Hemelpoorttrilogie 2 Sam

Dit boek is het tweede deel in de zogenaamde “Hemelpoorttrilogie”. Er wordt in het verhaal vaak terug gegrepen naar gebeurtenissen vanuit het eerste boek (“Raaf”), dus ik raad aan om de boeken in de juiste volgorde te lezen.
In dit boek zien we de personages uit “Raaf” allemaal weer terug. Het perspectief ligt wederom bij Lilly. Zij is erg verdrietig na het verlies van Raaf. Ze probeert het leven weer enigszins op te pakken, maar de gebeurtenissen van de afgelopen tijd hebben nog een grote impact op haar. Gelukkig lijken de demonen verdwenen te zijn. Maar dan denkt Lilly Raphael te zien in het donkere bos. En niet alleen Raaf, maar bij hem zijn ook een aantal demonen. De jongen, van wie Lilly denkt dat het Raaf is, probeert de demonen weg te jagen.

“Ik heb zo’n gevoel dat wat er enkele maanden geleden is gebeurd nog lang niet afgelopen is. Sterker nog…er bekruipt me het ongemakkelijke gevoel dat het met die mislukte poging van Lillith om terug te keren op aarde nu pas begonnen is!”

Lilly komt er al snel achter dat de jongen niet Raaf is, maar zijn vriend Sam. Is hij te vertrouwen? Wil hij nog steeds Lillith, in de vorm van Lilly, terug? Of is hij veranderd en is zijn bezorgdheid oprecht?
Om alle ellende even te vergeten gaat de vriendengroep naar de kermis. Maar daar slaat de schrik hen om het hart als ze een beetje giechelend bij de waarzegster binnen stappen…

“’Ik heb altijd gedacht… gehoopt misschien, dat wat er in september bij de walvis is gebeurd een einde had gemaakt aan al die vreselijke gebeurtenissen. Maar nu, nu lijkt het wel…’
‘…alsof dat alles slechts het begin is geweest van iets veel groters?’”

Ook dit boek kenmerkt zich weer door de vlotte schrijfstijl en de humor die onmiskenbaar elke keer terugkomt. Ik heb ook deze keer weer genoten van de beschrijvingen van de personages. Lilly’s vader bijvoorbeeld is ook in dit boek weer goed voor een aantal humoristische en vertederende scenes, maar daar is ook Sarah, het geweten van de vriendengroep.
De lezer krijgt een mooi inkijkje in het leven van een puber, zij het een heel gehoorzame, inclusief een staaltje puberaal liefdesverdriet. Je zou bijna wensen weer even 16 te zijn…
De opbouw van het boek lijkt erg op het eerste deel. In beide boeken leidt bijvoorbeeld een “ongeoorloofde” activiteit tot een omslag in het verhaal. In “Raaf” was dat het glaasje draaien, hier is het een bezoek aan de waarzegster. Toch vind ik dat dit boek meer spanning in zich heeft. Het maakt me erg nieuwsgierig naar het derde deel. Zal de schrijfster in eenzelfde stramien vervallen, waardoor het saai wordt? Of zal zij toch weten te verrassen? Met dit boek is het in ieder geval gelukt een mooi tweede deel van de trilogie neer te zetten.

Conclusie: het boek lijkt qua opbouw op het eerste deel, maar bevat wel meer spanning. De vlotte leesbaarheid en humor maken het af.