Het besef van een moeder leven in de nasleep van het Columbine-drama

Het is met geen pen te beschrijven wat een pijn het moet zijn om je kind te verliezen, laat staan dat hij dan nog wereldwijd bekend geraakt is als een massamoordenaar. Sue moet niet alleen haar verdriet kunnen verwerken maar moet het dan ook nog eens opnemen tegen allerlei insinuaties, haatbrieven en noem maar op. Dit zijn jaren geweest van hel en nog steeds!

“Elke dag nog is het een kwelling voor me dat mijn zoon levens heeft beëindigd en verwoest, waardoor families en vrienden van de slachtoffers pijn en leed is bezorgd”

Dit is een boek geschreven door een moedige moeder die uiteindelijk de feiten onder ogen moest zien te komen en die ze nu deelt met de wereld. Het gaat er haar ook niet om meerdere excuses te vinden voor wat Dylan heeft gedaan. Het gaat erom dat ze de wereld wil laten weten dat er met pesten, depressies en geestelijke gezondheid problematiek niet te lachen valt. Ook het besef dat het onder je eigen dak zich voordoet en dat de symptomen niet worden opgemerkt. Met dit boek toont ze aan hoe je depressies kunt opmerken en vooral bloedbaden kunt voorkomen zoals al in meerdere scholen in de USA zijn gebeurd. Ze verwijt zichzelf dat ze de dingen niet anders heeft aangepakt. Het is voor haar ook van essentieel belang dat artsen controleren op symptomen van depressie en suïcidale neigingen bij hun patiënten. Nu jaren later is ze er zich ook van bewust dat pubers hun ouders de tuin om kunnen leiden en dat ze het op zo’n geraffineerde manier doen dat je je als ouders geen zorgen hoeft te maken als hun kind eens in “een dipje” zit. Er waren vele kenmerken van depressie bij Dylan maar dan moet je ze wel kennen. De dagelijkse sleur en gezondheidszorgen van haar man Tom deden daar ook geen goed aan.
Dit is geen boek voor iemand met een teer zieltje! Dit is de keiharde waarheid van een moeder die nu al 17 jaar moet rondlopen met de schande en verdriet van hetgeen haar bloedeigen kind heeft gedaan. Ze legt gewoon haar hele ziel bloot.
Nog steeds tot op de dag van vandaag voelt ze zich enorm schuldig en er gaat ook geen dag voorbij dat ze aan al de slachtoffers denkt en het enige dat ze kan zeggen is: Sorry, sorry, sorry voor wat mijn zoon heeft aangericht.
Een gebeurtenis of een verhaal heeft altijd twee kanten: de ene kant kenden we al, daar zijn ondertussen genoeg documentaires en filmpjes van gemaakt. Maar ik heb nu de andere kant gelezen en ik heb er geen minuut spijt van gehad dat ik dit boek gelezen heb hoe heftig en hartverscheurend het ook is. Dit gaat ook over het leven van een moeder die de gemeenschap niets kwaad in de weg heeft gelegd en die er tot op heden nog altijd voor moet boeten wat haar zoon heeft aangericht.
Ik heb maar liefst 10 bladzijden aan notities geschreven en ik vind dit een van de moeilijkste recensies die ik al heb geschreven. Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen maar dat wil en kan ik niet, lees het boek zou ik zeggen!
Ik kan niets anders zeggen dat dit een boek is dat aan je botten blijft kleven omwille van de hoge psychologische factor en waarheid. Maar het is wel de moeite waard om het te lezen en vooral om te begrijpen!

Nog een belangrijk detail: dit boek is niet uit eigen winstbejag geschreven. Al wat zij met dit boek verdient schenkt zij weg aan charitatieve organisaties die zich richten op geestelijke gezondheidsproblemen !!

Een must als je alles leest over de columbine schietpartij! Eindelijk spreekt sue zich uit na al die járen, super interessant!

Sue Klebold is inspirerend. De manier waarop ze omgaat met het verlies van haar zoon door het om te draaien naar iets positiefs (opkomen voor psychische gezondheidszorg) is zo bijzonder. De diepgang in dit boek laten je haast voelen hoe het voor haar geweest is en tot deze dag is om niet alleen haar zoon te verliezen, maar ook alle goede herinneringen omdat deze nu zijn bezoedeld door twijfel en schuld.

Een sterke vrouw en een prachtig boek.

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit boek enorm veel indruk op me heeft gemaakt.
Vanaf de eerste bladzijde zit je midden in dit aangrijpende en schokkende verhaal, open en hartverscheurend eerlijk verteld door de moeder van één van de daders van de moordpartij op ,De Columbine Highschool' in Colorado. Wat er daarna allemaal met dit gezin gebeurt is bijna niet te geloven, je gevoelens worden als een rollercoaster heen en weer heen en weer geslingerd. Wat heeft haar zoon bezielt om zoiets gruwelijks te doen, hoe ver moet je heen zijn om tot zulke daden te komen en waarom heeft hij zoveel anderen in z'n dood meegenomen? Maar wat me ook verbaasde is het feit dat ik bijna niet kon vatten waar de ouders de kracht en de moed vandaan hebben weten te halen om verder te gaan met hun leven na dit drama dat lange tijd wereldnieuws was.
Hoe leef je verder als je door de pers en media vogelvrij wordt verklaard en wat doet het met een mens als je járen later bij het noemen van je naam nog altijd niet weet wat dit bij andere mensen oproept?
Sue Klebold is een meer dan dappere vrouw, waar je al lezend steeds meer respect voor gaat krijgen.

Geschreven bij Het besef van een moeder

Het is een moedig boek, een aangrijpend boek recht uit het hart en in dit geval brein van een moeder. Die alleen maar heeft gehouden van haar kind en elke dag door moet worstelen met dit onbegrip.De soms vreemde reacties van de omgeving. Een hartverscheurend boek.

Ik vond het een erg indrukwekkend, interessant en boeiend verhaal. Voor het eerst in lange tijd dat ik een boek helemaal heb uitgelezen. Aanrader.

Een boeiend boek.

Meeslepend verhaal in het begin maar veel herhaling waardoor het op de duur langdradig wordt...