Greenwood

Dit is het beste boek dat ik tot dusver las in 2020. Het viel me op door de prachtige vormgeving van de cover en het binnenwerk. Het verhaal, dat zich afspeelt in Canada, begint in de toekomst, maar is geen sciencefiction. Het grootste deel speelt zich af in de 20e eeuw waarin we kennis maken met verschillende personages, waaronder een milieuactiviste, een zwerver met een baby en een rijke houthandelaar. We komen langzaam te weten hoe alle personen met elkaar verbonden zijn. Bomen en het kappen daarvan vormen de rode draad door het geweldig goed geschreven boek dat een actuele boodschap heeft over onze toekomst.

De Canadese auteur Michael Christie heeft al verschillende prijzen gewonnen met zijn schrijfwerk. Na het lezen van Greenwood kan ik enkel beamen dat dit zeer terecht is.
Michael Christie woont met zijn gezin in een zelfgebouwd houten huis in British Columbia. Als voormalig timmerman weet hij alles over hout en dat komt zeker tot uiting in Greenwood, een prachtig familieverhaal!

De vormgeving van Greenwood is opvallend! Op de kaft blinkende oranje vlammen en een zilverspar. Een beetje duister en donker, dit past allemaal perfect bij het verhaal. Aan de zijkant bevindt zich een tekening van houtnerven, die lopen een stukje door op elke bladzijde in het boek, knap! Ook de binnenkant is zeer verzorgd, zowel de typografie als de extra tekeningen, daar houd ik wel van! Twee mooie quotes over bomen brengen de lezer meteen in de juiste stemming. Maar het meest bijzonder is toch wel de tekening van een dwarsdoorsnede van een boomstam, verspreidt over twee bladzijden. De jaarringen zijn hier duidelijk zichtbaar. De schors, waar het verhaal begint, duidt 2038 aan. Via 2008, 1974 en 1934 wordt de kern van de stam bereikt, dus ook de kern van het verhaal. Van hieruit wordt er terug opgebouwd naar de buitenkant, terug naar 2038. Zo zijn ook de hoofdstukken verdeeld, van toekomst naar verleden en van daaruit weer verder. Op deze manier komen het volledige verhaal en de familiestructuur op een originele manier tot stand. Niet in chronologische volgorde dus! Als lezer noteer je bij elk hoofdstuk het best de belangrijkste personages en gebeurtenissen. Zo bouw je zelf mee aan de stamboom en behoud je een goed overzicht.

De familiesaga begint in 2038, jaren na de Grote Verdorring. Jacinda (Jack) Greenwood werkt als gids op Greenwood Island en neemt rijke toeristen, pelgrims, mee naar de Bomenkathedraal, een zeldzaamheid. Als één van de bezoekers met een bijzonder boekje over de familie Greenwood komt opdagen, begint ze toch te twijfelen of haar naam toevallig Greenwood is of dat er meer achter schuilt.
Hout en bomen lopen als een rode draad door deze knappe familiegeschiedenis. De timmerman Liam die een uniek muziekinstrument uit hout maakt voor zijn geliefde Meena is de zoon van milieuactiviste Willow. Zij leeft op wiet, kikkererwten en zelfgeperste sojamelk. De natuur is haar geloof en ze is gelukkig in haar woonwagen. Willow is opgegroeid bij de rijke houtmagnaat Harris die tijdens de oorlogperiode Japan bevoorraadde met hout voor spoorwegen. Zijn leven is in groot contrast met dat van zijn broer Everett, die een zwerversbestaan leidt.
Doorheen het verhaal merkt de lezer dat de ene generatie zich vaak afzet tegen de andere, dat het niet altijd harmonieus verloopt. Waarom de kern van het verhaal in 1908 bij Harris en Everett ligt, wordt uitgebreid verteld. Zij nemen het meeste plaats in in het boek.


