Geachte heer M.

Geschreven bij Geachte heer M.

Ik vind het een boek waar ik niet door geraakt word. Het leest voor mij niet lekker, maar eerder lastig. Het is niet pakkend genoeg om door te zetten om het uit te lezen (voor nu).

Geschreven bij Geachte heer M.

Moederdag vandaag en 'Geachte heer M.' is uit, een mooi cadeau met dank aan Herman Koch. Ik hou van zijn rechttoe-rechtaan stijl en van zijn personages: op en top reaal met brokjes cynisme, dwaasheid en ontroering.
Misschien een bladzijde teveel aan moraalfilosofie, maar bovenal een meer dan lovenswaardige opvolger van de eerder al knap geschreven romans 'Zomerhuis met zwembad' en 'Het Diner'.

Geschreven bij Geachte heer M.

Ideaal boek om te lezen voor schrijvers, recensenten, literair journalisten en voor badgasten die bij slecht weer de zomer moeten zien door te komen. Koch is een meester in het aan elkaar broddelen van eindeloze lange zinnen vol tussenwerpsels, bijzinnen en andere constructies die een normaal leestempo in de weg staan. De professionals komen er na de derde lezing achter dat het gewrocht taalkundig goed in elkaar zit. De rest die gewoon een lekker boek wil lezen loopt om de haverklap tegen een hobbel op die het moeilijk maakt om het verhaal vast te houden. De doordouwers die zich door de massa heen worstelen moeten over een valide kortetermijngeheugen beschikken om de twee sporen van de schrijver vast te kunnen houden. De diehard die de finish haalt kan terugzien op een uitstekend tijdverdrijf, hij kreeg waar voor zijn geld.

Geschreven bij Geachte heer M.

Waar ik lovend was over Het Diner en Zomerhuis met Zwembad, kan ik dat niet zijn over Geachte Heer M. Ik vond het in het begin heel moeilijk om in dit boek te komen. Ik heb er een half jaar over gedaan om verder te komen dan honderd pagina's. Dan weet het boek je wel weer te pakken, maar richting de driehonderdvijftig pagina's wordt het verhaal weer zo langdradig, dat de laatste honderd pagina's een hel waren. Het idee voor het boek was er, de verhaallijn was zeker origineel, zijn zinnen zijn zoals altijd geniaal opgesteld, maar van het boek in het geheel ben ik geen fan en zal ik hem ook niet aanbevelen aan vrienden.

Geschreven bij Geachte heer M.

Zowel Koch als Ambo | Anthos wisten de spanning op te drijven. Is het een aanval op de literaire wereld? In alle toonaarden ontkende Koch dat het boek een afrekening met zijn collega’s en in het bijzonder Harry Mulisch is. Gezien de karaktertrekken van de beroemde schrijver M., wiens succesvolste roman Afrekening is gebaseerd op de verdwijning van docent Landzaat, hebben we hier wel degelijk met Mulisch te maken. Maar wat mij bovenal intrigeerde: Geachte heer M. geeft een kijkje in de keuken van de schrijver. Hoe komt de gemiddelde literaire roman tot stand? Kun je zonder media en/of mensen om je heen wel een fictief verhaal schrijven? In hoeverre is fictie daadwerkelijk verzonnen?
Koch heeft een schitterend boek geschreven. Geachte heer M. is het verhaal van Herman, de scholier, met zijn liefje Laura. Twee zeventienjarigen die hun onschuld eerder verliezen dan hun lief is. En het is het verhaal van Nederlands succesvolste schrijver die parasiteert op verhalen zoals die van Herman en Laura. En dan, ruim dertig jaar later, brengt het lot Herman en M. bij elkaar. Herman verwijt M. dat hij de feiten niet al te nauw neemt, zoals hij bijvoorbeeld een eigen interpretatie van de verdwijning van docent Landzaat heeft gegeven in diens succesvolle roman Afrekening. De inmiddels vijftigjarige Herman besluit M. gedoseerd de waarheid rond de verdwijning van Landzaat te vertellen. Druppelsgewijs, als titreert hij een vloeistof met een wankel omslagpunt.
Terugkomend op de door mij veronderstelde sneer naar het Nederlandse literaire wereldje: het kinnesinne onder de beroemde auteurs onderling is een genot. Verder vraag ik u wie de volgende personen (op een door Herman en M. bezocht boekenbal) zijn: “Een (vrouwen)gezicht waar twintig jaar twee pakjes Gauloises en twee flessen rode wijn per dag hun sporen hadden nagelaten”. “Dan had je C., ook ergens in de tachtig, die zijn ouderdom zo jongensachtig probeerde te dragen, als een paar afgetrapte, oude gymschoenen, een spijkerbroek met scheuren en veiligheidsspelden; hij vertoonde zich graag in recalcitrante kleding…”. Ik hoef u de namen van deze nog levende auteurs toch niet in te fluisteren? En wat denkt u van zijn nauwkeurige beschrijving van de bekrompen mores van de CPNB? Slechts twee consumptiebonnen per persoon, daarna sluit u maar aan in de rij voor de kassa. Kleinzieligheid ten top. Organiseer een feestje of blijf thuis, maar behoed onze auteurs voor Nederlandse krenterigheid. Ook in die zin biedt Geachte heer M. een interessante laag.
Ter afsluiting toch een punt van kritiek. Het dedain jegens docenten voortgezet onderwijs, door de hele roman vervlochten.

