Het geheim van Raven Hall

Het tweede boek van Emma Rous genaamd 'het geheim van Raven Hall' brengt alle sterke punten van haar debuut (de tweeling van Summerbourne) naar een compleet nieuw level. Deze auteur weet historische romans van zo'n mysterieus kantje te voorzien, dat je niet kan stoppen met lezen!

Dit boek is ideaal voor de Cluedo liefhebbers. De subtiele hints naar het spel zorgen ervoor dat je de werking beter gaat begrijpen. Afgewisseld met flashbacks uit het verleden, zorgt dit ervoor dat je als lezer deel kan nemen aan het spel. Hoe gek dat ook mag klinken: het is echt zo! Als lezer ga je mee op onderzoek uit en probeer je datzelfde te ontdekken als Sadie (één van de hoofdpersonen).
Opnieuw: de auteur weet je voor de gek te houden. Alles in het boek is onvoorspelbaar. De hoeveelheid plot twists zijn niet op één hand te tellen. Sterker nog, wanneer de waarheid aan het licht komt begin je aan jezelf te twijfelen. Op zich liggen de puzzelstukjes voor het grijpen, maar je blijft steeds op een dwaalspoor dankzij de slimme schrijftechnieken die de auteur toepast.
De schrijfstijl is zeer vlot en technisch onwijs sterk. Met enkele woorden weet de auteur jou als lezer zodanig te sturen dat je geen idee hebt waar ze met de plot heen gaat. Je wordt als het ware meegenomen in een illusie. Dit maakt dat het verhaal levensecht aanvoelt en je emotioneel ook zeer betrokken geraakt. Zowel tot de plot als tot de personages.
De personages op hun beurt zijn perfect uitgewerkt en genieten allemaal van een uniek karakter. Zelfs nevenfiguren en figuranten genieten van een vol karakter. Iets wat zeer ongewoon is. Dat alles in een kleine 300 pagina's verwerkt.

Ik ben in ieder geval omver geblazen! Emma Rous is zeker één van de auteurs die bovenaan mijn lijstje staat. Ze weet hoe lezers te betrekken bij haar verhalen. Diezelfde verhalen zijn dan ook nog eens ijzersterk!

Emma Rous die voorheen dierenarts was, heeft reeds meerdere boeken geschreven waarvan dit het tweede is dat vertaald werd naar het Nederlands. Haar debuutroman De tweeling van Summerbourne in 2018 is ook niet onopgemerkt voorbij gegaan.

Sady haar droom is acteren en hoopt ooit een glamoureuze rol te krijgen. Tot dan is ze genoodzaakt er baantjes bij te nemen die ze nooit lang kan houden. Op een dag krijgt ze een uitnodiging om deel te nemen als actrice aan een moord spel op het statige landgoed Raven Hall. Iets apart geeft ze toe, maar ze heeft het geld bitter hard nodig en gaat er op in. Haar kleding, juwelen en schoenen wordt haar zelfs opgestuurd in een dure koffer. En zij zelf wordt opgehaald in een limousine. Wat zou er in godsnaam kunnen mis gaan op dit avontuur? Natuurlijk zijn er ook andere deelnemers die één voor één hun rol op hun eigen manier spelen. Tot er één van hen verdwijnt, dan begint het spel pas echt.

Het boek staat onder de noemer “roman” een genre dat ikzelf niet erg veel lees. Toch heb ik dit in één ruk uitgelezen, de manier van schrijven had me meteen in de ban. Je weet dat er iets staat te gebeuren en voelt de onderhuidse spanning, zodat je wel moet verder lezen, je kan het gewoon niet weg leggen. Het verhaal springt van verleden naar heden, steeds duidelijk aangegeven en vloeit op het einde samen naar een mooi geheel, en dan wordt het plaatje pas echt duidelijk. Een verhaal van verborgen verledens die je zelf graag mee ontrafelt. Een auteur die ik absoluut in het oog ga houden.

Emma Rous is afgestudeerd aan Cambridge University. Ze heeft altijd van verhalen gehouden waarin identiteit onduidelijk is, zoals The Talented Mr. Ripley. Ook wilde ze schrijven over de emotionele band met een plek. Het idee voor haar debuutroman De tweeling van Summerbourne was geboren. Voorheen was Emma Rous werkzaam als dierenarts, nu is ze succesvol schrijver.

Haar grootste wens is de kost te verdienen met acteren, maar zover is het nog niet voor Sadie. Het afgelopen jaar is ze twee deeltijdbaantjes kwijtgeraakt en haar acteerwerk is nog steeds geen regelmatige bron van inkomsten. Nog even en dan heeft ze ook geen dak meer boven haar hoofd. Maar dan heeft haar impresario een geweldige klus voor haar gevonden. Sadie mag meedoen met een moordspel op het fraaie landgoed Raven Hall. Wel een aparte klus, maar ze heeft het geld nodig en als ze het landgoed in het echt ziet, heeft ze er wel een goed gevoel over. Maar als ze eenmaal daar is en de dag gaat langzaam over in de nacht, blijkt het spel totaal anders te verlopen dan gedacht.

Het geheim van Raven Hall omvat twee delen en heeft meerdere verhaallijnen die elkaar vanuit een wisselend perspectief, voortdurend afwisselen. Een verhaallijn die zich afspeelt in het verleden en verhaalt over Beth, en een verhaallijn die zich in het heden afspeelt en waar we Sadie volgen. Maar ook zijn er af en toe cursief gedrukte fragmenten van een onbekend persoon. Het enige verband dat in het begin duidelijk is, is de setting, oftewel het landhuis Raven Hall. Er is voortdurend een onderhuidse spanning voelbaar en de auteur laat meer vragen dan antwoorden achter. Niet zozeer in de stukken over het verleden, maar wel in het heden. Er is geen peil op te trekken waarom het moordspel zo anders verloopt dan verwacht, wat is de reden, wat zit hier allemaal achter? En wie is de onbekende persoon en wat heeft deze met de andere personages te maken?

Juist al die onzekerheid en al die geheimen die rondwaren laten doorlezen en naar antwoorden zoeken. De auteur heeft een mooie verteltrant en ze weet de clou goed verborgen te houden. Zo goed dat de plot als een complete verrassing komt. Niks van op het verkeerde been zetten, of een totaal andere richting opsturen. Maar gewoon een verhaal vertellen, de lezer nieuwsgierig houden en deze op het laatst in verbazing achterlaten. Het geheim van Raven Hall is een roman die meerdere genres weet te overlappen. Het is een roman, een spannende roman en bij het onthullen van de plot voelt het als een thriller. Dat laat dit boek dan ook prima in de categorie vrouwenthriller plaatsen.

Ik ben geen echte soapserie liefhebber en dat zal een reden zijn waarom het einde mij niet kon bekoren. Rous gaat namelijk net iets te ver en stapelt antwoord op antwoord, verklaring op verklaring. Voor mij was dit echt een geval van ‘overdaad schaadt’. Dat de puzzel uiteindelijk in elkaar komt te liggen vind ik fantastisch, dat deed Rous in 'De tweeling van Summerbourne' ook goed. Toch had ze in dit boek beter een aantal dingen kunnen schrappen zodat het geheel veel beter was uitgekomen.