Eén waarheid

In een adem uitgelezen! Heerlijk geschreven, meeslepende duidelijke verhaallijn.
Een verhaal die je niet meteen bent vergeten na de laatste bladzijde!

Als Laura op een avond thuiskomt treft ze haar ouders dood aan…Ze zijn door een misdrijf om het leven gekomen. Laura is kapot van verdriet. Wie heeft dit gedaan en waarom? De vragen en de ontstane leegte zorgt ervoor dat Laura doordraait. Ze wordt opgenomen in een kliniek waar mensen zitten die er nog erger aan toe zijn. Ze voelt zich onbegrepen, alleen Joritt, die stage loopt, lijkt haar te begrijpen.

'Met ingehouden adem kijk ik naar mijn vingers, naar de stroperige, donkerrode substantie die eraan kleeft. Dan pas zie ik het bloed, dat langzaam onder haar vandaan kruipt. In paniek strompel ik achteruit. ‘Mam? Nee, Mam!’

Als Joritt het nieuwe meisje ziet is hij gelijk onder de indruk. Eigenlijk moet hij afstand houden maar dit meisje doet wat met hem. Als hij hoort wat haar is overkomen wil hij maar een ding: haar helpen om achter de waarheid te komen. Maar wat is eigenlijk de waarheid?

Eén waarheid wordt afwisselend vertelt door Laura en Joritt, allebei vanuit de eerste persoon. Laura is flink in de war door de dood van haar ouders. Maar dit is niet de hoofdreden dat ze opgenomen is, later in het verhaal lezen we de precieze reden. Laura wordt geteisterd door nachtmerries. Nachtmerries die niet alleen gaan over de moord op haar ouders maar al eerder in haar leven heeft ze een groot drama meegemaakt. De nachtmerries zijn cursief gedrukt en laten ook dingen uit haar verleden zien. Terwijl de politie naarstig op zoek is naar de dader sluit Laura zich op in haar eigen wereld. Ze maakt wel vrienden in de kliniek maar wil nergens over praten. Alleen Joritt kan haar iets meer bereiken en hij is dan ook degene die haar helpt om achter de waarheid te komen. En de gevoelens die hij voor Laura krijgt zijn niet tegen te houden.

‘Met Joritt over de dood van mijn ouders praten was misschien niet het handigste om te doen. Het is alsof ik daarmee alles weer in volle hevigheid opnieuw beleef. De beelden van de levenloze lichamen van mijn ouders herhalen zich steeds weer in mijn hoofd, als een haperende film waar maar geen einde aan komt.’

Dit boek verhaalt over een meisje dat meerdere drama’s heeft meegemaakt en net als haar wil je ook als lezer achter de waarheid komen. Wie heeft dit haar ouders aangedaan? De heftige gebeurtenissen in haar leven laten meeleven en zowel Laura als Joritt zijn als personage sympathiek neergezet. De wisselende verhaallijnen zijn duidelijk opgezet en de auteur beschikt over een prettige verteltrant. Door de onderhuidse spanning wordt je meegezogen in het verhaal en het willen weten maken het onmogelijk het boek weg te leggen. Eenmaal begonnen met lezen is er geen houden meer aan. De auteur stuurt de lezer bewust een kant op en op een gegeven moment lijkt de waarheid een uitgemaakte zaak. Totdat de plot bekend wordt. Dan is duidelijk dat Swagerman een fantastisch debuut heeft neergezet. Eén waarheid zaait verwarring en laat de lezer met onthutsing het boek dichtslaan.

Wat een knap debuut van Swagerman. Hoewel je in het begin even moet wennen aan hoe het boek is vorm gegeven, zit je er snel in. Aan het begin van elk hoofdstuk staat of je vanuit Laura of Joritt leest en de schuingedrukte hoofdstukken spelen zich af vlak na de moord en de belevenissen van Laura erna. Dit zorgt er voor dat het boek duidelijk is en je jezelf nooit af hoeft te vragen welk gedeelte van het verhaal je leest.

Op de één of andere manier hebben verhalen die zich afspelen binnen een psychiatrische kliniek een aantrekkingskracht op mij. Zo vind ik de film ‘Girl, interrupted’ geweldig en las ik laatst nog het boek ‘De afdeling’ van Tammy Cohen. Swagerman doet zeker niet voor die laatste onder. Een psychiatrische kliniek en de cliënten die hier verblijven zijn niet het makkelijkst om te beschrijven. Toch is dit goed gelukt in Eén waarheid.

Laura wordt na haar binnenkomst meteen door een groepje meiden opgenomen in de kliniek en vooral deze meiden zijn zo neergezet dat je met hen meeleeft, maar ook een cliënt zoals Els, die minder voorkomt in het verhaal, weet een glimlach om je mond te toveren. Van mij persoonlijk zouden de personages nóg meer uitgediept mogen worden maar ik begrijp ook dat dit misschien de vaart uit het boek had gehaald. Joritt had wel meer verdieping kunnen gebruiken, vooral omdat hij een van de twee hoofdpersonen is. Je verneemt wel iets over zijn privé situatie maar niet genoeg, hij blijft té oppervlakkig. Misschien is hier ruimte in voor een vervolg?

