Fee Fleur - Op stap met fee Fleur

In 1951 ben ik op Texel geboren als enige meisje in een gezin met 6 broers.

Boeken en kinderen zijn belangrijk in mijn leven.
Natuurlijk is mijn eigen dochter Romke (geboren in 1987) voor mij het belangrijkste kind! Toen ze klein was haalden we elke week tien boeken uit de bibliotheek en las ik voor tot we de verhalen bijna uit ons hoofd kenden.
Ik heb 15 jaar in boekwinkel Het Open Boek gewerkt en 13 jaar als leidster op een kinderdagverblijf. Genoeg kinderen en boeken? Nee hoor, nu werk ik in de Texelse bibliotheek. Daar komen genoeg kinderen en boeken bij elkaar om mij tevreden te stellen. Extra leuk is het natuurlijk om daar mijn eigen boeken uit te lenen!

Schrijven deed ik altijd al graag: opstellen, brieven, dagboeken.
Op school had ik een keer een boekverslag gemaakt en daar kreeg ik een onvoldoende voor. De juf dacht namelijk dat ik het had overgeschreven uit een boekverslagen-boek! Ik was beledigd door de onvoldoende, maar trots toen ik kon bewijzen dat ik het echt zelf had geschreven.

Nu ben ik trots op de boeken die ik zelf heb geschreven. Er zijn vijf 'leukste momenten' bij het maken van boeken.
1) Als ik lekker midden in een verhaal zit en het schrijven lijkt vanzelf te gaan.
2) Als ik hoor dat de uitgever het boek uit wil geven.
3) Als ik het boek voor het eerst zie en voel en ruik.
4) Als ik de kaft van het eerste boek met een zacht gekraak open doe.
5) Als een kind mij vertelt dat hij of zij het verhaal mooi vond.

Ik vind dat alle kinderen er recht op hebben om voorgelezen te worden, zolang als ze willen! Ik vind ook dat kinderen altijd en overal mogen lezen (behalve onder het eten, want dat is zo ongezellig). En als je ouders daar problemen mee hebben, dan stuur je ze maar naar mij.
Wist je trouwens dat kinderen bijna overal gratis lid kunnen worden van de bibliotheek?
Zelf lees ik graag in de trein, in bed, in de hangmat, op het strand en soms onder het eten (als ik alleen ben). Op bol.com vind je alle boeken van Marianne Witte, waaronder het nieuwste boek van Marianne Witte.