Grip

Goed geschreven boek!
Wat ik frappant en verfrissend vond: de oude spelling!
Merkte al snel dat er iets niet klopte qua spelling, tot ik begreep dat het een bewuste keuze is v.d. schrijver. Als taaldocent Ned. vind ik zo'n keuze: eigenzinnig en verfrissend.
In de onzinnige, onlogische nieuwe spelling gaat zoveel tijd zitten om mijzelf en mijn leerlingen,
groot en klein, in de juiste spelling te trainen en te houden! dat ik deze keuze verrassend vind en begrijp.
Verdient m.i. geen navolging, omdat foutloos Nederlands soms erg belangrijk is in het leven, ondanks de soms bizarre spellingsregels.
Van deze schrijver is dit mijn eerste boek, dus ik weet niet of hij dit statement altijd maakt.
Dit boek is meeslepend van aard, hoewel ik moet zeggen, dat ik na de eerste 100 blz. (en de mannen zitten dan nog steeds in dezelfde trein, zijn onderweg), de dynamiek voelde afnemen.
Dat kwam weldra helemaal goed.
Het prachtige land Noorwegen en de sfeer, kameraadschap en de onderstromen binnen een klimmers-groep zijn mij bekend en worden heel goed en overtuigend verteld.
Het boek zit vernuftig in elkaar en wordt beeldend en mooi verteld.

Geschreven bij Grip

Het lezen van dit boek is een zuiver genoegen.
Het had mij meteen in zijn greep en slokte me op, bladzijde na bladzijde.
De formuleringen zijn zo scherp dat ik zintuiglijk meeleefde met de hoofdpersonen, alsof ik naast hen stond. Zij worden mensen van vlees en bloed en de lezer krijgt al lezende sympathie voor hun hebbelijkheden en onhebbelijkheden.
Doordat het verhaal vanuit verschillende perspectieven is geschreven krijgt het diepte.
De ontknoping is geweldig.

Grip is een ingenieus opgezette roman in prachtige taal. Tegen de achtergrond van gedeelde (?) ervaringen van een groep vrienden komen onderwerpen als leven, vriendschap, eenzaamheid, liefde en vergankelijkheid aan de orde. De ontwikkellingsgang van de hoofdpersonen en perspectiefwisselingen maken het lezen van het verhaal tot een literaire ervaring. Het is een boek om na lezing niet direct opzij te leggen, bij herlezing wint het nog aan perspectief.

Geschreven bij Grip

Vanuit een wisselend perspectief leer je de personages kennen, dat is sterk en geeft diepgang.
Hoe is het de vrienden in de afgelopen twintig jaar vergaan? Hoe sterk is de vriendschap? Hoe zal het verder met hen gaan? Worden vragen beantwoord?
Stephan Enter heeft een levendige, heldere en beeldende stijl. Met vaart, spanning en mooie sfeerbeelden neemt hij je meteen mee en wil je direct doorlezen tot het eind.
Het filosofische karakter geeft veel stof tot nadenken. Ook zen ontbreekt niet.
Aan de titel Grip kan meerdere betekenissen gegeven worden en de haiku als motto is goed gevonden en zeer toepasselijk.
Het is de moeite waard deze fantastische roman te herlezen en er met anderen over van gedachten te wisselen. Het boek is ook goed ontvangen in mijn leesgroep.

Geschreven bij Grip

Een topper van een boek! Verschillende personages geven hun kijk, beleving, gedachten en observaties over elkaar en hun gezamenlijke verleden. Het verhaal krijgt hierdoor steeds meer diepgang. Er zijn meerdere onderwerpen die terugkeren en uitgediept worden. Het thema tijd komt in veel facetten voor in het verhaal. Ook de titel vind ik goed gekozen. Grip hebben op het leven of toch niet. Zelfs de opbouw van het boek kan ervoor zorgen dat je denkt te weten waar het naar toe gaat, maar dan blijkt toch dat je niet echt grip krijgt op het verhaal en de uitkomst.

