Het eiland onder de zee

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Tijdens een verblijf op Curaçao hebben we met eigen ogen gezien hoe mensonterend wij blanken in het recente verleden zijn omgegaan met onze gekleurde medemensen. Op de bezochte (ex)plantages spreken de vele stille getuigen van alle misstanden nog voor zich.

"Eiland onder de zee" heeft me diep geraakt en het boek is zo indringend geschreven dat het als het ware alles visualiseert. De arrogantie van de blanken die dachten recht te hebben om naar believen te misbruiken, mishandelen en moorden. Afschuwelijk wat een tijd is dat geweest.

Het boek had voor mij nog 400 bladzijden langer mogen duren. Heb zelden zo'n indrukwekkend boek gelezen; het maakt mij als blanke heel klein..............

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Het eiland onder zee is één van de laatste boeken van Isabel Allende. Ik had maar twee dagen nodig om het uit te lezen; ik kon het niet meer wegleggen.

Het boek vertelt het verhaal van de slavin Zarité - meestal Tété genoemd. Het verhaal begint als de negenjarige Tété wordt gekocht door de halfbloed prostituee Violette voor haar favoriete klant Toulouse Valmorain, eigenaar van een suikerplantage op het eiland Saint-Domingue (tegenwoordig Haiti). Tété moet uiteindelijk niet alleen voor zijn krankzinnige Spaanse echtgenote zorgen, maar wordt ook iedere avond in het bed van de Fransman bevolen. Hij neemt haar hun eerste kind af, waarop zij al haar moederliefde stort op Maurice, het zoontje van Valmorain en zijn echtgenote, en later op haar eigen dochtertje Rosette. Als de slavenopstand uitbreekt, kan ze Maurice en Rosette niet aan hun lot overlaten en besluit ze haar baas te redden in ruil voor de vrijheid van haar en haar dochtertje. Als Valmorain eenmaal een nieuw leven heeft opgebouwd in New Orleans, blijkt hij echter niet bereid zijn belofte na te komen.

Grappig detail: de piraten Jean en Pierre Lafitte die we in Allende's boek Zorro tegenkwamen, komen in dit verhaal ook nog even langs.

Het eiland onder zee is opgebouwd uit twee delen die zich afspelen in achtereenvolgens Saint-Domingue en New Orleans. Naast het aangrijpende verhaal van Tété krijgt de lezer de nodige geschiedenis mee van Saint-Domingue; Allende geeft gedetailleerd de verschillende fasen en gevechten in de bloedige slavenopstand weer. In het tweede deel wordt een uitgebreid tijdsbeeld geschetst van New Orleans, waar weliswaar veel vrije kleurlingen wonen, maar slavernij nog steeds geaccepteerd is en blanken ver boven hen verheven zijn. De schrijfster geeft hiermee een uitgebreid beeld neer van de politiek, omgangsvormen en slavernij eind achttiende eeuw. Over het algemeen is dit boeiend en een noodzakelijke en goede aanvulling op het verhaal, maar af en toe ook wat langdradig.

Het boek wordt niet volledig uit het perspectief van Tété geschreven - al maakt de schrijfster wel duidelijk dat het verhaal verteld wordt 'zoals zij het zich herinnert' - waardoor ook de levens van bijvoorbeeld Valmorain, Violette en Maurice verteld worden. De gedachten van Valmorain over slavernij en standenverschillen zijn behoorlijk kortzichtig: zwarten zijn enkel geschikt voor werken, kennen geen liefde, zijn niet intelligent, kortom: het zijn net beesten. Dat is dan ook precies hoe hij zijn slaven laat behandelen, als is hij wel milder voor ze dan andere slaveneigenaren, omdat dat de productie bevordert. Naast de kortzichtige Valmorain voert Allende ook nog enkele andere oppervlakkige bijfiguren op: vrijheidsstrijder en geheime liefde Gambo, de hebzuchtige en egoistische tweede echtgenote van Valmorain, kruidenvrouwtje Rose, de Spaanse schoonbroer en schurk Sancho, etc. Zoals we van Allende gewend zijn, zijn daarnaast de verschillende vrouwen in Het eiland onder zee stuk voor stuk sterk, dapper en zelfstandig. Violette bijvoorbeeld kiest heel bewust voor haar bestaan als prostituee, omdat ze geniet van alle aandacht, de rijkdom en het uitgaansleven. En de geheime, zwarte echtgenote van de blanke arts Parmentier kan ook makkelijk haar eigen boontjes doppen en verdient met haar naaiatelier genoeg geld om in het onderhoud van het hele gezin te voorzien. Tété zelf spant natuurlijk de kroon met haar heldhaftige optreden tijdens de slavenopstand, haar grenzenloze liefde voor de kinderen en haar onafgebroken strijd voor haar vrijheid.

