Fietsen voor je leven En morgen gaan we weer verder

Dit is een aangrijpend en meeslepend verhaal over hoe de auteur in een diepe depressie raakt door een tragisch geëindigde liefde, en er met de fiets op uit trekt in een poging zichzelf terug te vinden. "En zo niet, dan vinden ze mij terug", klinkt het een paar keer onheilspellend. Die spanningsboog blijft het hele boek aanwezig en leidt ertoe dat je wilt blijven lezen. Daarnaast is het een reisverslag dat bij vlagen hilarisch is, maar ook vaak herkenbaar inclusief de saaiheid en eenzaamheid die dit soort tochten ook soms kenmerkt. De derde dimensie zijn de beschouwingen die de auteur door het boek heen geeft over allerlei maatschappelijke thema's, vaak naar aanleiding van een gebeurtenis die hij meemaakt maar soms ook zomaar uit het niets. Sommige daarvan zijn interessant en zetten aan tot nadenken, andere ben ik eerlijk gezegd een beetje snel doorheen gegaan om daarna het verhaal over de strijd tegen de depressie en de voortgang van de reis verder te volgen. De epiloog komt als een ijskoude douche aan het eind die de lezer in één klap weer met beide benen op de grond zet. Een knap geschreven boek. Ongelooflijk goed eigenlijk voor een eerste boek van deze veelbelovende auteur.

Als bovenstaand gezegde op iemand van toepassing is, dan wel op de schrijver van dit boek...

Tussen de spannende verhalen over survival op de fiets door, neemt de schrijver de lezer mee naar het leven van de oude Romeinen en legt boeiende verbanden met economische en psychologische theorieën. Hoewel thuis zijn kasten vol stonden met kennis en talloze boeken, heeft hij tijdens zijn reis toch vooral baat bij kennis over de natuur en overleven...

Het boek gaat ook over menselijke omgangsvormen, teleurstellingen over verruwing, verraad maar zeker ook vreugde over onverwachte positieve ontmoetingen tussendoor en kleine, doch groots uitpakkende gebaren van onbekenden.....

Veel principes zijn bij deze schrijver in de loop der tijd gesneuveld, of na grondige analyse, terzijde geschoven.
Aan het eind van de dag is er echter altijd weer die pizza, opgediend zoals de schrijver het uitsluitend wenst te zien.....

In dit boek is de schrijver zowel zichzelf als de toeschouwer van zichzelf..

Dit is niet alleen een reis door de Alpen, dit is een reis door en voor het leven van een mens, letterlijk en figuurlijk.

Niet eerder las ik een boek dat actueel autobiografisch is en ook nog slecht afloopt. Hoewel ik me ergerde aan de arrogantie, overgave aan verslaving, en een cynisch deterministische blik op zijn lot 'vrouwe fortuna', voel ik toch compassie. Mogen de tegenslagen hem louteren. Ik wens Cappon wijsheid en kracht op weg naar een betere toekomst.

Rens heeft een heerlijke schrijfstijl. Door zijn zware gemoedstoestand schrijft hij letterlijk wat hij denkt en dat is soms niet mis maar het zorgt dat je dicht bij hem komt. In zijn meest kwetsbare uren kom je het echte menszijn van de andere kant tegen. Hoe een opeenstapeling van walgelijke life events je uiteindelijk doen knakken en je lijkt te worden opgesloten in een eeuwig durende mist. Maar rens doet meer dan je dit laten inzien. Rens heeft met mijn zijn (emotionele) intelligentie een breder en anders denken en voelen dan de gemiddelde mens. En ook in die denk en belevingswereld neemt hij je mee.. En dan wordt het heel interessant. Rens is uitermate scherpzinnig. Hij is goed in beeldend schrijven. En ik lig regelmatig in een scheur van het lachen. Wat is dit goed beschreven! Hij triggert tot het verbreden van je bewustzijn en wekt nieuwsgierigheid. Van het leren hoe je een pizzaoven maakt in de wildernis naar het decoderen van de hersenen van domme mensen. Dan weer naar hoe je hoort te vrijen wanneer twee mensen elkaar waardig en tot op de ziel liefhebben. Van hoe een niet-gelovige toch kaarsjes brandt… tot aan je gedwongen te voelen tot het breken met je familie en hoe vreemde mensen onderweg plots als familie kunnen voelen. 1 vraag blijft echter onbeantwoord.. hoeveel kilo nootjes at je tijdens je tocht Rens? En de meest belangrijke boodschap: mensen denk eens eerst even na voordat je wat doet of zegt. Je kan mensen pijn doen. Is dat waarvoor we leven?

Wat een top boek. In drie dagen uit. Manier van schrijven en het verhaal is zo goed. Je bent echt mee op reis, je voelt mee, denkt mee en doet mee. Het boek heeft me gepakt! Een echte aanrader.

Leuk boek dat lekker wegleest. Voor mij als ex student van Rens zeer herkenbaar geschreven. Maar het moet gezegd worden op andere gebieden ook absoluut onherkenbaar. Dit geeft stof tot nadenken en inzichten in de facade die mensen en organisaties optrekken. Wat mij betreft is dit boek een aanrader.

Zeer goed boek. Zelf ben ik ook een fervent fietsreiziger dus veel herkenbare situaties en beschouwingen wat dat betreft. Maar het boek is veel meer dan louter een beschrijving van een fietsreis, het is een loutering, een catharsis, soms met de botte bijl dan weer heel gevoelig. En dat maakt het zo uitzonderlijk en zo goed. Voor mezelf is het onbegrijpelijk dat iemand zich zo kan laten gaan in droefheid, alcohol,...enkel omwille van tegenslag in de liefde...maar dat is eigenlijk een persoonlijke bedenking die geen afbreuk doet aan de kwaliteit van dit boek.

Wat is de ruigste reis van je leven? Na het lezen van dit boek begin je misschien te begrijpen wat ruig is. De uitspraak van Jeanne d’Arc “Eén leven is alles wat we hebben en we leven het zoals we geloven om het te leven. Om te offeren wat je bent en te leven zonder te geloven, is een lot dat verschrikkelijker is dan doodgaan.” geeft dit goed weer en Rens Cappon beschrijft zo’n reis tot in detail. Het gaat dan niet alleen om de reis van zijn fietstocht via de Alpen naar Italië, waarin hij in barre omstandigheden terecht komt. Het gaat ook om de reis in de tijd waar hij wijsheden, geschiedenis, filosofie en psychologie uit diverse culturen inbrengt in zijn levensreis met diepe dalen en horror taferelen. Zijn zwaar beladen rugzak wordt niet lichter hoe hard hij ook fietst. Ondanks alles weet hij zijn lot te tarten, de last te dragen en weer die berg op te komen. Vol bewondering heb ik zijn reis gevolgd en geleerd uit zijn levenslessen, waarbij ik besef dat ik desondanks slechts een klein gedeelte kan begrijpen van wat Rens Cappon werkelijk heeft meegemaakt terwijl hij fietst voor zijn leven.

Wat een intens verslag van een lange worsteling met het leven. Rens schrijft beeldend over zijn zware (fiets) tocht en spaart zichzelf niet. Gelukkig is de disclaimer op de laatste pagina een lichte noot in het zware en aangrijpende boek.