En toen kwam jij nog over lief en leed in het leven van nakomers

Geweldig boekje. Ik heb het in één stuk uitgelezen. Het is redelijk dun en leest erg makkelijk weg. Ik heb het gelezen met een lach en een traan. Nakomers zoals ik, zullen veel herkennen en inzicht krijgen in hoe hun jeugd ze gevormd heeft tot wie ze zijn en waarom ze doen zoals ze doen. Ook heel interessant voor grote broers en zusters van een nakomertje.

Toegankelijk boek, gemakkelijk te lezen.
Ik heb er veel aan gehad: niet als nakomer, maar als enig kind. Er zijn grote verschillen uiteraard, er zijn ook veel overeenkomsten.
Een aanrader voor nakomers, enig kinderen en anderen die zijn geïnteresseerd in de effecten van deze unieke plek in een gezin.

Must read voor nakomertjes en hun familie

Dit boek is voor wie veel voorbeeldverhalen wil lezen, niet lastig gevallen wil worden met theorie en er zelf bij wil wegdromen. Hier en daar heeft het iets van een horoscoop: er staan zoveel eventuele gevolgen van het nakomelingschap, dat er voor ieder iets herkenbaars in zit. In dit zin heeft het zeker waarde. De verklarende stukjes tussen de vele citaten voelen soms als te uitgebreide verklaringen, die je zelf eruit had kunnen opmaken. De levensverhalen van de schrijvers zijn openhartig, al heb je tegen de tijd dat je ze leest er al het een en ander van gehoord in de voorgaande hoofdstukken.

Veel voorbeelden zijn bedoeld voor mensen op leeftijd. Voor mij als nakomer in de jaren '70 zijn de getuigenissen over het gezinsleven tijdens en na de oorlog niet van toepassing. Wie er niet teveel van verwacht, heeft hier een goed mijmerboek aan.

Ik heb het boek met grote moeite proberen te lezen, maar uiteindelijk heb ik het gefrustreerd weggelegd, om meerdere redenen.

De ondertitel van het boek suggereert een theoretische basis vanwaaruit de ervaringen van nakomers worden bespiegeld en gecontextualiseerd. Helaas wordt de enige 'theorie' die Duursma en Lalieu gebruiken zonder enige vorm van historische of wetenschappelijke context geboden: pas in hoofdstuk 4 wordt de transactionele analyse van Berne aangehaald, die stoelt op inmiddels vrij belegen ideeën van Freud c.s. Verder is vaak niet duidelijk hoe representatief de genoemde ervaringen nu precies zijn (83 enquêtes is erg weinig materiaal om conclusies uit te trekken), maar dat lijkt er ook niet toe te doen; "herkenning" staat centraal in de visie van de auteurs, die niet schromen hun eigen ervaringen ook als exemplarisch te zien bij hun analyses. Ander storend element is dat verreweg het grootste deel van de aangehaalde nakomers afkomstig is van vrouwen van in de 50 en 60 (toevallig precies dezelfde leeftijdscategorie van de dames auteurs?); de diversiteit van nakomers lijkt ver te zoeken.

Last but not least is het een uitzonderlijk slecht geschreven boek, in een soort Jip-en-Janneke-stijl, doorspekt met clichés en kinderlijke uitleg als: "Een zondagskind is letterlijk een kind dat op zondag geboren wordt. In figuurlijke zin is het een kind dat veel geluk heeft in het leven.", of: "Als een man en een vrouw kinderen krijgen, stichten ze een gezin." (what about homoseksuele stellen trouwens?).

Tot slot worden de hoofdstukken afgewisseld met gedichten (die volgens de auteurs "toevoegen wat er gevoeld wordt"), maar toen na literaire giganten als Rilke en De Coninck Caroline Lalieu haar eigen boek gebruikte als ruimte om ook eens een poëtische poging te wagen, was daarmee voor mij de kous af.

Hopelijk volgt in de toekomst nog eens een boek dat meer voortbouwt op de literatuur uit psychologie, psychiatrie en neurowetenschappen, en dat daarmee de ervaringen van laatkomers in een verhelderende en inzichtelijke context kan plaatsen.