Festen

Ik heb al mijn vrienden destijds meegesleept naar het filmhuis. Wat een mokerslag aan emoties! Wat mij de eerste keer zo raakte, was dat je door de dogma-manier van filmen (o.a. digitaal en dus meer vanuit de hand) heel gekke invalshoeken krijgt, bijvoorbeeld vanaf het plafond of een kroonluchter, of vanuit een aspirine-buisje! Regisseur Vinterberg heeft daarmee een briljante manier gevonden om de geest van de overleden zus een rol te geven, ze is a.h.w. een deel van het huis. Dat maakt het 'spoorzoekertje spelen' ook zo eng. En mooier nog, dat maakt het bezoek 's nachts van haar aan haar broer Christian zo realistisch, te meer omdat er meerdere shots doorheen lopen, zoals de telefoon die blijft overgaan in Christian's slaap, of droom? Briljante vondst, jammer dat weinig mensen die kant van de film waarderen. Goed kijken dus, goede reden om in je collectie op te nemen!

Een intrigerende en boeiende film en realistisch gespeeld, al vond ik de emoties van de spelers soms wel wat overdreven, en de gebeurtenissen soms ietwat onwerkelijk.
Er komen nogal wat onverwachte situaties in voor, wat samen met de mooie bijpassende muziek veel scenes ook spannend maakt.
Het is een film die je nieuwsgierig maakt naar de afloop, waardoor hij blijft boeien tot het eind.
Al met al zeker een zeer goede film in alle opzichten.

Festen staat in mijn film top tien. Niet omdat het qua filmtechniek fraai is, maar omdat de intermenselijke dimensie zo prachtig wordt weergegeven. Festen (feest in het Deens) is geschoten volgens het Dogma-principe. Een van die regels dicteert dat niet elke acteur op de hoogte is van het gehele scenario en script, waardoor je pure, natuurgetrouwe reacties krijgt op plotwendingen. Juist hierdoor wint de film aan kracht. En dat is goed, want het schrijnende verhaal verdient het best mogelijke podium. Een absolute must see, die zich moeiteloos laat herbekijken!

Adembenemend mooie film, waarbij je vergeet dat het een film is en waarin ik herkenbaar meegesleurd werd in de vaart aan emoties en onderliggende conflicten van een dictatoriaal en gedemoraliseerd familiesysteem. De menselijke overlevingsdrang van alle personages doet me lachen en huilen; de humor en pijnlijkheid van dit alles is letterlijk voelbaar in m'n maag. Mooi om te zien dat allen slachtoffer zijn en daarin hun waarden weten te hervinden in een onderlinge lotsverbondenheid. Schokkend hoe de moeder des huizes bij het laatste ontbijt, meent het recht niet te hebben verspeeld nog met haar kinderen tezamen te kunnen eten. Hoe pijnlijk laf, en loyaal aan haar man, ze al die jaren de veiligheid van haar kinderen heeft ondermijnd, door niet in te grijpen, uit angst om haar eigen status te verliezen. Van nabij in mijn GGZ werk heb ik vele voorbeelden van deze families goed gekend, die op exact deze wijze functioneren! Klasse Film en daarom heb ik hem maar eens voor eigen huisbioscoop besteld :-) ZIEN en Kopen dus!

Op een heel bijzonder manier is dit familieverhaal gefilmd, een heel intiem kijkje in de geschiedenis van een gezin. Als de oudste zoon gevraagd wordt om een overleden zus te herdenken tijdens een speech op de verjaardag van de vader van het gezin, krijgt die vader wat hij niet verwacht! Het verdriet van enkele kinderen uit het gezin komt eruit en waarom de zus overleden is wordt al snel pijnlijk duidelijk! Gek genoeg wordt er stuitend gereageerd op zijn speech! Alsof men het niet waar wil hebben. Je voelt je ook als toeschouwer opgelucht dat de waarheid nu bekend is, terwijl de meeste verjaardagsgasten gewoon verder feesten. Bij het ontbijt de volgende ochtend is men eindelijk zover de vader de deur uit te sturen en hij gaat .. ik had een beetje het gevoel dat hij eigenlijk niet helemaal snapte wat hij zijn kinderen had aangedaan! De rol van de moeder blijft verbazen!
De manier van filmen vond ik echt bijzonder, alsof je getuige mocht zijn van een feest van een bestaande familie, waarbij de camera's niet mochten storen .....

Dit is zo'n film die bij de 'klassiekers' hoort.....moet je gezien hebben...hoort bij je opvoeding!
GEWELDIG in 1 woord!! Prachtig gespeeld,emotioneel enz. enz. Kijk ook naar 'JAGTEN', ook weer een juweeltje!!!!!

Het verhaal van de familie wordt in de loop van de film steeds duidelijker. Heel boeiend gefilmd en geacteerd. De film laat op een adembenemende manier zien hoe familieverhoudingen in elkaar zitten: de loyaliteit naar familieleden en de innerlijke conflicten die dit met zich mee kan brengen; hoe familiegeheimen altijd een rol op de achtergrond spelen en invloed hebben op het wel en wee. Het is allemaal in meer of mindere mate herkenbaar en elke familie.
Een film die op je netvlies blijft en die je steeds opnieuw wilt bekijken.

In een sfeer van "laten we het vooral gezellig houden" en "laten we vooral nergens over praten" hapje, drankje, liedje en polonaise, wordt de pijnlijke waarheid boven tafel gebracht. Hoe pijnlijk die waarheid is, ontvouwt zich langzaam als een denderende stoomtrein vol onheilstijdingen naar de climax toe. Het is zo waarachtig gespeeld en geplaatst dat je je als toeschouwer bijna een voyeur voelt. Als dan al een minnetje vond ik dat het einde, waarbij tamelijk abrupt ineens de aftiteling verschijnt.

Deze cultfilm van jewelste blijft een topper, ook na het kijken voor de zoveelste keer. Hoe een tragisch drama ook heel erg komisch kan zijn. Je vergeet gewoon dat je naar een Deense film zit te kijken. En dat is een compliment.

De film fileert stukje bij beetje de hypocrisie waarin deze familie aan het Kerstdiner zit. Herkenbaar voor velen.