Het is moeilijk om niet te veel geheimen prijs te geven over deze vier generaties. Maar er gebeurt heel wat in Greenwood! Zoals Michael Christie in een interview aangaf, is familie meer dan een stamboom, een individuele boom. Familie is een bos waarin bomen tezamen leven en onderling communiceren. Ook in dit verhaal blijkt dat familie zoveel meer is dan bloedverwantschap.
Greenwood heeft een romantisch kantje, maar gaat ook over vijandschap en concurrentie, afgunst en allesomvattende liefde. Een fascinerend verhaal vol afwisseling!
De schrijfstijl is zeer vlot. De personages zijn knap uitgewerkt, de omgeving goed beschreven, een verhaallijn die blijft boeien,… kortom een echte aanrader! Toch moet je je aandacht er goed bijhouden tijdens het lezen, want binnen de hoofdstukken wordt nog eens over-en-weer gesprongen tussen heden en verleden.
Aanvankelijk dacht ik dat het boek meer over klimaatproblemen en natuurbehoud zou gaan. Greenwood laat wel zien hoe we generatie na generatie worden geconfronteerd met deze problemen, maar het is zeker geen belerend verhaal. Het zet wel aan tot nadenken.

Greenwood van Michael Christie is een meesterwerk! Deze generatieroman bestudeert de familie
Greenwood laag voor laag, zoals je de jaarringen van een boom ook laag voor laag kan bestuderen. Het boek zit boordevol schokkende onthullingen, ontroerende momenten en diepgaande symboliek.

Ik kan letterlijk geen elementen benoemen waar ik niet van hield tijdens het lezen van Greenwood. Het boek heeft: Een prachtige lay-out, interessante en diverse personages, een vlotte schrijfstijl vol prachtige zinnen, een boeiend en emotioneel verhaal, diepere lagen, een actuele insteek....

Kortom: lees dit boek! Je gaat er absoluut geen spijt van hebben!

Over bomen en bossen maar vooral over een familie die verbonden is door de naam Greenwood, zowel door de naam als door alle facetten van bomen. Christie heeft een prachtige roman geschreven met een opbouw die de stamboom van Jake behandelt door terug in de tijd te gaan tot het middelpunt of startpunt, om daarna vooruit in de tijd te gaan tot waar het boek begon. Alsof je door de jaarringen van een boomstam heen gaat. Zeer origineel en passend! Overal komt de verbinding met hout, bomen en bos terug, waarbij per generatie elke personage iets tegen of voor bomen/natuur heeft. De ontwikkeling van de personages komt door de opbouw van het boek zeer goed tot zijn recht. Mooi om te lezen, hoe keuzes tot stand komen en hoe deze en je wortels (of je ze nu kent of niet) doorwerken in de levens van deze personages. Leer je de personage eerst door de ogen van de jongere generatie kennen, door de opbouw leer je daarna de personage echt kennen, waarna de volgende verhalen steeds meer prijsgeven zodat je toegroeit naar het kennen van de wortels en familiegeschiedenis van Jake.

Het is 2038. Jake werkt in een bomenparadijs op Greenwood Island, het enige plekje op aarde waar ze kan genieten van het groen en zuurstof. Jake maakt zich constant zorgen over haar studieschuld, de regels waar ze zich van haar baas aan moet houden en haar toekomst. Haar achternaam Greenwood lijkt een toevallige verbinding met de naam van het Greenwood Island, totdat haar ex-vriend komt met een dagboek. Hij is ervan overtuigd dat dit dagboek haar toekomst kan veranderen. Wat volgt is een prachtige kennismaking met de Greenwoods en hun keuzes door de tijd heen.

Tijdens het lezen zijn prachtige quotes en symboliek te ontdekken, alles is zeer goed doordacht door Christie. Prachtige paperback, zowel van binnen als van buiten. Ik heb genoten. Dit boek koester ik. Aanrader!