Hier hoop ik wel enorm op namelijk. Eén waarheid leest als een trein, bladzijde na bladzijde sloeg ik om. Tot ik plotseling bij het dankwoord kwam. Ik vond het een abrupt einde en er liggen nog zoveel vragen waardoor ik oprecht baalde, dat ik niet verder kon met het verhaal. Ik hou niet van open eindes, de enige reden waarom een boek er nog mee weg kan komen voor mij, is wanneer er een vervolg komt. Wel een positief punt is dat Swagerman mij zo aan dit boek kon kluisteren dát ik mij hier druk om maak.

Laura is een intrigerend meisje. Ze heeft in korte tijd een hoop meegemaakt en het is niet gek dat het moeilijk voor haar is om met de situatie om te gaan. Doordat er ook hoofdstukken zijn die zich in heftige periode afspelen, krijgt het boek ook een emotionele lading her en der. Hierdoor is het niet alleen een spannend boek (want wat is nu de waarheid?) maar ook een boek met ruimte voor verdriet, rouw en zelfs humor.

De vragen die Swagerman door het boek heen weet op te roepen, zorgen ervoor dat je niet meer zeker bent van de zaak. Het enige wat zeker is, is dat er dingen zijn die niet kloppen. Met Eén waarheid heeft ze een heel fijn debuut neergezet. Swagerman doet zeker niet onder voor auteurs die al meerdere boeken op hun naam hebben staan. Ik kijk uit naar haar volgende boek! Van mij krijgt dit boek een zeer verdiende 4,5 ster. De enige reden dat ik geen 5 sterren geef, is vanwege het open einde.

Een boek dat je gelijk uit wilt lezen, en het blijft je nieuwsgierigheid wekken tot het einde.

Als Laura na een avondje uit thuis komt, doet ze een gruwelijke ontdekking. Haar ouders zijn vermoord. Ze gaat bijna onderdoor aan haar verdriet en doet tot ontzetting van haar tante Anja, de zus van haar moeder een zelfmoordpoging. Laura wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting. Verpleegkundige Joritt met dubbel t loopt stage op deze afdeling en is geïntrigeerd door dit meisje. Wat is er gebeurd? Hij gaat op onderzoek uit.

In de psychiatrische kliniek leert Laura een aantal mensen kennen, knettergek, psychisch gestoord of gewoon in de war. Mensen kunnen het leven niet aan. Ze sluit vriendschap met een aantal meiden en probeert zo goed als ze kan haar staande te houden. Gelukkig is daar Joritt, de verpleegkundige, die haar steunt en haar helpt in haar zoektocht naar de moord op haar ouders.

Voor de Facebookgroep Kinderboeken mocht ik deze YA lezen. ‘Eén waarheid’ is het debuut van Swagerman. En wow ‘Eén waarheid’ is een kanjer van een YA debuut. (En door dit boek weet ik ook waarom ik zo graag YA lees, en denk dat de jeugd tegenwoordig maar boft met boeken die speciaal voor deze leeftijdsgroep worden geschreven.)

Vanaf het eerste hoofdstuk word je de wereld van Laura ingetrokken. Je voelt de ontzetting, de onmacht en het onbegrip waarom nu juist haar wereld moest instorten. De liefde volle tante Anja kan niets aan haar verdriet doen, Laura’s kat Milo biedt haar troost, maar dat is niet genoeg. En dan gaat het mis.

Na het lezen van ‘Een waarheid’ was ik letterlijk ondersteboven en moest ik even bijkomen. ‘Eén waarheid’ leest als een trein, een trein die op stoom komt en doordendert. De mensen in de kliniek worden fantastisch neergezet. Afgelopen nacht droomde ik over Laura. Als een boek dit doet kan ik niet anders dan de volle mep sterren geven.

Zijn er dan geen minpunten vragen jullie? Ja, ik heb er wel één, ik had graag wat meer over tante Anja willen lezen. Maar goed het is wat het is, oftewel een aanrader met hoofdletter A. Lees het en ervaar het.

Nadine Swagerman ( 1989 ) droomde er al sinds haar zevende van om schrijfster te worden. Aanvankelijk schreef ze korte verhalen, maar tijdens een aantal schrijfwedstrijden ( 2012 en 2015 ) greep ze telkens naast de hoofdprijs: een boekcontract. Voor haar YA thrillerdebuut Eén waarheid ( 2018 ) ging haar droom in vervulling. Zij won hiermee de Jonge Jury Debuutprijs 2019 en ze stond op de longlist voor de Hebbandebuutprijs 2019. Naast het schrijven van verhalen is Nadine tekstschrijver voor haar eigen tekstbureau.

