Een zee van glas Over de dood die het leven dichterbij brengt

Hoe geef je woorden aan een verdriet dat onbeschrijfelijk is?
Geerteke van Lierop weet in haar boek ‘Een zee van glas’ met een heldere maar ook poëtische taal haar verdriet letters te geven.
Op een dag komt haar geliefde niet thuis. Hij blijkt verdronken te zijn.
De schrijfster beschrijft in korte fragmenten hoe ze probeert een weg te vinden in haar leven, dat aan gruzelementen ligt. Het boek raakt en ontroert, maar is op geen enkel moment pathetisch. De gedichten waarmee het verhaal wordt gelardeerd, geven extra diepte aan de emoties.
Iedereen die een dierbare heeft verloren zal zich kunnen herkennen in de grillige reis door het land van rouw, zoals in dit boek beeldend is beschreven. Dat maakt het boek ook zeer de moeite waard om te lezen. De onvoorspelbaarheid van het verdriet en de eenzaamheid ervan weet Geerteke goed te verwoorden, zonder enorm de zwaarte in te gaan. Op die manier geeft ze het boek ook een lichte, hoopvolle ondertoon. Een mooi ego-document van een jaar lang rouwen, dat ook inzicht geeft in het rouwproces. Een aanrader.

Een Zee van glas beschrijft Geertekes intense verlies van haar grote liefde na een noodlottig ongeluk. Ze neemt je mee in haar gevecht dit verlies, gemis en verdriet te overleven, waarbij het net lijkt alsof je als een schaduw met haar mee leeft. Het boek geeft een goed beeld hoe je je verwijderd voelt van de wereld om te heen en hoe eenzaam dit kan zijn. De verhalen zijn, persoonlijk, eerlijk, puur en raakt je diep van binnen. De verhalen worden afgewisseld met schilderachtige gedichten, die het beeldend zijn vormgegeven. Het bijzondere aan het boek is ook dat je weer hoop krijgt en weer licht ziet aan het einde van de horizon. Het heeft mijn ogen echt geopend hoe het voor iemand in deze situatie is. Ik raad het iedereen aan die iemand plots in zijn omgeving heeft verloren, maar ook voor diens vrienden en familieleden. Door het lezen van het boek krijg je een goed beeld wat er omgaat in iemands leven in zo’n situatie.

Ik werd getipt dit boek te lezen. Het is een boek van een mooi formaat en je leest het snel door. Dit betekent echter niet dat de boodschap licht en rap is, het boek beschrijft een rauwe rand van liefde en dood. De gedichten zijn kort, ijzersterk en ontroerend. De verhalen nemen je mee in Geerteke haar worsteling na het verlies van haar grote liefde. Een aanrader voor iedereen die een naaste heeft verloren of die mensen dichtbij hebben die een dergelijke situatie doormaken.

De cover vind ik erg mooi passen bij de titel van het boek.
Een zee van glas is een ontroerend boek waarin Geerteke van Lierop grip probeert te krijgen op haar immense verdriet na het overlijden van haar grote liefde.
In de zomer van 2016 verdrinkt de partner van Geerteke; dit boek vertelt haar verhaal na dit verlies. In een soort van dagboekfragmenten, afgewisseld met poëzie, probeert zij woorden te geven aan iets groots : haar immense verlies.
Ze probeert niet te verdrinken in haar verdriet maar ze gaat (mede in de kunst) op zoek naar manieren om deze pijnlijk harde periode te overleven. Ontroerend vond ik de vrienden die tassen vol cadeautjes brachten met elke dag een cadeautje (met zorg uitgezocht door diverse vrienden)om uit te pakken om haar door de donkere dagen heen te helpen
Het boek leest prettig,is niet te zwaar,al krijg je wel een brok in je keel bij sommige fragmenten
De afwisseling met poëzie tussendoor vind ik prettig lezen.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen,en vind het een aanrader ,ook voor mensen die nu zelf in een rouw periode zijn. Ik vind het alleen jammer dat het boek niet dikker is.

