Heb jij haar gezien?

Heb jij haar gezien? is alweer de zestiende thriller van Sophie Hannah vertaald in het Nederlands. Ze begon in 2006 na een carrière als dichter aan het schrijven van thrillers. Heb jij haar gezien? speelt zich eens een keer niet af in Engeland, Sophie Hannah heeft zichzelf en de lezers getrakteerd op een uitstapje naar Amerika en wel naar een luxe wellness-resort. Cara Burrows uit Engeland vlucht van haar familie met het plan twee weken tot rust te komen en ze zich te beraden over haar toekomst. Al direct bij aankomst in het resort blijkt dat dit allemaal iets anders zal verlopen als zij oog in oog staat met Melody Chappa. Een meisje waarvan men dacht dat ze vermoord was door haar ouders.

Sophie Hannah heeft me verrast met Heb jij haar gezien? Eerder las ik van haar hand De monogrammoorden en dan kon me niet zo bekoren. In Heb jij haar gezien? nu eens niet een verhaal in Engeland, maar in Amerika. Het gezichtspunt in het boek is dat van Engelse Cara Burrows en dit vergroot het gevoel van betrokkenheid. De meerderheid van het boek speelt zich af in een luxe wellness resort. Het tempo in het boek is redelijk vlot en doordat het boek is onderverdeeld in verschillende onderdelen, zoals gespreksverslagen en verschillende oogpunten, heel boeiend om te lezen.

Sophie Hannah neemt de Amerikanen enigszins op de hak en voegt daarmee een dosis humor toe aan het verhaal. Ik verdenk Sophie Hannah er zelfs van dat haar eigen mening en gedachten zijn verwerkt in een van de karakters. Zeker na de lezing bij het AD, weet ik dit nog meer te waarderen. Het gekozen thema is heftig, maar wordt op een mooie, respectvolle wijze beschreven.

Heb jij haar gezien? was een fijne thriller om te lezen en heeft me doen beseffen toch maar eens meer boeken van Sophie Hannah te gaan lezen. Ik geef het boek vier sterren.

Cara Burrows heeft het even helemaal gehad met haar gezin en ze verlaat futloos en teleurgesteld haar man en twee kinderen. Ze geeft zelfs haar mobieltje ter bewaring aan een chauffeur omdat ze geen contact met het thuisfront wil hebben. Cara is gevlucht naar een ontzettend duur wellnessresort, maar als ze daar uitgeput haar hotelkamer betreedt blijkt die al bezet te zijn en de chaos is compleet!
Nadat de receptioniste haar als tegemoetkoming een bijzonder exclusieve casita (huisje) heeft toegewezen voor haar verblijf daar, neemt ze zich voor om tijd te nemen voor zichzelf en haar situatie. Maar dat komt er niet van.

Cara twijfelt of ze het meisje dat ze zag in haar hotelkamer wel Melody Chapa is. Dat is tenslotte iemand die vermoord zou zijn en waarvan de ouders een levenslange gevangenisstraf uitzitten voor de moord op haar.
Cara gaat zich informeren en leest een blog met als titel: ‘Melody Chapa – het volledige verhaal.’ De lezer kan dit blog in drie delen in gedeelten meelezen; stukje bij beetje leer je meer over de achtergronden.
Door haar nieuwsgierigheid raakt ze verwikkeld in een gevaarlijk web van leugens…
Leugens zijn de rode draad door het hele verhaal.

De auteur heeft me met haar prettige schrijfstijl weer weten te boeien.
Door de eenvoud, zonder moeilijke woorden en door de duidelijke beschrijving van personen en omgeving leest het verhaal lekker door.
Het verhaal van Cara wordt afgewisseld door de verhaallijn van iemand die vertelt over ‘de vriendelijke gezichten’. Later wordt duidelijk wie dat is. Of is diegene wel écht de eigenaar van deze verhaallijn?
Het einde was voor mij totaal onverwacht.

Wat leugens en het handelen naar aanleiding van slechts vermoedens kunnen veroorzaken is onvoorstelbaar!

Met heel veel zin begon ik in de 16e thriller van de hand van deze schrijfster. Het verhaal gaat over Cara Burrows, een Engelse, die vlucht naar een luxe resort in Amerika. Bij aankomst ziet zij, naar later blijkt, een vermoord meisje. Vanaf het eerste moment weet Sophie Hannah mijn aandacht te pakken. De bijzonder gedetailleerde omschrijvingen van de omgeving, personages maar ook van de gemoedstoestand van Cara Burrows zijn een genot om te lezen. Is het boek echt spannend, nou nee, het psychologische aspect is des te meer belicht. Hannah heeft hierbij ook gebruik gemaakt van gespreksverslagen m.b.t. deze moord van een t.v.-show in Amerika. Dit doet zij met een kritische knipoog naar de Amerikaanse cultuur waar dit soort shows de betrokkenen bij een moordzaak al bij voorbaat publiekelijk veroordelen. Wat mij betreft had dit soort verslagen beduidend minder gemogen, het haalde voor mij de snelheid uit het verhaal. Om eerlijk te zijn heb ik na het 2e gespreksverslag deze verslagen niet meer gelezen en ik had niet het idee dat ik hierdoor nu wat gemist heb. Het boek las wel een stuk sneller en dat is jammer… de uiteindelijke ontknoping bleek toch verrassend te zijn…