Grip, Stefphan Enter
'Als je blijft doen, wat je altijd al gedaan hebt, moet je niet verwachten, dat je een andere uitkomst krijgt...'. Aan deze wijsheid denk ik, wanneer ik - na een nachtje slapen - 'grip' krijg op het boek.
Enter beschrijft de aanloop naar een reunie van vier klimmers. Na het verhaal van drie van hen, verlang ik naar het verhaal van de vierde. Maar Enter verrast door weer bij Paul, de eerste van het stel, te beginnen. Ik merk, dat ik teleurgesteld ben. Teleurstelling die inmiddels plaats gemaakt heeft voor bewondering. Het is subtiel en ingenieus. Wat laat hij door deze keuze prachtig zien, dat het leven doorgaat, zoals het al ging, wanneer je blijft doen, wat je altijd al deed...
Bij mij roept het ook nog een ander thema op. Elk van de klimmers heeft z'n geheim. Een geheim dat ze angstvallig voor zich houden. Evenals het oordeel dat ieder van hen over de ander heeft. Het brengt de klimmers in een haat-liefde verhouding tot elkaar. Onderhouds is er steeds sprake van strijd. Strijd die niet het beste in hun naar boven haalt. Het roept de vraag op, hoe het geweest zou zijn, wanneer ze hun geheimen en oordelen over de ander wel gedeeld zouden hebben.... Maar dat antwoord krijgen we niet. En Enter maakt in het laatste hoofdstuk duidelijk: dat komt er ook niet, wanneer Paul besluit om 'er niet over te beginnen', wanneer hij Lotte zal ontmoeten. Of de andere twee er dan bij zullen zijn, blijft in nevelen gehuld...
Een topper!

Een hoogstaand stukje moderne Nederlandse literatuur. Klassiek, melancholisch, literair hoogstaand, zit goed in elkaar en meeslepend. Behandeld in beperkt aantal pagina's veel serieuze onderwerpen zonder zwaarmoedig te worden. Enter creëert realistische karakters met een realistische (onderlinge) geschiedenis dat zich op een bijzondere wijze ontspint.

Geschreven bij Grip

Op het treinstation in Brussel ontmoeten Paul en Vincent elkaar, ze zijn op weg naar Engeland voor een reünie met Martin en Lotte.

In hun studententijd vormden ze samen een groepje die van alpinisme hielden en mooie tochten maakten. Hun laatste grote tocht was naar de Lofoten in Noorwegen. Over deze laatste trektocht heeft ieder voor zich andere herinneringen. Ieder weet weer een ander gedeelte van het verhaal. Er is daar iets gebeurd wat nooit iemand duidelijk is geworden.
Veel herinneringen komen terug tijdens de treinreis, er wordt weinig gesproken. Vincent houdt zich afzijdig en Paul is verdiept in een krantenartikel "Ontsterflijkheid binnen handbereik". Waar hij behoorlijk in geïnteresseerd is en veel over nadenkt.
De vier klimmers wonen verspreid over de wereld. Vincent is onderzoeker in Japan, Martin en Lotte wonen in Wales en hebben inmiddels een kind. Paul lijkt een luizenleventje te hebben maar gelukkig zijn ze geen van allen.

Nadenken en filosoferen doen ze veel, over de liefde, doodgaan,
jeugd, ouder worden en het leven.
In wezen zijn ze alle vier raadsels voor elkaar, ze kennen elkaar niet echt en hebben geheimen voor elkaar.
Heb boek gaat over treinreis er naar toe, over de mensen die instappen de gesprekken die ze voeren.
Maar bij Lotte aankomen doen ze niet.

Het doet mij denken aan het boek "Nooit meer slapen" van W.F.Hermans.

Geschreven bij Grip

Mooi verhaal, diepgang in de personen en de relatie tot elkaar en gebeurtenissen uit het verleden. Naar mijn gevoel mist het de ontbrekende sleutel.

prachtig boek