Geschreven bij Geachte heer M.

Koch denkt nu na twee eerdere wel succesvolle boeken: Veel geld verdienden bevalt zo goed, er moet gauw iets nieuws komen. Maar ja geen inspiratie of ideeen.....!
Gelukkig beleefde Herman na lange afzondering toch nog een eureka-moment: "Ik maak een onnavolgbare, chaotische "thriller". Wie 't niet juichend begroet zoals (terecht?) "Het diner", zal mijn humoristisch cynisme ongetwijfeld wel niet kunnen bevatten.
Koch schrijft met dit boek een slaapverwekkend werk dat op vele bladzijden niet in staat is het langdradige niveau van b.v. de familieserie "Onderweg naar morgen" te ontstijgen. Hier en daar nog wat krampachtige pogingen om door lastige plotwendingen en onnodige, algemene devaluatie van 'vakgenoten', het geheel nog enigszins onderscheid te verschaffen.
Nee Herman, probeer straks eens een ander kunstje t.b.v. het dichten van je monetaire angsten.

Geschreven bij Geachte heer M.

Ik heb enorm genoten van dit boek. Het is ogenschijnlijk simpel geschreven, maar laat dat nu net de kunst zijn. Verder heb ik me te barsten gelachen want Herman Koch munt uit in het gebruik van net dat juiste beeld om iets abstracts aanschouwelijk te maken (vb; rondgevoerd worden op een mestkar, kun je een beter beeld vinden om aan te duiden dat iemand afkeuring verdient?)

Gewichtigdoenerij wordt hier briljant op de korrel genomen.
Maar ondanks al het vitriool bespeur ik nog steeds warmte.
Heerlijk.
Ik ben overigens een leraar.

Geschreven bij Geachte heer M.

Na Zomerhuis met zwembad gelezen te hebben van Hermen Koch dacht ik meteen: van deze schrijver wil ik meer lezen.
Dit boek besteld voor de e-reader en helaas erg teleurstellend. Slaapverwekkend hier en daar zelfs.
Ik had de neiging bladzijdes over te slaan om maar een keer tot de essentie te komen.
Rommelig en chaotisch geschreven en op een paar stukken na kon dit boek mij niet boeien. Heel erg jammer omdat ik er wel hoge verwachtingen van had.
Ik kan wel stellen dat ik dit boek ook op een rommelige manier gelezen heb: veel overgeslagen en snel over passages heen gelezen.
Geen aanrader dus.

Geschreven bij Geachte heer M.

Het verhaal kan maar niet boeien, rommelig geschreven. Absoluut geen aanrader.

Geschreven bij Geachte heer M.

Ik vind het lastig om een mening te vormen over dit boek. Het was goed, maar ik ben er nooit echt mega enthousiast over geworden. Ik vond de schrijfstijl mooi, de woordkeuze was super, maar het verhaal greep me nooit echt. Het hele boek heb ik me afgevraagd waar Koch heen wilde met het verhaal en niet op een manier "ik kan niet wachten tot ik weet hoe het eindigt!", maar meer dat ik me steeds afvroeg wat het doel van het boek was. Toch was het zeker geen slecht boek! Ik heb me geen moment verveeld en vond het zeer prettig om te lezen, ik denk alleen niet dat ik hem snel nog eens zal lezen.