Geerteke van Lierop weet op een prachtige wijze haar groot verdriet, leegte, eenzaamheid en gemis te beschrijven. Maar ook de prachtige momenten en herinneringen die ze aan haar geliefde koestert. Hij heeft haar een andere kijk op de wereld gegeven, en die brengt ze over via haar gedichten en korte verhalen.
De tekst en gedichten grijpen je vast en laten niet meer los.

Zeer indrukwekkend hoe ze middels haar zorgvuldig gekozen woorden haar gevoel reflecteert.

Voor iedereen die een naaste heeft verloren zal dit boek een eerlijke en rauwe weergave zijn van de moeilijke tijd die we doormaken, maar ook de kracht die we kunnen putten uit het leven en de toekomst!

Dit is een prachtig boek.

Niet alleen hartverscheurend op sommige bladzijden. En hoopvol op andere bladzijden. Maar ook heel sterk in observaties, zoals de politiemannen die op die ene, afgrijselijke ochtend op zoek gingen naar het lichaam van Bas in het water, en de dag beginnen met koffie en gelach.

Als je dat leest, dan voel je direct de onvoorstelbare kloof die er op zo'n moment ontstaat tussen de wereld, die gewoon doordraait, en de wanhoop van iemand die haar grote liefde heeft verloren. Door haar verhaal op deze manier op te schrijven, laat Geerteke van Lierop ons meevoelen met wat zij voelde (voor zover dat kan).

Daardoor herinnert het boek ons aan het feit dat niets voor altijd is, dat verlies bij het leven hoort. Maar ook aan het inzicht dat verdriet en pijn - hoe verschrikkelijk ook - voortvloeien uit de liefde die we voor hem of haar voelden en voelen. Zodat we niet vergeten om deze liefde, zolang onze geliefden nog wél bij ons zijn, te vieren.

Lees dit boek.

Het boek is geschreven in de vorm van een dagboek waarbij alleen de datum 29 augustus genoemd wordt en de overige data niet. Dat geeft al aan dat er een leven voor die datum is en een overleven na die datum.
Al meteen bij de eerste twee korte zinnen weet je al dat er iets afschuwelijks gebeurd is. Bas komt niet thuis en blijkt later verdronken te zijn. Er zat meteen een brok in mijn keel.
Tussen de dagboekfragmenten door staan cursief gedrukt kleine gedichten die pure poëzie zijn en de gevoelens van Geerteke uitdrukken op dat moment in haar periode van rouw. Juist deze gedichten vertellen het verhaal van alle emoties waar de auteur zich doorheen geworsteld heeft na het ongeluk van Bas en de wilskracht om door te gaan met het leven.
De dagboekfragmenten voelen beklemmend en daarin lees je dat Geerteke heel veel kracht en steun haalt uit de kunstwerken die ze bezoekt. Deze kunstwerken worden in een apart hoofdstuk benoemd in een overzicht zodat je ze later kan gaan opzoeken.
Het boek grijpt je echt bij de keel. Alle emoties zijn eerlijk, herkenbaar en leert ons over de dood die het leven dichterbij brengt. Het boek kan zeker steun geven in moeilijke momenten.

Een zee van glas is een ontroerend boek waarin Geerteke van Lierop vat probeert te krijgen op haar immense verdriet na het overlijden van haar grote liefde. Voor iedereen die te maken krijgt met de dood van een dierbare kan dit boek een steun zijn. Het is lichtvoetig geschreven, je hebt het zo uit maar blijft nog lang bij je.

Het boek boeit vanaf de eerste pagina. In één ruk heb ik het uitgelezen, kon niet stoppen en wegleggen was geen optie. Gelukkig, maar ook erg jammer, de 101 pagina's lees je vlot weg en het boek was in één avond uit. Prachtig geschreven, rauw, eerlijk, hard maar ook met liefde voor het leven en respect voor de dood!

Leest als een trein; eerst beklemmend en verdrietig maar later steeds lichter en mooier, uiteindelijk zelfs met hoop. Het is een ontroerend goed geschreven uitstorting van gedachten met af en toe een handreiking hoe met verdriet om te gaan (en hoe niet). Een aanrader voor iedereen die van mooie literatuur houdt!