Het is 2038. We maken kennis met Jake Greenwood. Zij is gids in de Bomenkathedraal. Al snel komen we er achter dat dit nog 1 van de laatste bossen op aarde is. De kathedraal is een  luxe resort, alleen voor de zeer rijken. Het beeld wat we van de rest van de wereld krijgen is angstaanjagend!!! De grote verdorring. Gebrek aan voedsel, grote armoede en een eigenlijk onbewoonbare aarde door dodelijke stofwolken. Jake is van jongs af aan gefascineerd door bomen en gaat plantkunde studeren. Grote studieschulden, gebrek aan familie en het feit dat het op het eiland van de kathedraal nog leefbaar is maken dat Jake kiest voor een ondergekwalificeerde baan bij een werkgever waar hele strenge wetten gelden. In de loop van boek maken we een reis door de tijd en leren we de voorouders van Jake kennen. Willow, een hippie en groot milieuactivist. Harris en Everett, die door omstandigheden broers worden. In hun jeugd zijn de jongens zeer hecht, ze doen alles samen! Er komt een eind aan als Everett vertrekt om  aan het front van de 1e wereldoorlog te gaan vechten. Harris vecht zich omhoog op maatschappelijke ladder en wordt directeur van grote houtbewerkings bedrijven. Everett komt terug als een getraumatiseerd man, wordt alcoholist en zal later zelfs jaren in de gevangenis verdwijnen. Eigenlijk best heel wreed omdat hij een daad uit liefde pleegde. We leren Liam en Meena kennen, de ouders van Jake. Meena is eerste violiste bij het Los Angeles Symphonie orkest en Liam is een getalenteerd timmerman. Onze tijdreis brengt ons uiteindelijk weer bij Jake die een dramatische beslissing moet nemen met grote gevolgen voor de rest van haar leven.
Gedurende onze reis door de tijd leren we ook nog iets anders kennen: bomen!" Alles wat een boom heeft meegemaakt, legt hij vast in zijn verschijning. Hij houdt zich staande dankzij zijn geschiedenis, dankzij het merg van zijn voorouders." Het verhaal van Jake leert ons ook dat familie belangrijk is. Maar wie je familie is, wordt niet bepaald door een bloedband. Greenwood is een boek waar ik niet over uitgepraat raak. Het is een boek om te lezen en te herlezen. Vol prachtige uitspraken die je dwingen tot nadenken. De schrijver neemt ons mee op reis door de tijd, aan de hand van een familiegeschiedenis en maakt dat ik elke dag van de rest van mijn leven met andere ogen zal kijken naar de bomen om ons heen. Ik geef het boek 5 sterren. Het boek geeft een angstaanjagend toekomstbeeld maar laat ook zien dat er altijd hoop blijft, hoe uitzichtloos een situatie ook lijkt.

Michael Christie is een Canadese auteur, die in 2011 debuteerde met een verzameling korte fictieverhalen. Zijn eerste ‘echte’ roman volgde vier jaar later, waarna het vijf jaar wachten was op ‘Greenwood’, dat naar het Nederlands vertaald werd door Anke ten Doeschate. In dat boek dat zijn wereldwijde doorbraak zou betekenen, spelen bomen een belangrijke rol, en dus deed Christie, gewezen timmerman en milieuactivist, heel wat opzoekwerk, onder andere naar hoe bomen met elkaar communiceren.

Het is 2038. De Grote Verdorring is een feit en er zijn in de hele wereld nog slechts een handvol bossen overgebleven. Jacinda alias Jake Greenwood werkt als gids op het Canadese Greenwood Island en heeft als taak een bende ongeïnteresseerde rijken te informeren over de laatste oerbossen. Wanneer plots een ex van haar opduikt en beweert dat haar familienaam niet toevallig dezelfde is als de naam van het eiland, kan ze dat eerst niet geloven. Wat volgt, is een reis door Jakes familieverleden, waarbij de waarheid langzaam maar zeker aan het licht komt. Christie neemt de lezer mee naar het begin van de twintigste eeuw en dan weer terug.

