En we noemen hem

Marjolijn van Heemstra is theatermaker, dichter en schrijfster. Voor haar roman En we noemen hem is ze genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2018.

In En we noemen hem volgen we de zwangerschap van de ik-persoon en de zoektocht die zij houdt naar de waarheid omtrent een familielid. Op haar 18e verjaardag heeft ze een ring gekregen van haar oma. De ring behoorde toe aan een, inmiddels overleden, neef van haar opa, waarover in de familie het verhaal ging dat hij een oorlogsheld was. Oma laat haar beloven ooit haar eerste zoon naar dit familielid, bijgenaamd bommenneef, te vernoemen en de ring door te geven.

Nu zij zwanger is van een zoon, wil zij deze belofte inlossen, maar eerst wil zij achterhalen wat er nu werkelijk gebeurd is met bommenneef. Haar zoektocht in de familie en in archieven levert een steeds ingewikkelder verhaal op. Ze gaat steeds meer twijfelen of bommenneef wel echt een held was of dat hij misschien een misdadiger was. De tijd gaat steeds meer dringen, want de zwangerschap vordert en haar gezondheid verslechtert, en ze wil perse de waarheid boven tafel krijgen. En welke naam krijgt haar zoon?

In mooie zinnen en een prettige schrijfstijl ontvouwt het verhaal zich. Er zit vaart in het boek en de spanning wordt goed vastgehouden. Het boek is fictie, gebaseerd op de werkelijkheid. De vraag - wat is waarheid? - geldt zowel voor de mythe rondom bommenneef, als voor dit boek.

Wat begon als een leuk verhaal voor op feestjes, werd ineens werkelijkheid. De ik-figuur heeft voor haar 18e verjaardag een bijzondere ring gekregen. Al in de eerste sterke zin, die de eerste hele bladzijde beslaat, blijkt het toeval waarop dit tot stand komt. De ik-figuur krijgt de ring van haar oma, maar moet daarbij beloven dat zij haar kind vernoemt naar een verre oom. Het verhaal rondom deze oom is een familieverhaal geworden, waarbij iedereen verhaalt over de manier waarop hij na de oorlog via een bomaanslag een heldendaad heeft verricht. Als de ik-figuur zwanger blijkt van een jongetje moet hij de naam Frans krijgen, maar heeft deze verre oom wel zo’n heldendaad verricht en kan zij haar kind naast de naam, wel een echt heldenverhaal meegeven? De twijfel slaat toe en de ik-figuur gaat op zoek naar het echte verhaal. Het boek geeft een indringendheid weer door het aftellen per hoofdstuk, waardoor je als lezer voelt dat de bevallingsdatum nadert en dat het dus dringender wordt om de waarheid te achterhalen. Ze gaat op zoek naar verre familieleden en kennissen van haar verre oom, verzamelt stukje informatie, maar ieder heeft zijn eigen verhaal en de waarheid wordt er niet duidelijker op. Haar gevecht met muggen, die door stilstaand water onder het huis elke nacht haar bloed drinken, haar verwijdering met haar partner D, die niet begrijpt dat een naam zo zwaar moet wegen en haar zoektocht naar het oorlogsverhaal door dossiers in het Nationaal Archief en zelfs hoog-zwanger in het buitenland, leiden tot een nieuw verhaal en tot de uiteindelijke naam van hun zoontje.

Met En we noemen hem, heeft Marjolijn van Heemstra een literair werk geschreven. Is het non-fictie of toch een roman? Als lezer doet het hele verhaal en de noodzaak tot een goed verhaal en het aftellen tot de bevalling als waar-gebeurd aan. Toch geeft de ik-figuur blijk van romantisering en ontstaat een prachtig en goed-leesbaar boek met meer symboliek dan op eerste gezicht zichtbaar is.

Wie een prachtig Nederlands boek wil lezen met veel diepere lagen en grotendeels op waarheid berust moet zeker het boek van Marjolijn van Heemstra lezen, getiteld “En we noemen hem…” Een boek dat werkelijk 5 sterren waard is.
Marjolijn krijgt via een oude tante een ring van een verre oom. Met daarbij de opdracht dat ze hem moet dragen en haar eerste zoon naar die oom moet vernoemen. Oom Frans. Oom Frans is trouwens niet zomaar een familielid, nee, aan hem kleeft een spannend verhaal. Hij is de familieheld. Hij heeft de verrader van Engelandvaarders in de Tweede Wereldoorlog bijna persoonlijk ter dood veroordeeld en laten brengen door het leggen van een bom. Oom Frans, de bommenneef.
Op een gegeven moment is Marjolijn in verwachting en jawel van een zoon. Hij moet en zou dus naar die oom vernoemd moeten worden. De aanstaande vader vindt het maar niets. Wil samen met Marjolijn naar een mooie naam zoeken. Maar Marjolijn houdt vol. Toch wil ze wel wat meer weten van en over haar bommenneef. Want het blijkt dat de familie niet veel meer weet dan het oppervlakkige verhaal. Het blijkt een moeizame zoektocht en de klok richting geboorte tikt maar door. Zou het lukken? In de loop van de negen maanden blijkt dat bommenneef niet zo’n heel grote held is. Er komen vragen. Er zijn onschuldige slachtoffers gevallen. De zoektocht van Marjolijn wordt dicht tegen de geboorte bijna een obsessie. Als lezer ga je zelfs vragen stellen bij haar gedrag. Wordt je het verhaal ingezogen. En dan wordt de zoon geboren: En ze noemen hem….?

Het is een leuk boek over de betekenis die de naam die je je kind geeft, heeft voor alle betrokkenen. Ouders willen hun kind iets meegeven met de naam. De hoofdpersoon gaat op onderzoek uit naar wat er nu eigenlijk is gebeurd met een oom wiens levensverhaal in de familie welhaast mythische proporties heeft aangenomen. Klopt het wel? Zal ze haar kind naar hem vernoemen?

Het is zo goed geschreven en spannend je leest het in een adem uit echt top

Prachtig persoonlijk boek van een zoektocht en tegelijkertijd de reis naar 'het' moederschap.

In één woord: Goede kwaliteit

Is met een boek een kwestie van persoonlijke smaak

Speurtocht in het verleden levert het nodige op

Leesbaar, origineel verhaal. Lezen dus!

ben er nog in bezig