Het feest

Het verhaal op zich is niets bijzonders alleen wordt het tergend langzaam verteld met in elke hoofdstuk een verwijzing naar wat er op het feest is gebeurd...en dus blijf je doorlezen omdat je het wilt weten. Beetje een afknapper.

Geschreven bij Het feest

Vind de lovende kritieken overdreven. Doorsnee thriller

In tegenstelling tot de meeste andere recensenten vond ik het boek niet echt spannend. Het beeld dat geschilderd wordt van de upper class is erg cliché en er is wat mij betreft al vrij snel duidelijk wat er aan de hand is. In de media werden vergelijkingen gemaakt met Donna Tartts 'Verborgen geschiedenis', ik heb ook sterk de indruk dat Day zo'n soort roman heeft willen schrijven (Lucy noemt de naam van Tartt zelfs in het boek), maar ze is hier slecht in geslaagd. Vermakelijk, maar geen meesterwerk.

Geschreven bij Het feest

Het gaf associaties met "Brideshead revisited". Ook twee vrienden; de een uit een gegoed milieu, de ander uit een eenvoudig milieu. Al gaande het boek wordt je nieuwsgieriger wat er eigenlijk gebeurd is

Zeer vlot en goed geschreven en daarom een echte page-turner. Het boek wordt wel vergeleken met andere klassiekers met dezelfde thematiek (Brideshead, Hollinghurst, Donna Tartt) maar is niet van hetzelfde niveau. Daarvoor is het verhaal toch te oppervlakkig en te weinig subtiel.

Een erg goed geschreven boek over de ingewikkelde vriendschap tussen twee mannen uit verschillende sociale milieus. Vanaf het begin wordt de spanning opgebouwd naar een climax die toch nog onverwachts uitvalt. De stijl is ingenieus, geschreven vanuit de ik-persoon van Martin, afgewisseld met dagboekaantekeningen van zijn vrouw Lucy. Dit werkt wonderwel, tezamen met het steeds weer terugkerende politieverhoor, de flashbacks naar de jeugd van Martin, zijn middelbare schooltijd waarin hij zijn grote weldoener Ben ontmoet, wat ze samen allemaal met elkaar meemaken, hoe Martin hoog opkijkt naar Ben en hem zelfs beschermt van een misdaad. Alleen had ik van het einde meer verwacht, meer vuurwerk in ieder geval. Daardoor is het voor mij net geen vijf sterren waard.

Geschreven bij Het feest

Traag verlopend verhaal. Niet spannend en had met 100 pagina's wel verteld geweest

Wat een parel van een roman is dit. Prachtig geschreven, toegankelijke en bijzonder mooie zinnen, super uitgewerkt en een feest om te lezen. Niet alles wordt voorgekauwd, waardoor het tempo traag is, maar dat is juist heel prettig omdat het verhaal wisselt door twee vertellende personen en twee locaties, dus vier vertelpunten. Nergens wordt dat lastig. Ik heb genoten van de zinnen, de humor, de bitterheid, en het plot over twee vrienden en hoe vriendschappen soms verlopen en mensen altijd hedonistisch blijven (allebei de vrienden). Prachtroman.

Als ik de reviews hier gelezen heb, weet ik al genoeg: wijdlopig boek over de standenmaatschappij Engeland. En dat het zou lijken op Brideshead Revisited is ook niet waar, want dat was in de vorige eeuw een spannend boek met geheimen. Intussen zijn we verder en knallen de cliché's inderdaad hier het boek uit. Bovendien is Day ernstig wijdlopig (ervaring: Durf te falen) en helaas zo ontzettend Brits...
Wij zijn juist dol op Ierland, de republiek, met zijn schitterende natuur, levenslustige inwoners en kennen zijn gruwelijke geschiedenis door de Britten, barbaars. Hoewel Day in Noord-Ierland opgroeide, (Brits) is daar in haar boeken niets van te merken en bevestigt zij juist de harde werkelijkheid: behalve in Londen zijn er veel armen in heel Engeland, daklozen en verpauperden, vele arme kinderen en is er nog steeds die harde, onrechtvaardige standenmaatschappij. Verhalen schrijven over de z.g. upperclass, die eigenlijk underclass zou moeten heten en andersom, is zonde van de tijd!

Wat een ontzettend goed boek is dit. Toen ik het uit had moest het nog lange tijd bezinken.
Het einde overdonderde me.
Ik doe niet aan een uitgebreide recensie want daar zijn ander lezers beter in.
Als je het boek Een klein leven van Shania Yanagihara mooi vond kan ik alleen maar zeggen: lees Het feest.