Galveston

Geschreven bij Galveston

Eindelijk een keer een boek dat anders is dan die commerciele troep van tegenwoordig. Zoals in eerdere recensies te lezen is, het tempo is relatief laag, maar dit past naar mijn mening goed bij de moraal van het verhaal.

De schrijver is ook de scenarioschrijver en bedenker van True Detective is. Dat vind ik een geweldige serie. De sfeer van de zuidelijke staten, het broeierige sfeertje. Ik hoopte het ook in dit boek aan te treffen. En deze verwachtingen zijn ruimschoots ingelost.

Het verhaal draait om maffiaknecht Roy Cady die te horen heeft gekregen dat hij longkanker heeft. Diezelfde dag probeert zijn baas hem tijdens een opdracht te lozen. Wonder boven wonder overleeft Roy dit verraad en slaat hij op de vlucht. Hij neemt Rocky mee, een jonge prostituee die ook aanwezig is op de plek waar Roy het loodje had moeten leggen . Hij weet eigenlijk niet zo goed waarom hij haar meeneemt, want het past niet zo in zijn aard om anderen te redden. Onderweg naar Orange zegt Rocky dat ze even bij iemand langs moet van wie ze geld zou krijgen. Ze komt naar buiten met haar zusje. Roy besluit het kind ook mee te nemen. Ze vluchten naar Galveston, een plaats waar Roy in het verleden heeft gewoond.
Het boek kent verschillende thema’s. Het gaat over dood en wat dat met een mens doet. Over liefde en liefdeloosheid. Over dat wat een leven zin geeft of zinloos maakt. Zo komen de herinneringen aan vroeger in Roy op. Het ene moment ervaart hij een helderheid “alsof door de zekerheid van de dood alle overbodigheden verdwenen” Het andere moment voelt hij oude wrok en frustratie: “Oude hoop blafte in mijn hoofd als de geest van een hond.”
Ook heeft hij bepaalde ideeën over de vrouwen waarvan hij heeft gehouden. Hij komt erachter dat zijn werkelijkheid niet strookt met die van de vrouwen. En dat hij zich alleen herinnert wat hij zich wil herinneren, een roze wolk. Dit alles stemt hem tot nadenken. Waar verlangt hij nu eigenlijk naar? Hij merkt ook op wanneer hij langs een strand met zorgeloze jongeren rijdt dat ze hem ergeren, “zoals ze het allemaal als vanzelfsprekend opvatten”. “Ik kon me Rocky niet tussen hen voorstellen. Veel wordt nooit wat het had moeten worden.” En hiermee heeft hij het natuurlijk niet alleen over Rocky maar ook over zichzelf.
De omgang met de meisjes maakt gevoelens in hem los die hem verrassen. Hij denkt zichzelf te kennen maar blijft zich verbazen. Blijkbaar voelt Roy een drive om iets ‘goeds’ te doen. Zijn verleden als weeskind komt voorbij en de onvermijdelijke gang naar de onderwereld. Hij herkent zichzelf in Rocky het hoertje, maar de onschuld in het jongere zusje wil hij redden. Alsof hij daarmee zijn eigen jong verloren onschuld kan herwinnen.
Zo komen uiteindelijk de naderende dood, in de vorm van kanker, en de liefde, in de vorm van Rocky en het zusje, samen en laten Roy dingen doen die hij nooit voor mogelijk had gehouden. Zal het de leegte die hij voelt vullen?
Roy komt gaandeweg het boek tot steeds meer diepzinnige gedachten zoals: “Het verleden is niet echt. Dan denk je: Alles begint nu. Zo is het. Op dit moment”. ’ Dit soort gedachten komen overeen met die van de hoofdpersoon in True Detective, Rustin Cohle , die ook allerlei diepzinnige gedachten uitte. Deze innerlijke bewegingen in de hoofdpersoon zijn het meest boeiend in het boek. Maar ook het verhaal aan de oppervlakte blijft tot het einde toe spannend.
Dan nog iets over het taalgebruik. Het is te merken dat Pizzolatto visueel is ingesteld. De kaft van het boek geeft duidelijk de inhoud weer. Ook het taalgebruik doet filmisch en af en toe zelf cartoonachtig aan: “een deel van zijn kuif vloog van zijn hoofd”’ en “zijn oksel smeulde.” Het maakt het lezen van dit boek als het kijken naar een film.
Kortom, het is een spannend interessant en meeslepend boek. Naarmate het boek vordert krijgt het meer diepgang, net als de hoofdpersoon. Het is net even anders dan de gemiddelde thriller.

In Het Parool had dit boek een goede recensie en hierdoor heb ik mij laten leiden. Het viel mij tegen en niet zo'n beetje ook. Gewoon zwaar tegen. Als een jojo springt het verhaal heen en weer tussen verleden en heden. Ik kon er geen touw meer aan vast knopen. Misschien dat omdat dit het eerste boek op een ereader was sinds jaaaren, het allemaal nog lastiger maakte. Anyway, ik heb er geen plezier aan beleefd. Doe met dit review wat je wil, maar als het boek je tegenvalt, dan was je gewaarschuwd.