en zwijgen was het antwoord ouders over het verlies van hun baby in de jaren 1945-1970

Geschreven bij En zwijgen was het antwoord

Prachtig boek. Sommige verhalen waren zeer herkenbaar. Hoe oud je ook wordt, het verlies van een kind, ongeacht de leeftijd waarop het overlijdt, blijft een leven lang een groot verdriet. Niet alleen voor de moeder, maar ook voor de vader en de rest van het gezin.

Anneke is erin geslaagd om in de schoenen van de geïnterviewden te kruipen. Terwijl je leest voel je mee met de ouders en alle betrokkenen erom heen. Leerzaam om te beseffen wat er veel kan veranderen in zo'n tijdsbestek.

In het boek En zwijgen was het antwoord vertellen ouders en professionals (verloskundigen, artsen en een begrafenisondernemer) over hun ervaringen in de jaren 1945-1970 met het verlies van een kind vlak voor, tijdens of na de geboorte. Anneke Avis is erin geslaagd een boek te schrijven dat prettig leest en licht van toon is, ondanks het beladen onderwerp.

De verhalen zijn nuchter, ontroerend, soms ook schokkend en laten mij als lezer even heel dichtbij de mensen komen om wie het gaat, zonder dat het voyeuristisch wordt. Ik ben een aantal keren geraakt door de wijsheid die uit de verhalen spreekt.

Met het optekenen van deze menselijke verhalen wordt het zwijgen rondom het verlies van een kind alsnog verbroken en dat doet de mensen voelbaar goed. Mooi om aan het einde van het boek aan de hand van de ervaringen van Avis zelf te lezen hoe er tegenwoordig wel ruimte is en vormen zijn gevonden voor het omgaan met het verlies van een kind.

Goed geschreven boek over een onderwerp waarover nog steeds met moeite gesproken wordt door betrokkenen. Een aanwinst.

Het boek geeft een mooie tijdslijn weer betreffende het omgaan met het verlies van een baby. Gelukkig wordt er tegenwoordig heel anders mee omgegaan en probeert men er wel over te praten.

Prachtig en authentiek. Een indrukwekkend onderwerp, dat heel toegankelijk wordt geschreven, ik hoor de geïnterviewden bijna praten. Sinds ik het boek heb gelezen, kom ik tot de ontdekking dat ikzelf ook mensen ken wiens gestorven kindje ze niet meer hebben kunnen of mogen zien. Blij dat ik het boek heb gelezen!

Heftige verhalen, maar zo mooi

Als je in je leven te maken hebt gehad met het sterven van je zoontje of dochtertje vlak voor, tijdens of na de geboorte, kan het lezen van dit boek behulpzaam zijn om weer contact te maken met deze ervaring samen met anderen, die er ook bij betrokken waren.
Als je, zoals ik, dat niet hebt ervaren, kan het boek behulpzaam zijn om meer zicht krijgen op wat er gebeurt als ‘iets er niet mag zijn’. En hoe de tijdsgeest in de jaren die in het boek beschreven wordt een leefsfeer was, dat veel er niet kon zijn.
Als je geïnteresseerd bent in wat de tijdgeest teweeg kan brengen in het leven van het individu in zijn algemeen, kan dit boek behulpzaam zijn om hier meer voeling mee te krijgen.
De schrijfster laat heel mooi zien hoe ieder weer vanuit zijn of haar eigen aard de gebeurtenis ervaart en er mee omgaat.
Het meest indrukwekkend vond ik het hoofdstuk waarin een gynaecoloog beschrijft hoe hij naar beste weten en kunnen deed wat gewoon was in de tijdgeest, maar de moed opbracht om zich te laten corrigeren, doordat moeders na jaren bij hem kwamen en aandacht vroegen voor hun onverwerkte verdriet.

Mooi geschreven boek over een zwaar onderwerp maar toch prettig leest. Indrukwekkende verhalen van de mensen die een kind verloren hadden maar ook compleet door de verhalen van hulpverleners, artsen etc. Ik ken een dame van 85 die zelf in die periode 2 kindjes verloren had en haar verhaal had er zo bij kunnen staan. Ik heb na lang nadenken haar het boek gegeven, het zou immers ook weer veel verdriet kunnen oprakelen. Voor haar was het fijn om te ontdekken dat ze niet de enige was met het verdriet waar ze niet over mocht praten. Het heeft haar zeer geholpen en was zeer waardevol voor haar!