El Camino Een van de toppers van de jaren 70

Dit is alweer het achtste album van The Black Keys. Hun herkenbare sound is de afgelopen jaren razend populair geworden! Geen wonder dat zij met hun nieuwe album El Camino op de 2e plaats staan van de Amerikaanse Billboard Charts! Drie jaar geleden zag ik ze voor het eerst in de Tivoli in Utrecht en inmiddels gaan ze optreden in een (binnen 15 minuten) uitverkocht Madison Square Garden!

El Camino is een erg catchy album dat absoluut niet gaat vervelen maar naarmate je hem vaker draait alleen maar leuker wordt! Voor The Black Keys fans een must! Voor de mensen die ze nog niet kennen......haal dit album in huis en je bent verkocht!

Dan Auerbach en Patrick Carney namen hun eerste platen op in zelfgebouwde studio's, waar ratten aan de kabels knaagden. Hun vuige trashblues werd omarmd door een klein clubje fijnproevers. Dat is nu wel anders. De hongerige ratten hebben plaatsgemaakt voor Danger Mouse en het clubje fijnproevers is ingehaald door het grote publiek.

Helemaal sinds producer Danger Mouse aan het geluid schaaft, zijn The Black Keys een toegankelijke band. El Camino is het voorlopige hoogtepunt. Op hun zevende album gaan de heren los met koortjes en synthesizers. De soul die op voorganger Brothers nog doorsijpelde, is grotendeels verdwenen, net als de trashy blues waar de band al eerder afstand van nam. In plaats daarvan krijg je aanstekelijke rocksongs, van het soort waar festivalweides plat voor gaan. De band roept een euforisch sfeertje op, met nummers als 'Lonely Boy' en 'Dead and Gone' als jubelende uitschieters.

Auerbach en Carney hebben hun meest melodieuze songs geschreven en spelen op slimme wijze met elementen uit de glamrock, pop en roots. Daarmee ontstaat catchy muziek, die van zichzelf al hitgevoelig is. Danger Mouses gefröbel met toetsen en productie maakt het klaar voor de stadions. De band komt er mee weg, al werkt het propvolle geheel aan koortjes, toetsen en bellen soms aardig verstikkend.

Hoewel The Black Keys nog niet eerder zo toegankelijk klonken, maken ze grotendeels dezelfde elementaire rock die ze altijd al maakten. Het verschil is dat deze liedjes uitstekend geschikt zijn om een groot publiek te laten zien wat voor een clubje fijnproevers al tien jaar duidelijk was. The Black Keys zijn een verdomd goede band met verdomd goede liedjes.

Een van de beste cd's van The black keys.

Helemaal te gek, na keer op keer geluisterd te hebben, blijft de CD je pakken!

ik heb de cd vandaag binnen gekregen, en net beluisterd. hij begint gelijk goed met lonely boy. gewoon een goede, rauwe rock plaat.
lekker voor in de auto/camino

The Black Keys gaan in 2011 en in 2012 hoge ogen gooien met El Camino. The Black Keys hebben namelijk de formule te pakken die veel mensen aan zal spreken: liedjes maken die in je hoofd blijven zitten. Hoewel het hoekige uit de beginperiode er nu wel een beetje van af is blijft de blues de basis voor de Keys, maar met El Camino zijn ze in staat een album te maken dat je achter elkaar blijft draaien omdat alle nummers goed zijn. Een knappe prestatie, zeker als je bedenkt dat de band uit twee man bestaat en alleen zang, drums en gitaar hun ding doen. Dikke vette aanrader.

Geschreven bij El Camino

Goede muziek; vlotte levering.

Op Lowlands heb ik Black Keys al een keer mogen horen en nadat ik pas op NPO 3 een liveregistratie zag van hun optreden op Down the rabbit hole, moest ik dit album hebben!
Nou totaal geen spijt van. Wat mij betreft; allemaal juweeltjes.
Echt een onwijze aanrader!
Er zat een sticker op het cellofaam "Play Loud", nou dat is wel toepasselijk inderdaad ;-)

Steengoed album, hoort eigenlijk bij iedereen in de kast te staan. Maarrrr over smaak valt niet te twisten.
Ik had hem nog steeds niet, maar nu de hele dag in de cd-speler.

Top album