Een tragisch verhaal

Thomas Berg is altijd goed. Weer een heerlijk verhaal uit de serie.

Alle boeken van Jo Claes zijn mooi!

Spannend boek

Thomas Berg is hoofdinspecteur bij de politie in Leuven. Deze keer een lijk in een parkvijver en alles wijst op een zelfmoord. Al zijn er enkele details die niet kloppen en dus wordt er toch een moordonderzoek opgestart.
Het slachtoffer is professor muziekgeschiedenis die als expert ingehuurd was om een oud stuk te beoordelen, een stuk dat hij als vervalst had gekenmerkt. De professor heeft ook een heel jonge vrouw, is nog niet lang getrouwd en er is nogal een hoge levensverzekering op de man afgesloten.
Motieven en potentiele daders genoeg, maar geen bewijs.

Dit verhaal is nogal sterk verweven met het Oedipus van Sophocles. Tot in den treure zou ik bijna zeggen. Er zit veel herhaling in het verhaal en ik vind het geen sterk verhaal deze keer. Vond ik Thomas Berg in het begin van de reeks nog een frisse verschijning, dan wijkt hij daar nu erg van af. Een heleboel gezeur over de hitte en hij drinkt ook meer en meer waardoor hij toch op de doorsnee onderzoeker in andere reeksen begint te lijken. Zijn team speelt ook veel minder een rol in dit verhaal dan anders. Jammer. Lang getwijfeld om maar twee sterren te geven, maar omdat ik het toch vrij snel uit had opgewaardeerd naar drie.

Geschreven bij Thomas Berg - Een tragisch verhaal

Het boek is een echter Jo Claes: de dader wordt echt pas in het laatste deel van het boek ontmaskerd. En tussentijds wordt je - net zoals het hoofdpersonage - regelmatig op het verkeerde been gezet.

Positieve punten van dit artikel zijn: goede kwaliteit en voordelige koop.

Dit is zijn 13e boek in de reeks (niet zijn 12e, dat staat verkeerd gedrukt op deze eerste druk maar wordt gecorrigeerd vanaf de tweede druk). Het plot doet je nadenken over wie het zou kunnen gedaan hebben, maar wie goed nadenkt ziet meteen aanwijzingen dat het iemand anders is. Het blijft spannend tot op de laatste pagina. In tegenstelling tot in de meeste andere boeken uit de reeks, is er hier helaas geen adembenemende plot twist op de laatste bladzijde, wat ik normaal gewoon ben van Jo Claes.

In de vijver van de parkabdij in Heverlee wordt het lichaam gevonden van Marcel Heymans, professor muziekgeschiedenis. Het lijkt erop dat de man zelfmoord heeft gepleegd, maar Thomas Berg - hoofdinspecteur in Leuven - heeft zo zijn twijfels. Er zijn genoeg aanwijzingen dat het wel eens om moord zou kunnen gaan. Uit de autopsie blijkt dat hij gelijk heeft.

Al vrij snel komt Berg erachter dat Heymans een discussie had met zijn collega Boudewijn Teniers over de aankoop van een oud chansonnier, een liedjesboek uit de vijftiende eeuw. De avond van zijn dood hadden ze daarover een afspraak in het Huis van de Polyfonie, een trefpunt voor mensen die zich bezighouden met musicologisch onderzoek, dat ondergebracht is in de parkabdij.

Ondertussen repeteert een toneelgezelschap in de schouwburg van Leuven de tragedie van Koning Oidipous van Sophocles. Deze is tragedie is vertaald door Herman Lateur, een professor gespecialiseerd in Latijnse teksten en de ex-man van Heymans weduwe. Berg die in zijn jonge jaren ook een rol vervulde in dit stuk ziet al vlug verschillende associaties tussen zijn moordzaak en het toneelstuk. Aast de weduwe van Heymans - die twintig jaar jonger is dan Heymans zelf en amper ouder dan zijn dochter - op de levensverzekering? En hoe komt het dat Heymans dochter de hoofdrol in het toneelstuk speelt? Berg komt in een kluwen van verhalen terecht en voor hem blijft de rode draad in zijn moordonderzoek de tragedie van Koning Oidipous. Hij krijgt er kop nog staart aan en weet niet meer wie de waarheid spreekt en wie hij nog kan en mag geloven. Tot hij terug naar de plaats delict gaat en een toevallige voorbijganger de bal aan het rollen brengt. Hoe kon hij zo blind zijn!?

“Één is nu eenmaal niet gelijk aan veel”

Een tragisch verhaal is alweer de twaalfde misdaadroman met Thomas Berg. Claes heeft met deze twaalfde een complex verhaal neergezet. Enerzijds heb je de moord op Heymans en anderzijds zit je als lezer midden in het schouwspel van Koning Oidipous. Je moet er je hoofd goed bijhouden – zeker als je in deze wereld niet thuis bent – want er passeren heel wat namen de revue. Gelukkig weet de auteur het door zijn gemoedelijke schrijfstijl overzichtelijk te houden. Wie Jo Claes volgt weet dat de man een diepe interesse heeft in mythologie, hagiografie en iconografie. Hij etaleert dit in zijn verhalen en dat is in Een tragisch verhaal niet anders. Daarbovenop krijg je een waardig stuk geschiedenis voorgeschoteld. Ook dit is eigen aan de boeken van Jo Claes. Je wordt er altijd weer een stuk wijzer van en dat is mooi meegenomen.

Ik val in herhaling als ik zeg dat zijn personages – en dan vooral Berg – erg menselijk zijn neergezet met karaktertrekken die voor iedereen herkenbaar zijn. Je zou Berg zowaar in Leuven tegen het lijf kunnen lopen. Daarnaast is Claes een krak in het filmisch neerzetten van een verhaal. Hij hecht veel belang aan de omgeving, de dagdagelijkse dingen als eten, drinken en bijvoorbeeld het weer. Daardoor zijn de boeken zeer toegankelijk en lezen die (meestal) vlot weg. Zijn verhalen zijn in balans en de opbouw naar de plot verloopt gestaag. Hij zet de lezer aan tot meedenken. Meestal word je op het verkeerde been gezet en zo hoort het te zijn in een goed misdaadverhaal.

Verwacht geen gruwelijke verhalen en ook geen teen krommende spanning. Je krijgt een authentiek verhaal met een misdaad, vervolgens weetjes over Leuven, een stuk geschiedenis, een verrassende plot en dit alles heel erg humaan neergezet. Een tragisch verhaal is een mooi ‘gecomponeerd’ verhaal waarin Claes een eigen schouwspel heeft geschreven. Ik heb weer genoten van ettelijke uurtjes leesgenot. Graag 4 sterren.