Laura, het achtienjarige hoofdpersonage, ontdekt bij haar thuiskomst de dubbele moord op haar ouders: doodgeschoten. Dat is een zeer traumatische gebeurtenis, maar we komen er al snel achter dat dit niet het enige ingrijpende feit is in haar jonge leven. Het leven weegt zwaar op Laura en haar tante Anja, waar Laura na de dood van haar ouders verblijft, voelt zich verplicht om psychiatrische hulp in te roepen. In de instelling waar Laura wordt opgenomen leert zij Jorrit kennen, een stagair.

Nadine Swagerman opent een beetje gewaagd; de dubbele moord kan de indruk geven dat haar verhaal een lange zoektocht wordt naar de dader(s): niets is minder waar.
Eén waarheid heeft een sterke plot en als lezer zit je al vlug vast gekluisterd aan die tweehonderd bladzijden; het verrassende einde is één argument om dit een sterk debuut te noemen. Swagerman is een enthousiaste auteur, een auteur met goesting; haar duidelijke schrijfstijl resulteert in een vlot leesbaar verhaal: geen omfloerste passages, geen overtollige of niet-relevante toestanden. De korte hoofdstukken volgen elkaar in snel tempo op, telkens in de ik-persoon; dat geeft het verhaal een persoonlijker cachet mee en de gedachtegang en de handelingen van de personages komen realistischer en geloofwaardiger over.
“ Iedereen huilt, behalve ik. Ik heb mijn verdriet thuisgelaten, veilig weggestopt onder mijn kussen, waar niemand er bij kan, waar niemand het kan aanspreken, er naar kan kijken of het kan proberen te troosten met lege woorden. Het is mijn verdriet en niemand anders hoeft daar iets mee.”
De auteur brengt Laura zeer dicht bij de lezer: verhelderende flashbacks die de achtergrond vormen voor de psychische ingesteldheid van het hoofdpersonage. Ondanks de dramatiek die als een rode draad doorheen het verhaal loopt gaat de schrijfster regelmatig de humoristische weg op, vaak cynische en sarcastisch.
“ Zelfdoding. Ik moet stiekem een beetje lachen om dat woord, omdat ik een ridder voor me zie die zichzelf probeert neer te steken met zijn eigen zwaard.”
Nadine Swagerman heeft een scherp oog voor detail en een pluspunt is dat zij zich op een deskundige manier heeft laten bijstaan voor wat betreft de dagelijkse gang van zaken in psychiatrische instellingen.
Toch is het een beetje opletten. Sommige passages komen nogal ongeloofwaardig over en het gebruik van te veel Engelse woorden en uitdrukkingen is te vermijden. Eén waarheid is een Nederlandstalige thriller en daar mag een auteur best trots op zijn.

Eén waarheid is een verrassend verhaal. Door toedoen van een jonge verpleger komen we stap voor stap bij een onverwachte ontknoping. Toch laat de auteur de lezer achter met enige twijfels. Kennen we de waarheid? Eén waarheid, …?

Een boek wat je meeneemt en je niet loslaat totdat je de laatste regel hebt gelezen.
Een echte aanrader voor de thrillerfan.

Het verhaal pakte me al vanaf de eerste bladzijde en het las heerlijk vlot. Het was meteen meeslepend en heel erg aangrijpend en het had een beetje een duister sfeertje. Ik leefde ontzettend mee met Laura, die zoiets vreselijks mee heeft moeten maken, na ook al niet echt een fijne jeugd te hebben gehad. Dreun na dreun… En dan wat ze meemaakt in de kliniek er nog bij, want ook daar gaat niet alles van een leien dakje natuurlijk. Begrijpelijk dat ze in de war is… Gelukkig heeft ze haar nieuwe vriendinnen en Joritt!

Echt heel erg spannend werd het boek pas op driekwart ongeveer, en toen dreunde het ook nog wel even flink na kan ik je vertellen!
En ik vond het niet eens erg dat mijn verwachting niet klopte en het niet vanaf het begin een hele spannende thriller was, want ik heb me geen moment verveeld en was gewoon de hele tijd al in de ban van het verhaal.
Wat een ontzettend knap debuut is Eén waarheid! Nadine komt meteen met een flinke knaller binnen. Ik ben nu al heel benieuwd naar wat er hierna gaat komen!

Als je eenmaal aan dit boek begint, is het heel moeilijk om deze weg te leggen.
Je wilt gewoon weten wat er nog meer gebeurt. Het verhaal blijft spannend tot het einde. En heeft een einde die je niet verwacht.

Geschreven bij Eén waarheid

De inleiding van het verhaal verraadt dat er een drama gebeurd is in het leven van Laura. Op een avond vindt ze bij haar thuiskomst haar beide ouders vermoord aan. Als lezer wordt je direct in het verhaal meegezogen. Je krijgt het hele verhaal van Laura's verblijf in een instelling voorgeschoteld, aangevuld met flash-backs. Hierdoor wordt de spanning voortdurend opgebouwd en wordt je als lezer geconfronteerd met de vraag: wat is er werkelijk gebeurd? Naarmate het verhaal vordert krijg je meer en meer het idee dat de waarheid niet is wat ze lijkt.
Spannend boek ; het verhaal had gerust iets langer mogen zijn.