Het geluk van de sprinkhaan

De sprinkhaan heeft een winkel waarin ALLES te krijgen is, behalve de Zon, de Maan en de Sterren. Kopen doe je er niets, je legt uit en vraagt aan de sprinkhaan wat je wil, en hij reikt je het desbetreffende voorwerp, zaak, metafoor, toestand, aan over de toonbank. Menig bosbewoner wordt gelukkig gemaakt door deze zachtaardige geduldige filosoof, zonder ook maar een tegenactie van zijn klanten te verwachten. Zijn motto zou kunnen zijn: zaai geluk, oogst geluk.
Toon Tellegen schrijft leuke korte hoofdstukken, die voor jonge kinderen wellicht moeilijk zijn om te volgen, maar die in zulke mooie heldere bewoordingen, prachtig vorogedragen kunnen worden, zodat ze toch de aandacht van het kinderpubliek kunnen opeisen, en die hardstikke leuk zijn om vervolgens inhoud en nieuwe woorden te bediscussieren.

Geschreven bij Het Geluk Van De Sprinkhaan

Toon Tellegen flikt het 'm weer: ook deze nieuwe bundel voert je weer mee naar zijn wereld met sprekende en ieder op zijn eigen wijze denkende dieren. Hilarisch, humoristisch, soms droevig. Dit maal staat de sprinkhaan centraal met zijn winkel waarin echt alles te koop is (behalve de zon, de maan en de sterren, en ook de dood niet). Heerlijk boek dat prima past bij de andere dierenverhalenbundels. Voor degenen die dit nog niet kennen: koop meteen het dikke "Misschien wisten zij alles". Een bundeling van eerder verschenen boeken. Je zult er geen spijt van krijgen.

Toon Tellegen schrijft korte fabels voor alle leeftijden. Dit doet hij op een prachtige associatieve en poëtische wijze.

Een boek vol pareltjes! Prachtige verhalen zoals alleen Toon Tellegen kan.

Wat ik vooral goed vind: goede kwaliteit, voordelige koop.

Goede kwaliteit, voordelige koop, duurzaam, ik ben enthousiast!

Geschreven bij Het Geluk Van De Sprinkhaan

Toon Tellegen staat bekend om zijn dierenverhalen voor kinderen, maar hij heeft ook een aantal verhalen voor volwassenen geschreven en Het geluk van de sprinkhaan is daar een van. Het taalgebruik in het boekje is simplistisch, en bijna kinderlijk te noemen. Ook bestaat het vooral uit korte hoofdstukjes, het lijkt bijna een voorleesboekje.
In ieder hoofdstuk komt een van de dieren uit het bos langs met de meest vreemde verzoeken. De sprinkhaan heeft alles te koop "behalve de zon, maan en de sterren", maar zelfs daar wil hij nog eens een uitzondering voor maken. De walvis stuurt bijvoorbeeld een briefje dat hij graag een tuintje op z'n rug wilt, om een tuinfeest te geven, en de rups wilt sokken, terwijl de snoek weer een "feestelijke overstroming" besteld. Mijn persoonlijke favoriet is de eendagsvlieg die nóg een dag wilt. De sprinkhaan heeft werkelijk alles te koop. Toch beginnen de amusante hoofdstukjes snel op elkaar te lijken.
Maar schijn bedriegt, want tussen alle kleine hoofdstukjes door, reflecteert de sprinkhaan over zijn eigen leven, zijn werk als winkelier en of hij wel écht alles te koop heeft, en of hij daar zelf wel gelukkig van wordt.
Het is een mooi boekje, maar het maakte niet echt iets bij mij los. De hoofdstukken voelen vrij repetitief aan en ondanks dat het lekker wegleest door het taalgebruik, was ik niet echt onder de indruk.

Wat ik goed vind aan dit artikel: waar voor je geld.

