Ik vond het interessant om te lezen over het leed wat de MH17-ramp heeft veroorzaakt, en hoe wijd dit leed zich onder de bevolking heeft gemanifesteerd. Ik woonde op dat moment niet in Nederland en heb het dus niet zo direct of via de media ervaren.

De hoofdpersoon Ruben is niet altijd even sympathiek maar je leeft wel met hem mee. Misschien is hij daarom juist wel interessant en wordt het geen Disney verhaal, maar een wervelwind van emoties, angst en zweet. Heel veel zweet.

Het leest lekker weg; je wordt als lezer bij de hand genomen maar niet alles wordt je aangereikt. Hierdoor blijft er genoeg ruimte over voor de lezer om de wereld om Ruben heen verbeelden en dat wil je toch? Anders kijk ik wel een film. Ik ben benieuwd naar het volgende boek van De Ridder en of hij ook over andere grote onderwerpen zo meeslepend kan schrijven...

"De fantasie die de realiteit met horten en stoten heeft weten uit te stellen zal straks met ongenadige kracht aan diggelen worden geslagen." ~ p18.

Na mijn teleurstellende ervaring met het luisterboek, had ik echt de hoop dat de papier versie mijn hart zou veroveren. Helaas is dat niet gelukt...

"Uit het leven gerukt door het lot. Nee, geen lot, toeval. Het lot bestaat niet. Dit bestaat niet en toch is het gebeurd. Verdomme." ~ p43.

Ik verwachte dat dit boek mij een verhaal zou geven vol emotie, onmacht, pijn. Dat het mij zou ontroeren tot op het bot en mij zou laten stil staan bij het verdriet dat MH17 bij zoveel mensen heeft achter gelaten. Ik ben teleurgesteld dat dat niet is gelukt. Verre van zelf. De auteur heeft als een kunstenaar zo met woorden, diepzinnige gedachten en andere literaire opsmuk lopen smijten dat door alle woordenkunst het verhaal verloren gaat. Hou mij ten goede, er zijn vast genoeg mensen die hier van genieten. Hard schreeuwen is ook een vorm van communiceren, echter geef ik liever de voorkeur aan een zachte fluistering. Dat waren dan ook gelijk de stukken die mij wel wisten te boeien, en waardoor ik het nog tot over de helft heb vol gehouden. Daarna ben ik steeds meer stukken gaan overslaan, bladerend en zoekend naar het volgende moment. Uiteindelijk heb ik het helaas op gegeven... Jammer, wat ik denk dat onder al deze schreeuwende lagen een prachtig verhaal had kunnen zitten.

"Zijn we te soft geworden? Zijn we door hun zeldzaamheid verleerd om te gaan met dit soort tragediën?" ~ p112.

Ik vind het moeilijk om hier een waardering aan te hangen, en het neer te zetten als slecht. Maar ik kan hier geen "gewoon goed" 3 sterren aan geven, ik voel het niet. Het hele verhaal raakt voor mij kant noch wal. Het voelt als een ruwe potlood schets waar nog vorm en kleur aan moet worden gegeven, dus helaas een 2 sterren beoordeling van mij.

Hoe ga je om met angsten als je grootste angst met het neerstorten van MH17 uitkomt. Namelijk, het verliezen van je dierbaren. Herkenbaar voor mensen die leven met angst. Het is geschreven op een rauwe manier, zonder mededogen maar met humor. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen, een aanrader dus!

Prachtig boek, actueel én tijdloos.

Dit raakt je vanaf de eerste zin. In gevoelige letters gevangen op papier, want laten we wel zijn, dit is geen verhaal, dit is een LEVENsverhaal. Waargebeurd. Wat een moedige schrijver.