Gevangen in Nepal hoe een droomreis een nachtmerrie werd

Gevangen in Nepal is een boek dat vanaf de eerste regel boeit en je niet meer loslaat. Langzaam wordt het ontbreken van enige rechtvaardigheid in dat land helder. Als lezer wordt je meegesleept met de steeds opflakkerende hoop op een goede afloop. Keer op keer gebeurt er weer iets waardoor de hoop weer de grond in geboord wordt. Een absolute aanrader! Ik heb het in één keer uitgelezen.

Het boek sleept je, op boeiende manier en een aangenaam tempo, mee in een droomreis naar een regelrechte hel. Het wordt al beschreven in het voorwoord, maar niets is minder waar.
Met pijn in mijn buik vanweg het onrecht en tranen in mijn ogen heb ik de hoofdstukken verslonden.
Zeker een aanrader!

Visie van de recensent
‘Gevangen in Nepal’ is het bizarre verhaal van Edward van der Ree die zijn droom achterna reist maar in een ware nachtmerrie terechtkomt.

De auteur schetst een hartverscheurend beeld van de bizarre omstandigheden waar Edward in verzeild raakt vanaf het moment dat hij op verdenking van moord, wordt gearresteerd. De mensonterende behandeling die hij noodgedwongen ondergaat in de Nepalese gevangenis doen je gruwelen. 450 gevangenen, daar waar feitelijk slechts plaats is voor 70 mensen.

“Weer zeggen we tegen elkaar dat we ons niet uit het veld laten slaan, hoewel het nog moeilijk vol te houden is omdat het einde niet in zicht is.”

Wanneer Edward zijn relatie stukloopt en hij zijn baan bij het ministerie van Economische Zaken verliest, besluit hij naar Nepal te vertrekken. Hij gaat er werken in een bar in Lakeside, het toeristische district van Pokhara. Met zijn collega Pravash raakt hij goed bevriend.

De avond voor zijn dood komt Pravash thuis met Nelly en Daniela. Op zeker moment gaat hij liggen slapen op het balkon. De volgende morgen blijkt Pravash dood op straat te liggen. Edward wordt door de politie verhoord, maar al snel komen zij tot de conclusie dat Pravash van het balkon gevallen moet zijn en het derhalve een ongeluk betreft. De volgende dag wordt Edward echter opnieuw opgepakt op verdenking van moord..

Van Kessel weet de wanhoop enerzijds en het krampachtig vasthouden aan zijn hoop en vertrouwen anderzijds prachtig te schetsen. De auteur doet dit zonder ook maar een enkele keer over de top te gaan.

“Mijn vriendschappen helpen mij de dagen door. Father, Shareef en Padek, we hebben samen lol, maar we kunnen ook onze emoties delen.”

Van Kessel heeft alle informatie die zij heeft weten te vergaren uit haar gesprekken en mailwisseling met Edward en uit de dagboeken van zijn moeder, zorgvuldig verwoord. Heel knap gedaan, zeker wanneer je bedenkt dat er heftige emoties aan te pas komen. Het onderscheid in de beschrijving van de diepe ellende waar Edward in terecht komt en het relaas over de omstandigheden die hem naar Nepal voerden, zijn prachtig weergegeven. Je kunt je bijna in zijn dromen inleven en het prachtige land en zijn inwoners haast voelen en zien.

“Vanaf het moment dat ik Pravash op het vliegveld van Pokhara ontmoette, klikte het. Waar het precies in zit kan ik moeilijk omschrijven, maar humor speelt een belangrijke rol.”

Diverse van de emotionele dagboekfragmenten van Edwards moeder zijn in het boek opgenomen en maken het geheel nog werkelijker.

‘Gevangen in Nepal’ grijpt je van het begin af aan bij de keel. Alle heftige emoties beleef je als lezer mee. Sterker nog, je deelt ze haast.

Kortom, een adembenemende en angstaanjagende werkelijkheid.

De auteur
Van Kessel runt ruim twintig jaar een HR-adviesbureau voordat ze fulltime schrijfster wordt. Zij verdiept zich in bijzondere verhalen van mensen die de moeite waard zijn om gehoord te worden. Na ‘Let niet op de rommel’ is ‘Gevangen in Nepal’ haar tweede non-fictieboek.

Uitvoering
Uitgeverij De Kring
Paperback, 256 pagina’s
ISBN10 9462970262
ISBN13 9789462970267

Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger.

Je moet er niet aan denken om in een Nepaleze gevangenis terecht te komen. Het boek vond ik op een gegeven moment toch wat 'saai' worden omdat het een aaneenschakeling is van: zitting, uitstel, zitting, uitstel. Klinkt misschien onaardig gezien de omstandigheden waar de schrijver zich in bevond maar op een gegeven moment kon het me niet meer erg boeien. Zelfreflectie ontbreekt in dit boek, vooral bij de moeder! Toch altijd een wijze les dit soort boeken over gevangenissen in het buitenland.