Leest lekker weg, leuk voor bijv op het toilet

Geschreven bij Het Geluk Van De Sprinkhaan

Verleden jaar vertelde mijn zoontje van (destijds) net vijf me geirriteerd dat ze bij Handyman alles hadden, maar dat dat volgens hem echt niet kon. Hij had dit in een TV- of radiocommercial gehoord, maar het leek hem onmogelijk dat je in zo'n winkel bijvoorbeeld een berg kon kopen of een huis, of een Happy Meal die uiteraard alleen bij McDonalds verkrijgbaar zijn. We zijn nog eens met hem naar een filiaal toe geweest zodat hij om opheldering kon vragen, maar de verkoper keek hem aan alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Hoe dan ook, hier moest ik aan denken toen ik in het boek "Het geluk van de sprinkhaan" begon van Toon Tellegen.
De hoofdpersoon in deze bundel, de sprinkhaan, runt een winkeltje waarin hij alles verkoopt; alles behalve de zon, de maan en de sterren. Het voorgaande is meteen ook mijn kritiek op het boek: waar zo'n inzicht van een vijfjarige je verwondert, verwacht je van een volwassen schrijver veel meer diepgang, verhaal of context. Van mijn zoon vond ik het knap dat hij niet zomaar met één voorbeeld kwam, maar items had uit diverse categorien. Een berg of een huis passen fysiek niet in een winkel, laat staan dat je er een aantal verschillende modellen van op voorraad hebt, een Happy Meal past wel in een Handyman filiaal, maar zul je daar niet tegenkomen vanwege het anderssoortige assortiment en de gebondenheid van Happy Meal aan McDonalds.
In "Het geluk van de Sprinkhaan" komen tal van andere categorien voorbij, karaktertrekken en gemoedstoestanden als ernst, achterdocht en wanhoop; gebeurtenissen als overstromingen, overvloedige regen en abstractere begrippen als 'een dag', niets of tijd. Op zich allemaal zaken waar een verhaal in zit, maar die verhalen worden nou juist niet verteld. Het woordenboek naspeurend op zoek naar zelfstandige naamwoorden kun je al snel met een lijst op de proppen komen van zaken die wonderlijk overkomen wanneer ze verkocht zouden worden in een winkel. Dat is de kunst niet, maar het is wel de hoofdmoot van de 59 hoofdstukjes (1 tot 2 pagina's elk) die dit boek vormen. Veel verder gaat het niet. Als de krekel een portie ernst heeft gekocht loopt hij met gebogen hoofd door het bos, knikt minzaam naar de andere dieren en loopt met zwaar gemoed dieper het bos in tot de ernst is uitgewerkt. Klaar, volgend verhaal. De verhalen hebben onderling zelden een verband waardoor er geen ontwikkeling in het boek zit en qua diepgang overtreffen ze zelden het voorbeeld van de verkochte ernst.
Als de korenkniptor de hele winkel wil kopen zou je nog in eens soort van gedachtelus terecht kunnen komen. Een winkel hebben die alles verkoopt terwijl er buiten die winkel toch ook nog dingen bestaan... Een soort Escherachtige lus.
Als het everzwijn een groene muts koopt waarvan hij zich afvraagt of hij niet raar staat ontaardt dat uiteindelijk in een reflectie op het begrip raar. "Als de zon raar is, dacht hij, dan is alles raar en blijft er dus niets over wat niet raar is en dan zou iets wat niet raar is dus heel raar zijn." Dit is de verdieping die het boek nu en dan haalt. Meestal echter blijft het steken op het ernst niveau.
Al met al een aardig boekje om de kids eens uit voor te lezen en te zien wat ze er van vinden, maar in de aanbeveling op de binnenkant van de cover "dierenromans voor zowel kinderen als volwassenen" kan ik me niet vinden. Het taalgebruik is mooi, de woordkeuze goed, maar de verhaaltjes zetten niet echt aan tot fantaseren of verdere reflectie.