Geloven in topsport

“Geloven in topsport.”
Geert Plender.

In de afgelopen jaren kwam ik Geert zo af en toe tegen op bijeenkomsten van de christelijke stichting voor topsporters ‘Geloofshelden’. Verschillende sportachtergronden, maar een in hun passie voor Jezus. Tijdens het lezen van het boek ‘Geloven in topsport’ proef je de sfeer die ik ook bij de ‘geloofshelden’ tegen kom: ‘Ik wil 100% topsporter zijn maar mijn geloof mag er niet onder lijden, sterker nog, mijn sportbeoefening biedt mij de mogelijkheid te kunnen getuigen in een wereld van de topsport.’

Geert is de vierde in de kinderrij van vijf kinderen. Op het platteland daar waar geloven nog normaal is, en het leven een rustig karakter heeft, groeit zijn passie voor het schaatsen. Geert beschrijft in het begin van zijn boek deze periode van naar school gaan en thuis wonen en zondags de Hervormde kerk in Kamperveen bezoeken. Hij ontdekt al vrij snel dat onder zijn leeftijdsgenoten veel werd gedaan wat niet door de beugel kan. Geloven dat doe je in de kerk maar dat heeft niet zoveel met het dagelijks leven te maken. Het heeft misschien daarom nog wel even geduurd voordat het geloof echt een wezenlijk onderdeel werd van zijn bestaan.

In ‘Geloven in topsport’ legt Geert uit hoe topsport en geloof elkaar kunnen versterken als je maar de juiste prioriteiten stelt. Een eerlijk geschreven boek waarin worsteling en twijfel niet ontbreken, waar een omgeving wordt beschreven die niet altijd met applaus klaar stond.
Topsport vraagt inzet, je comfortzone verlaten. Daar waar de pijn ontstaat begint de weg van de topsport. Aan de hand van voorbeelden van andere schaatsers laat Geert zien dat de weg naar de top niet vanzelf gaat. Het gaat volgens hem om het uitwerken van de panden/gaven/talenten die je hebt gekregen, en voor Geert is dat schaatsen.
In de voorbeelden beschrijft hij de pijn en de moeite wat het hem kost om vol te houden. Wat heeft hij tijdens fietsrondjes afgezien. Wind en regen, op het asfalt vallen, schrammen op benen en armen, en dan regelmatig het stemmetje dat zei: Stoppen Geert! Maar, zo beschrijft Geert; ‘in mijn zwakte ben ik juist dichter bij God gekomen en kon ik doorzetten en volhouden.’

Naast zijn eigen proces beschrijft hij ook processen van andere christen-topsporters. Marianne Vos die ondanks haar behaalde titels vaak twijfelde omdat ze zichzelf lelijk vond. Jesse de Haan, de fietsende dominee, die een periode zijn fiets carrière en studie theologie combineerde. Rene Ruitenberg die pas echt ging ontdekken wat eeuwigheidswaarde had toen zijn schoonzus Alie verongelukte.
Aan het eind van zijn boek komen de broers Ronald en Michel Mulder nog aan het woord. Ronald: ’Ik kan God echt danken voor de race’. Michel: ‘Dank zij God weten we dat het gras bij de buren niet groener is.’ Wat een verhalen van topsporters die zich afhankelijk weten van hun Schepper.

Het boek eindigt met een oproep: Volg je passie! Geert: ’Het gaat niet om balans tussen geloof en topsport. Het gaat erom dat je je w(v)aardigheid bij God vindt, de passie die God in je leven heeft gelegd ontdekt, en daar voor durft te gaan.’

Een bemoedigend boek, dat de lezer de vraag voor houdt: op welke wijze ga jij om met de talenten die God jou gegeven heeft? Een uitdagend boek, omdat het aanspoort tot het beste. Een weg van pijn en lijden maar met een bekroning aan het eind van de rit in het vooruitzicht. Een boek dat ook als studieboek gebruikt kan worden. Achter in het boek staan een aantal uitdagende vragen.

Geert heeft de lezer een gebalanceerde indruk willen geven over zijn proces als christen en schaatser en wat mij betreft is dat goed gelukt.

Bert Reinds