Grijze zielen

Geschreven bij Grijze zielen

Philippe Claudel is een goede, veelbelovende schrijver en ik begon dan ook vol hoop aan zijn boek Grijze Zielen. En mijn verwachting werd vervuld. Een prachtig boek, prachtige beschrijvingen, veel diepgang. De schrijver laat de lezer zich inleven in een personage, heel menselijk en heel herkenbaar. De oplossing van het raadsel over de moord doet de spanning oplopen. De schrijver weet emoties als medelijden of juist woede op te roepen. Je leest het met gemak in één keer uit, want ook de vertaling uit het Frans is erg goed.

Geschreven bij Grijze zielen

Mooi geschreven verhaal over een politieagent die terugkijkt op de moord op een klein meisje, die jaren geleden heeft plaatsgevonden. Erg sfeervol en heerlijk melancholisch, geen feelgood boek. Claudel neemt je mee naar een Frans dorpje waar de bevolking lijdzaam toekijkt hoe een paar mensen misbruik maken van hun positie. Hypocrisie, desinteresse en machteloosheid wisselen elkaar af. De imperfectie van de mens in volle glorie, op subtiele wijze beschreven door een van de beste franse schrijvers van deze tijd.

Geschreven bij Grijze zielen

Een bijzonder boek waarin de melancholie hoogtij viert. De triestheid wordt door Claudel zo beeldend, maar ook zo voelbaar beschreven. Het onvermogen van de personages om door te gaan met hun leven als hun geliefde er niet meer is. Tegelijkertijd komt de bruutheid van de oorlog en van de mens als persoon wreed naar voren. Toch zijn er ook lichtpuntjes van personages die toekijken en soms een helpende hand toesteken. Tegelijkertijd laat de schrijver zich soms ook wat filosofisch uit over het leven, in mooie metaforen neergeschreven. Zoals: "Het leven is merkwaardig. Het geeft geen waarschuwing. Alles zit erin vermengd en je kunt het niet uit elkaar halen; bloedige momenten volgen zomaar op momenten van genade. Alsof de mens een kiezelsteentje op een weg is, dat dagenlang op dezelfde plaats blijft liggen en dan ineens door een vagebond wordt weggeschopt en zonder reden door de lucht vliegt. En wat kan een steentje nou uitrichten?"
Mocht u van dit soorten teksten houden, dan kan ik u zeker dit boek aanraden. Zo ook zijn andere boeken.

Geschreven bij Grijze Zielen

Laat ik starten met de voorzijde: wat een afschuwelijk kind op het kaft. Nodigt zeker niet uit tot lezen. En dat is weer jammer, want het is een prachtig geschreven verhaal.
Op de achterzijde natuurlijk quotes uit recensies en "de Volkskrant" schijnt geschreven te hebben: Een stil boek.
En inderdaad, dat is het.
Zo rustig, zonder haast en ingetogen geschreven.
Die Claudel is geen auteur, maar een componist die noot voor noot (en dus letter voor letter) een meesterwerk componeerde.
Je hoort, proeft en ruikt de sfeer. De rijkdom. De armoede. De hooghartigheid van de rijken, die neerkijken op het gewone volk.
Mooi om dit verhaal te lezen tegen de achtergrond van WO I in een niet genoemd Frans plaatsje.
Een echte aanrader, al was het alleen maar voor de práchtige zinnen.

Geschreven bij Grijze zielen

Grijze zielen in stilte gelezen! Grijze zielen in stilte gevoeld!

Claudel geeft de personages een ziel, een ziel die soms beklemmend dichtbij komt!! Ik heb van passages genoten, ik ben door passages gegrepen. En moet na de laatste bladzijden even op adem komen...

Geschreven bij Grijze zielen

Heel wat keren teruggedacht aan momenten van dit boek, de atmosfeer van het front van de Eerste Wereldoorlog (terwijl dat slechts entourage was). Kon mij noch de titel, noch de schrijver herinneren. Totdat ik op 3-8-2013 een interview las in de Volkskrant met een schrijver/regisseur met een wel erg bekende naam: Claudel. Hij beschrijft een scene waar een jonge onderwijzeres op de top van een heuvel, uitkijkend over de slagvelden, een brief schrijft aan een soldaat, haar geliefde. Dat was dus het boek! (met een van de scenes die bij mij een diepe indruk achterliet, vooral vanuit degene die haar daarbij gadeslaat). Gelijk besteld, met 'Het Verslag van Brodeck' en 'Het kleine meisje van meneer Linh'. Herlezen dus!

"Grijze Zielen" is een boeiend boek, vlot geschreven, cynisch en ironisch hier en daar. Dat cynisme zorgt er wel voor dat het verhaal soms bijna karikaturaal wordt. Je waant je, als lezer, wel in een Frans stadje in de Eerste Wereldoorlog; de ellende druipt er vanaf. De schrijver heeft niet veel op met de mensheid als zodanig; op een enkele hoofdpersoon na, is het merendeels volk met veel slechte karaktereigenschappen.

Geschreven bij Grijze zielen

Als pluspunt zou ik zeggen: spannend.

Geschreven bij Grijze zielen

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit.