Euforie roman

Ik heb bijzonder genoten van deze roman die zich vrijwel volledig afspeelt in Den Haag en een goed beeld geeft van de stedelijke ontwikkelingen in deze stad. Het plot van de terroristische aanslag in de tramtunnel is goed gevonden. Het is de perfecte kapstok voor dit verhaal van het karakter architect Johannes Vermeer, naamgenoot van... Weijts is een aangename auteur die beeldend en treffend schrijft: de typering "ontbijtkalme straten" is me bijgebleven. Mooi

Vanwege vele zeer positieve recensies las ik dit boek, maar ik zal het aan niemand aanraden. Ik vond het een pompeus, pseudo-filosofisch, voorspelbaar en chagarijnig boek. Ik heb het uitgelezen omdat ik vanwege de goede recensies steeds bleef verwachten dat er een mooi inzicht of interessante plotwending zou komen, maar helaas...

een boek die ik met trots op de tafel heb liggen. Als het de Libris prijs niet wint om inhoud dan is er vast een prijs te verdienen met de vormgeving.

En natuurlijk is het boek zelf ook heerlijk om te lezen. Een roman met veel herkenbare actuele zaken. bijna een stukje historie om over tien jaar terug te lezen.
Als je van architectuur houdt en de filosofie erachter dan moet je dit boek lezen!

Een mooie bijdrage aan de Nederlandse romantraditie. Geplaatst in een alledaagse (Haagse) leefomgeving waarin een ramp opeens alles omver gooit: verleden, werkrelaties, vriendschappen, huwelijk en de eigen opvattingen over goed en kwaad, over wat het waard is je voor in te zetten. En juist omdat het bijna ook je eigen leven zou kunnen zijn, is het zo invoelbaar en indrukwekkend. Een boek dat meer aandacht verdient.

Goed werk. Met 400 pagina's geen bijzonder dun boek, maar je leest 'm best vlot uit. Weinig tot geen saaie stukken, alles is goed te begrijpen en het verhaal is interessant vanaf de eerste pagina.

Vooral voor lezers met interesse in architectuur, ontwerp of een liefde voor 's-Gravenhage een aanrader!

Interessant boek voor mensen die Den Haag kennen en/of van (beschouwingen over) architectuur houden en/of het herbeleven van puberavonturen fijn vinden. In het begin ging het als een trein, daarna zakte bij mij het tempo. Steeds die uitweidingen over architectuur, al dat wij-zijn-niet-van-de-straat-latijn en klassieke muziek, zucht! En dan die flashbacks over ... natuurlijk, daar is dat onbereikbare meisje weer, dat ik inmiddels wel ken van de schrijver, deze keer op de middelbare school, dat had allemaal wel wat minder gemogen van mij. Komt het doordat ik een vrouw ben? Is Weijts een typische mannen-schrijver? De beschrijving van Nederland-na-een-ramp ("what if" er in NL een terroristische aanslag plaatsvindt?) boeit me dan weer wel. En terloopse observaties. Dus ja, toch ook wel genoten van dit boek.

Een gemakkelijk leesbaar boek met een interessant verhaal. Door af te wisselen tussen het heden en de jeugd van de hoofdpersoon wordt het boek nooit saai en wil je graag verder lezen. De auteur probeert enigszins hoogdravend en intellectueel over te komen, maar dit maakt het boek eigenlijk ook wel weer leuk omdat het past bij de hoofdpersoon en het verhaal. Het boek geeft via de binnenwereld van de hoofdpersoon een leuke kijk op verschillende (historische) maatschappelijke ontwikkelingen.

'Euforie', Christiaan Weijts RN, Huizen, maart 2014

Wat fascinerend ! Een auteur die nu eens niet schrijft over de psychologie van een of meer personen, maar over de psychologie van de samenleving, over hoe de maatschappij functioneert en over hoe wij de wereld in elkaar steken. Een auteur met een onuitputtelijk observatievermogen en een geheugen waarin blijkbaar elke observatie, tot de kleinste toe, wordt opgeslagen om hem vervolgens van commentaar te voorzien, vanuit een kolossale eruditie en een onuitputtelijke feitenkennis op de meest uiteenlopende gebieden. Of het nu gaat over de puberteit, het politieke handwerk, het functioneren van de media, het zakenleven, overal kijkt hij dwars doorheen en meldt ons zijn meestal hilarische commentaar.
Citaten rollen uit alle hoeken het boek binnen, van Franse en Engelse auteurs of – vooral – Latijnse. Ook met bevindingen van wetenschappers strooit hij gretig rond. Met zijn vele trefzekere taferelen in – met name – het gymnasiaal onderwijs en de daar verkerende docenten en leerlingen, denk je soms: hij zal zelf wel docent oude talen zijn. Maar evengoed – en bovenal – schrijft hij beschouwingen over architectuur en ‘de gebouwde omgeving’ met een minstens zo grote trefzekerheid. Ik zou – als ooit nog eens Bouwkunde student – met heel veel genoegen en aandacht colleges esthetica van hem volgen. Zijn vele kritische en ook creatieve passages over vormgeving van de ons omringende wereld zijn mij uit het hart gegrepen. Zijn beschrijvingen van het ontwerp voor de herbouw op de plaats van de ramp bevatten ideeën en beelden waarop ervaren ontwerpers m.i. jaloers zouden mogen zijn, zo-zeer raken zij de kern van wat zo’n ontwerp zou kunnen maken tot iets wat een bezoeker kan beroeren.
En in vele opzichten schrijft hij met een wel heel persoonlijke originaliteit. Ik kan mij geen ander boek herinneren waarin de auteur over zijn hoofdpersoon schrijft in de jij-vorm. Alsof hij hem van een afstandje observeert en – hetzij bemoedigend hetzij bekritiserend – toespreekt. Een auteur die cursief niet schuwt om iets te beklemtonen. Een auteur die steeds, in cursiefjes, impulsieve, commentariërende gedachten tussenvoegt, die spelen in het brein van zijn hoofdpersoon. Een auteur met een hier en daar kostelijk unverfroren ‘levensecht’ taalgebruik. Een auteur die meer beschouwelijke passages opneemt als citaten uit de een of andere lezing die zijn hoofdpersoon ergens hield. Alles is net wat anders dan je als lezer gewend bent, en het is steeds verfrissend anders.