De personages zijn dus niet bijster origineel en diepgaand, maar door het meeslepende verhaal heeft dat me niet gestoord. Het verhaal is erg aangrijpend en weet de lezer al snel te pakken. De schrijfstijl is over het algemeen erg fijn, dus al met al is Het eiland onder zee een heerlijk boek en een echte aanrader voor de Allende-fans.

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Opnieuw genoten van dit nieuwste boek van Isabel Allende. Boeiend, meeslepend en kleurrijk (hetgeen wellicht een andere betekenis heeft dan u denkt wanneer u het boek nog niet gelezen hebt) geschreven. Een verfilming waardig wat een confronterende maar schitterende geschiedenisvertelling zou opleveren. Een prachtig verhaal over liefde tegen de achtergrond van het koloniale verleden en de slavernij in het caribisch gebied en het zuiden van de VS.

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Heerlijk weer een nieuw boek van mijn favoriete auteur!! De reacties waren zo veelbelovend dat ik er opgetogen aan begon. Dit zou haar kroon op het werk zijn.

Het is inderdaad weer een echt Allende boek; heerlijk, meeslepend geschreven, een mooi, indrukwekkend verhaal. Die Allende weet hoe je een verhaal moet vertellen! Het is op historische gebeurtenissen georiënteerd, waardoor ze zich genoodzaakt zag veel politieke ontwikkelingen te duiden. Die stukken is vond ik oninteressant en lastig te volgen. Zij moet over mensen schrijven want dat kan ze als geen ander.
Toch was ik uiteindelijk ietwat teleurgesteld. Het boek wist me niet te roeren, wat ik wel had bij zoveel andere boeken van haar. Natuurlijk is het boek een aanrader, maar als ik iemand die nog niets van haar heeft gelezen een boek van haar moet aanraden, zal het zeker niet deze zijn. Ook al gebeuren er vreselijk heftige dingen in het boek, ik ben op het laatst niet zo betrokken bij de personen dat ze me tot in het diepste raken.

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Erg mooi boek met veel verschillende personages waardoor je ook van verschillende meningen inzicht krijgt in de geschiedenis van de slavernij. Slaven op plantages, slaven die in opstand komen, kindslaven, halfbloed kinderen, blanken die slavernij nodig vinden, blanken die de slavernij willen afschaffen, het blanke leger en nog veel meer personages komen aan bod. Elk personage heeft weer een andere mening over de slavernij waardoor het boek erg interessant is.

Het is een erg leerzaam boek over de geschiedenis van de slavernij. Het grijze gebied van halfbloed kinderen, blanken die graag de slavernij wouden afschaffen en slaven die zichzelf vrij kochten of kregen bij het redden van een leven vond ik erg interessant. Tussen slaaf of blank zijn zat nog van alles in waar ik nooit bij stil had gestaan en wat het leven best ingewikkeld maakte.

De hoofdstukken zijn vrij kort en het boek is erg spannend waardoor het boek snel weg leest. Zeker een aanrader!

Het is een boek, wat boeit en blijft boeien. Er gebeuren heftige dingen waar je niet altijd bij stil wil staan dat dit vroeger echt gebeurde en waarschijnlijk nog op bepaalde plekken in de wereld gebeurt. Soms is het wat saai en weet je wat er gaat gebeuren en mist er een stukje spanning om door te lezen, maar over algemeen boeiend boek !!

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Het eiland onder de zee is een prachtig, meeslepend verhaal, dat het verhaal van de slavin Zarité vertelt op het eiland Saint-Domingue (het huidige Haïti). Los van het verhaal over Zarité geeft het boek een goed inzicht in het slavenbestaan op de tabaksplantages, de ontstaansgeschiedenis van Haïti en de opkomst van Louisiana als slavernijstaat. De verteltrant van Allende is ook in dit boek weer onmiskenbaar. Jammer is dat het verhaal soms tergend langzaam verloopt en op andere momenten met 'zevenmijlslaarzen' voortschiet; dit had wat mij betreft wat beter in balans mogen zijn. Niettemin een must voor alle Allende-fans.