‘Er is een Chinese uitspraak waarop Willow al haar hele leven dol is: het beste moment om een boom te planten is twintig jaar geleden, het een-na-beste moment is nu. Hetzelfde geldt voor het behoud van het hele ecosysteem.’

Hoewel het boek zich grotendeels in het verleden afspeelt, heeft Christie er geen historische roman van gemaakt. Een bewuste en juiste keuze, want het familieverhaal op zich houdt de lezer meer dan voldoende in zijn greep. Aan de hand van de personages wordt de achtergrond van de gebeurtenissen sowieso duidelijk. Die personages zijn overigens schitterend uitgewerkt en samen vormen ze vier generaties Greenwood. Allemaal leiden ze geen al te makkelijk leven, soms door de keuzes die ze zelf maken, soms door de tijd waarin ze leven. Timmerman Liam, milieuactiviste Willow, zakenman Harris en landloper Everett, het zijn maar een paar van de namen die een plaats veroveren in het hart van de lezer.

Er is werkelijk geen enkel hoofdstuk in dit boek dat er minder toe doet of minder indrukwekkend is. Eveneens imponerend is de manier waarop Christie parallellen trekt tussen boom en mens, tussen bos en familie. Hij besteedt aandacht aan de vraag wat een familie tot een familie maakt. Veel meer dan de klimaatproblematiek is dat het thema van het boek. Natuurlijk hoopt Christie dat we beter voor onze wereld gaan zorgen, maar het is niet de kern van het verhaal.

‘[…] ook al zaag je hout kaarsrecht af en breng je het kaarsrecht aan, het leeft daarna verder, neemt vocht op, trekt krom en vervormt op onbedoelde wijze. Net als ons leven.’

‘Greenwood’ is een prachtig verhaal over vier generaties Greenwood. Een boek dat na verloop van tijd alleen maar meer begint te stralen. Hoewel het niet zo goed gaat met onze wereld, spreekt er toch hoop uit het boek. Hoop dat wij en de natuur het zullen redden. Christie is een auteur om in de gaten te houden.

Greenwood. Door Michael Christie.

Wat een prachtig boek. Qua inhoud maar ook zeker qua vormgeving. Een pareltje; knap gedaan Signatuur.

Dit boek lezen voelt als in een tijdmachine stappen: je reist door de tijd, door de (levenscyclus van) een boom; van 2038 naar 1908 en weer terug. Sommige jaarringen zijn ijl en licht en dun, anderen zijn zwaar, breed en inktzwart.

Greenwood gaat over de familie Greenwood, een familie die we meer moeten zien als een bos dan als bomen met zaad. Het draait om bomen, de liefde voor wat ze zijn, waar ze voor staan: de longen van onze aarde, de weg naar rijkdom.

Het verhaal begint in de nabije dystopische toekomst (je krijgt een ongemakkelijk gevoel door de spiegel die ons wordt voorgehouden) waar Jake als gids werkt op Greenwood Island, één van de laatst overgebleven bossen van de wereld. Net als Jake en haar voorouders speelt ook het eiland zelf een hoofdrol in dit boek.

Elk van de hoofdpersonen is fout, eigenzinnig, afwijkend en moeilijk om van te houden en toch ga je dat doen. Je sluit ze met al hun onvolkomenheden onherroepelijk in je hart. Omdat ze ook goed, trouw, moedig en visionair zijn, omdat ze schipperen tussen goed en fout net als wij allemaal. Ze zetten je aan het denken, twijfelen, zagen de poten van onder je onwankelbaar vertrouwen. Vertrouwen in de mensheid, de toekomst, het leven an sich. En toch overspoelt dit boek je ook met een golf vertrouwen en geloof. Geloof in vandaag en morgen, in elkaar.

Greenwood smeekt om een verfilming, niet gewoon één film, wel een reeks zoals De Geniale Vriendin of Normal People. Een reeks waarin tijd en ruimte is voor elk wonderlijk detail. Timmerman Christie heeft een papieren meesterwerk geschapen.