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Haïti, eind 18de eeuw. Om aan de explosief groeiende suikerbehoefte van Europa te voldoen, zijn grote delen van dit Caribische eiland ontbost en is de oorspronkelijke Indiaanse bevolking vermoord. Er zijn immense suikerrietplantages aangelegd die onder de vreselijkste omstandigheden bewerkt worden door uit Afrika geïmporteerde slaven. Eén van die Haïtiaanse slaven is Zarité. Zij is geboren uit een Senegalese moeder die zwanger van haar raakte nadat ze tijdens de overtocht van Afrika naar Haïti verkracht is door een bemanningslid van een slavenschip, een lot dat iedere vrouwelijke slaaf ten deel valt. Zarité heeft ‘het geluk’ als meisje van negen in de huishouding van plantagebezitter Toulouse Valmorain terecht te komen, waardoor ze ontsnapt aan het trieste lot van slaaf op de suikerrietvelden. Ze zorgt voor zijn steeds verwarder rakende vrouw en zijn zoontje. Vanaf haar elfde jaar moet ze ook seksueel tot Valmorains’ beschikking staan. De plantageslaven schikken zich niet allemaal even makkelijk in hun vreselijke lot, sommigen ontsnappen en verenigen zich in de bergen, waar ze een opstand beramen. Terwijl in het moederland Frankrijk de revolutie woedt, worden de rijke blanken op Haïti opgeschrikt door een slavenopstand. Zij die weten te ontsnappen aan de wraak van hun slaven, vluchten naar Cuba en Louisiana. Zarité krijgt tijdens de opstand de kans te ontsnappen aan Toulouse Valmorain, maar kiest ervoor bij hem en het dochtertje dat ze met hem heeft, te blijven. Samen ontvluchten ze Haïti en komen uiteindelijk in New Orleans terecht, dat dan nog Frans is. Valmorain begint weer een nieuwe suikerplantage, terwijl Zarité van zichzelf en haar dochter uiteindelijk ‘vrije mulatten’ weet te maken.

Alle elementen die zo typisch zijn voor de boeken van Isabel Allende zitten in dit boek: veel historische details, kleurige personages en een meeslepende vertelstijl. Het eiland onder de zee is een mooi verhaal, soms vreselijk bitter, soms zoet. Maar Isabel Allende’s zoet is zoet van het beste soort!

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

"Dans, Zarité, dans, want de slaaf die danst is vrij."
En gedanst heeft Zarité - Tété - op het ritme van de trommel van haar leven, vol overgave en vuur met een liefdevol sterk hart, dwars door alle moeilijkheden en beproevingen en verliezen heen, waaronder zij in haar jarenlange slavenbestaan gebukt ging. Door haar grote innerlijke kracht, die zich al uitte aan het prille begin van haar leven toen ze tegen alle verwachtingen in gezond geboren werd ondanks de poging van haar biologische moeder om zichzelf te aborteren, stijgt ze keer op keer uit boven haar angsten en pijn en verdriet en blijft ze standvastig vasthouden aan haar onmogelijk lijkende droom om eens als vrije mulattin te kunnen leven. Deze vrijheidsdroom schijnt als een heldere etoile aan het firmament van haar verlangen en wijst haar de weg vanaf de plantage Saint-Lazare van haar meester Toulouse Valmorain op het eiland Saint-Domingue (de latere eerste vrije Zwarte Republiek Haïti) naar de Nieuwe Wereld, Louisiana, waar uiteindelijk haar langgekoesterde wens in vervulling gaat en zij, na talloze ontberingen te hebben geleden, als vrij mens met haar kinderen en kleinkinderen leeft. Via Zarité krijgt de lezer een onthutsende kijk in het gruwelijke bestaan dat de slaven op de plantages in de 18-eeuwse koloniën was beschoren, meedogenloos geregeerd door de zweep, honger en werk. Ook wordt de lezer een blik gegund op de politieke situatie in die tijd. De Amerikaanse onafhankelijksstrijd en losmaking als kolonie van het moederland Engeland, gevolgd door de Franse Revolutie met zijn inspirerende en idealistische leuze gelijkheid, vrijheid en broederschap die zorgen voor een omwenteling in de gedachtengang van de slavengemeenschappen met opstanden op grote en kleine schaal tot gevolg. De roep om vrijheid binnen zwarte en blanke gemeenschappen die uiteindelijk zou zorgen voor afschaving van de slavernij, waardoor eindelijk een einde komt aan een verschrikkelijke periode van uitbuiting, buitensporige wreedheden en onderdrukking.
Mijn eerste kennismaking met de auteur Isabel Allende en haar boeken blijkt boeiend met een bitterzoete, wat melancholieke afdronk die nog enige tijd blijft hangen alvorens te vervagen.

Geschreven bij Het Eiland Onder De Zee

Ik heb het boek in een weekend uitgelezen! Het boeit vanaf de eerste pagina en je leeft helemaal mee met Zarite. Het schetst een realistisch beeld van de slavernij op de Dominicaanse Republiek en neemt je mee naar het leven in de 18e eeuw met alle etiquette, levensomsandigheden en intriges die bij die tijd passen.
De verhoudingen tussen de slaven en blanken komen steeds meer onder druk te staan en het komt steeds dichter bij een uitbarsting. Je voelt de spanning bijna als je het boek aan het lezen bent en de sympathie voor Zarite en de andere slaven en zwarte mensen groeit.
Het is het meest boeiende boek dat ik in tijden heb gelezen!